Wax on, wax off

Χθες πήγα το πρώτο μου μάθημα καράτε.

Όταν το άκουσε η μάνα μου, απλά είπε ένα "Κύριε ελέησον" και έκλεισε το τηλ. Είχα επίσης και ένα άτομο που γέλασε και δήλωσε ότι το κάνω μόνο και μόνο για να φορέσω τη στολή.

Είναι να μην αποκτήσεις τη ρετσινιά του "καναπέ"....τς τς.

Τέλοσπάντων, το μάθημα μου άρεσε πολύ.

Καταρχάς, έκανα ένα είδος άσκησης. Οπότε εκείνη τη μέρα δεν ακολούθησα το γνωστό μοτίβο καρέκλα γραφείου-καρέκλα αυτοκινήτου-καναπές σπιτιού-στουλ μπαρ. Όλο αυτό το τίναγμα των χεριών, το περπάτημα πάνω-κάτω για να πάρει το σώμα τη σωστή πόζα, έκανε τη διαφορά στη μέρα.

Δεύτερο, εκτονώθηκα. Λίγο το χεις να τινάζεις με δύναμη τη γροθιά στον αέρα; Τα νεύρα που είχα ω δια μαγείας εξαφανίστηκαν. Επίσης θαύμα. Είμαι που είμαι εύθικτη αυτή την περίοδο, γίνονται και κάτι ανεγκέφαλα κουλά και τσαντίζομαι περισσότερο.

Τρίτο, εκεί που κατά τη διάρκεια της μέρας, είμαι στα τηλέφωνα, μιλώ με τον ένα, μετά καπάκι έρχεται ένας άλλος με πρόβλημα και γενικά είμαι η γυναίκα-χταπόδι, εδώ η μόνη μου έννοια ήταν να έχω ίσιο τον κορμό μου και να κάνει σωστή κλίση η γροθιά μου. Σαν διαλογισμός ένα πράγμα.

Οπότε θα το συνεχίσω και ώσπου πάει. Χίλιες φορές καλύτερα αυτό που έχει μια φιλοσοφία παρά να είμαι σε ένα διάδρομο και να πηγαίνω στο πουθενά ή να σηκώνω βαράκια και να μετράω 3 φορές το δεκαπέντε.

os!*

* Χαιρετισμός.

Υ.Γ1 Πρέπει οπωσδήποτε να δεις την ομιλία του Rick Gervais στις φετινές σφαίρες. Μπορεί και να τον έχει ήδη δολοφονήσει η CIA.

Υ.Γ2 Αναζητούνται urban βιβλία. Εισηγήσεις;