Ανταπόκριση από τον καναπέ

Όταν αναλύεις πολύ τα πράγματα, πνίγεσαι από τις πολλές σκέψεις. ΣΩΣΤΟ.

Όταν όμως δεν αναλύεις τίποτα απολύτως; Τότε τί είναι αυτό;

Βαριέμαι τόσο πολύ τις τελευταίες βδομάδες. Δεν ξέρω γιατί, μην με ρωτήσεις.

Στην αρχή το θεώρησα καλό γιατί ο νους θέλει κάποτε να πηγαίνει με πρώτη και όχι συνέχεια με πέμπτη ταχύτητα. Εδώ και μια δυο μέρες όμως, διερωτώμαι πότε θα τελειώσει.

Η βαρεμάρα μου εφαρμόζεται με πολλούς τρόπους:

1. Στη δουλειά, αντί να κάνω 10 πράγματα τη μέρα, κάνω 5. Τις υπόλοιπες ώρες κάνω τρελό surfing στο νετ. Ψάχνω φωτιστικό για δίπλα από τον καναπέ, τα νέα adidas, βιβλία και cd παρόλο που έχω κάνει μια παραγγελία 130 ευρώ από το amazon, ύφασμα για καρέκλες, ρούχα. Εννοείται καμιά έρευνα πως δεν έχει καταλήξει κάπου.

2. Περιμένω την ώρα και τη στιγμή που θα πάω σπίτι και θα δω House. Μια δυο φορές, περίμενα να φύγει ο μπος και την έκανα και εγώ με ανάλαφρα πηδηματάκια με τη δικαιολογία, "Είμαι ερωτευμένη. Έχω ραντεβού. Ο νέος μου γκόμενος είναι ο House".

3. Αν και βγαίνω συνέχεια από κει και από δω - συνήθως σε vinyl, winehouse, σβούρα, Plato's- και με διάφορο κόσμο, εντούτοις νιώθω λες και έχω να βγω από το σπίτι μου δεκαπέντε μήνες.

4. Τις περισσότερες μέρες είμαι μια τρελλή χαρά στον κάμπο. Εκτός από τη στιγμή που θα με ρωτήσεις "Τί νέα;". Εκεί μπορεί και να σκαρφαλώσω πάνω σου με νεύρα. Δεν αντέχω αυτή την ερώτηση. Δεν έχω νέα. Νιώθω πως δεν θα έχω ποτέ ξανά νέα.

5. Δεν μ' αρέσει ούτε μισό άτομο. Ούτε τα απωθημένα μου. Δεν με αφορά κανείς. Δεν φαντασιώνομαι κανένα - ούτε καν διάσημο. Καμιά φορά σκέφτομαι αν θέλω σχέση. Προτιμώ να μην απαντώ. Δεν ξέρω. Νομίζω πως όχι. Δηλαδή, νομίζω πως επειδή δεν θα ξανερωτευτώ, δεν υπάρχει λόγος να είμαι κάπου απλά για να είμαι.

6. Δεν έχω φιλοδοξίες. Ούτε για δουλειά, ούτε για "προσωπική ανάπτυξή" και - άκου και αυτό- δεν προγραμματίζω ταξίδια. Επίσης δεν θέλω να αποδράσω στην Αθήνα.

7. Βλέπω πολλές ταινίες. Καμιά φορά με κανά φίλο, αλλά τις περισσότερες φορές μόνη στον καναπέ. Οι κινηματογραφικές ζωές των άλλων μου προκαλούν ένα αίσθημα "ασφάλειας". Ότι, έστω για 90 λεπτά, δεν ζω εδώ.

8. Δεν συζητώ, ούτε δέχομαι κριτική. Τσαντίζομαι. Αν έχω μια θεωρία ή αν μου αρέσει μια συγκεκριμένη ταινία/βιβλίο/δίσκος δεν θα κάτσω να συζητήσω μαζί σου γιατί απλά εσένα δεν σου άρεσε. Επειδή τα δεδομένα και τα γούστα μου σε αυτή τη φάση δεν αλλάζουν. Επίσης χέστηκα για τη γνώμη σου και εσύ έχεις δικαίωμα να χεστείς για τη δική μου.

9. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω ΜΙΑ καλύτερη φίλη ή φίλο. Φυσικά αυτό στο λέω, εδώ και χίλια χρόνια. Έχω πολλούς - μα πολλούς- καλούς φίλους. Αλλά είναι καλό να μην έχεις κολλητή/ό;

10. Αν και με τη γενική αποτοξίνωση, δύο μήνες χωρίς αλκοόλ - με εξαίρεση 5 μέρες στην Αθήνα - και με μια καλή διατροφή είμαι healthier than ever, εντούτοις δεν νιώθω " ανανεωμένη".

Βαριέμαι.

Υ.Γ1 Σόρι που δεν απάντησα στα σχόλια του προηγούμενου ποστ, αλλά πραγματικά η βαρεμάρα μου είναι ιατρική περίπτωση. Τα έχω διαβάσει όλα όμως και όπως πάντα, αγαπώ! Επίσης, σιγά μην πω το όνομα του δασκάλου μου του καράτε. Είναι γεμάτο το νησί γυμναστήρια.

Υ.Γ2 Άρχισα το Middlesex. Θεωρώ έξυπνη τη γραφή και τις αναφορές σε ελληνικά στοιχεία.

Υ.Γ3 Όποιος μου βρει επιδαπέδιο φωτιστικό που να μοιάζει με λάμπα φωτογράφου και να είναι κάτω από 400 ευρώ, θα τον αγαπώ για πάντα.