Η αλήθεια είναι πως έχω παραμελήσει το blog. Για το λόγο ότι έχω παραμελήσει εμένα.
Έχω επιστρέψει στη ρουτίνα και η κάθε μέρα είναι μια κόλαση. Δεν μπορώ να το θέσω διαφορετικά. Με πιάνει το παράπονο και ο θυμός. Γιατί να μην είμαι καλά; Γιατί να μου τυχαίνουν τόσες ατυχίες μαζεμένες; Ένα καλό ταξίδι έχει ως τίμημα μαλακισμένες ώρες στη δουλειά,καυγάδες, ένα διαλυμένο γόνατο, βαρετά σαββατόβραδα και κούραση; Μπορεί.
Καμιά φορά σκέφτομαι πως δεν υπάρχει Θεός, αλλά ο νόμος του Μέρφι.
Χθες το βράδι, έφευγα αργά από τη δουλειά και καπάκι έπρεπε να πάω εκτός πόλης για μια υποχρέωση. Πάω να πάρω το αυτοκίνητο μου και το βρίσκω μπλοκαρισμένο από ένα άλλο. Το οποίο ήταν και σαράβαλο. Αυτό το σκηνικό, στις 7 το βράδι. Παίρνω τηλ την αστυνομία, δεν βρίσκουν σε ποιο ανήκει το αυτοκίνητο. Η ώρα περνούσε, είχα ήδη κτυπήσει ένα δεκάωρο δουλειάς. Αυτός που είχε το αυτοκίνητο άφαντος. Ήμουν έξαλλη.
Και εκεί έγινε το κλικ. Πήγα, αναποδογύρισα τους καθαριστήρες του και...άκου τώρα...έσπασα το ένα καθρεφτάκι. Μάλιστα. Το διέλυσα. Έγινα βάνδαλος. Το επόμενο στάδιο θα ήταν να πάρω τον πυροσβεστήρα και να σπάσω τα παράθυρα. Ευτυχώς μετά από μισή ώρα ήρθε ο ιδιοκτήτης. Ένα αγοράκι γύρω στα 20, έτρεξε και μου απολογήθηκε χιλιάδες φορές. Ένιωσα σκατά. Δεν άντεξα και του είπα " εχμ... ξέρεις νομίζω ότι σου διέλυσα το καθρεφτάκι". Απάντησε "μωρέ εμένα είναι χάλια το αυτοκίνητο μου έτσι κι αλλιώς, το δικό σου είναι εντάξει;". Ο καημένος νόμισε ότι στη προσπάθεια μου να βγω, του το έσπασα. Που να ήξερε!
Άσε, χάλια χάλια. Του έδειξα το κτίριο της δουλειάς μου. "Εδώ δουλεύω, πραγματικά έλα ψάξε με για το καθρεφτάκι".
Και έφυγα. Ρεζίλι...Τουλίπα ο βάνδαλος....
Δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο στάδιο. Νομίζω με χωρίζει μια πολύ λεπτή γραμμή από τον Τζακ Νίκολσον στο Shining.
Ανησυχώ...
ReplyDeleteΤο έχω νιώσει είναι η αλήθεια το συναίσθημα road rage! Δικαιολογήσε...αλλά καλό είναι απλά να φωνάζεις την αστυνομία να έρθουν να του το πάρουν!!
ReplyDeleteMaybe u should engage urself in one of those sports to outer your supressed feelings (and that mild hostility :P).
ReplyDeleteThere's one.. I can't recall the name. The one that usually business people play -bouncing ball on the wall and you have to hit it with something that looks like a racket, it's not squash exactly...
Χαχαχαχαχα ωραίο παρατσούκλι για την παράνομη καριέρα σου!!!
ReplyDeleteχαχαχαχα καλά του έκανες που σε έκλεισε κι ας ήταν ευγενικός. που ήταν η ευγένεια του όταν πάρκαρε όπου να'ναι χωρίς να σκεφτεί ότι μπορεί να θέλει να φύγει ο άλλος;
ReplyDeleteη δουλειά δεν έχει υπόθεση άμα είναι να σου βγάλει απ'τη μύτη ένα ταξιδάκι. μισώ τη δουλειά.. όχι τη δική σου, γενικά.
φιλάκια
Ε καλά, εγώ πολλές φορές αναγκάστηκα να συγκρατήσω τον εαυτό μου από το να κατεβώ από το αυτοκίνητο και να αρχίσω μπουνιές κλωτσιές σε κάποιον!!
ReplyDeleteΒέβαια μη σου γίνει και συνήθεια...! :Ρ
anonymous, αφού ανησυχείς δίνει μου 2,000 ευρώ το μήνα να είμαι άνεργη και ευτυχισμένη :)
ReplyDeleteZero point, τη φώναξα την αστυνομία. Σημείωσε ότι την πρώτη φορά δεν απαντούσαν καν το τηλέφωνο. Σκέψου να γινόταν και κανένας φόνος.
ReplyDeleteMarl3n, νομίζω επιβάλλεται το γυμναστήριο. αλλιώς το επόμενο βήμα ειναι η δολοφονία. και μάλιστα με σαδιστικό τρόπο
ReplyDeleteΔραπέτης, αν έχεις κανένα αυτοκίνητο που θες να βανδαλισω πεςμου ε
ReplyDeleteDaisyCrazy, η δουλεια δεν εχει υποθεση, εδώ και καιρό. dont get me started.
ReplyDeleteRain, νομιζω αν δεν τα κανω και αυτα...:)
ReplyDeleteοντως σε χασαμε και σε πεθυμήσαμε! You are not alone, τουλιπίτσα, σε αυτή την down φαση.Κάθε μέρα υπενθυμίζω τον εαυτό μου να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ...vodka! Τι λες για powerplate?
ReplyDeletegnapp, δεν είχα τι να γράψω. Και το να μην γκρινιάζω αυτή την περίοδο απλά δεν παίζει.
ReplyDeleteβοτκα...χα! ναι αυτο μας σώζει. και το gin n tonic.
Μωρέ, γυμναστική να είναι και ότι να ναι.
είχα κάνει παλιά όταν πήγαινα personal training - πάρα πολύ καλό!
τώρα...No money love
εγώ λέω να πάρουμε όλα τα αμάξια από τους δρόμους και στη θέση τους να φυτέψουμε ορτάνσιες!!!
ReplyDeleteθα κινούμαστε με ποδήλατα και με εκείνα τα πανέμορφα ουρανιά λεωφορεία που μπήκαν στη ζωή μας (μόνο στο οπτικό πεδίο μας για την ώρα για την ακρίβεια) και θα χαιρόμαστε την άπλα στους δρόμους με τις ορτάνσιες!!!
αχ τι καλα!!!
Έχεις πλάκα τουλίπα μου, ακόμα και στο θυμό σου, οργή θα μπορούσα να πώ. Πέρασα αυτή τη φάση-φεύγοντας-κάθε μέρα, απο παλιά δουλειά ιδιαίτερης φύσεως, ψυχοφθόρα, να νιώθω ότι θα μπορούσα να σκοτώσω άνθρωπο..εγώ που δε θεωρώ σωστό το να σκοτώσω μυρμίγκι.. :) Μπορεί να νιώσει πολλύ θυμο και αγανάκτηση ακόμα και ο πιο ήρεμος άνθρωπος κάτω απο ιδιαίτερες περιστάσεις.
ReplyDeleteΕγώ χθές φεύγοντας απο το γραφείο -μετά απο 9,5 ώρες δύσκολης δουλειά(ασθενείς)συνειδητοποίησα ότι το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπρός λόγω νεκρής μπαταρίας αφού είχα αφήσει τα φώτα αναμένα απο το πρωι.....και έπρεπε να πάω κάπου επειγόντως, νοσοκομείο....Να μήν στα πολυλογώ-το έκανα ήδη-περίμενα την οδική βοήθεια για μία ώρα και μετά έκοβα βόλτες για άλλη μια ώρα για να γεμίσει η μπαταρία (25 άλογα). Μέσα σε όλα αυτά να είμαι και στα τηλέφωνα για δουλειά.
Ποιό είναι το νόημα της ιστοριούλας; Το αντιμετώπισα όλο με χιούμορ, cool. Γιατί είμαι καλά γενικά, γιατί όσο κι αν με κουράζει η δουλειά μου την αγαπώ, πολύ. Υπάρχουν πολύ καλές συνθήκες στο γραφείο.
Σκέφτηκες το ενδεχόμενο να αλλάξεις δουλειά; Να αλλάξεις πράγματα στη ζωή σου ούτως ώστε να μην νιώθεις έτσι-να μην ανέχεσαι μαλακίες; Σκέψου το.
Υ.Γ
Όσον αφορά το καθρεφτάκι, έτσι ένιωθες έτσι έπραξες-εκτόνωσες το θυμό σου, δικαιολογημένα. Όποιος δε σεύεται, με αυτό τον τρόπο-δε σκέφτεται έναν συνάνθρωπο που δεν του έφταιξε σε τίποτα-για μένα είναι διατεθιμένος να είσπράξει την οργή-αγανάκτηση του επηρεαζόμενου συνανθρώπου του.
Πιο πολλές λέξεις απο σένα έγραψα-ένα ολόκληρο post, με το υστερόγραφό του με τα όλα του-post ειδικά για σένα :) με ενέπνευσες.
Άλλαξε μονοπάτι
Δ...
Μη νιώθεις ενοχές αγαπητή για κάτι τόσο ασήμαντο. Το ευγενικό αυτό παιδί σου έδειξε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Για αυτό και την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι παρόμοιο, εσύ θα είσαι πιο ψύχραιμη. Συμπέρασμα: Αυτό που έγινε ήταν καλό.
ReplyDeleteΦιλιά and I'm glad you're back!
Mary, συμφωνώ!!
ReplyDeleteΔώρα μου καλή :)
ReplyDeleteΩραιο το ποστ-σχόλιο σου!
Κοίτα, σκέφτομαι γενικά ότι αυτή η φάση δεν ειναι για πάντα, ότι δεν την θέλω να ειναι για πάντα.
Πώς θα γίνει; Θα δουλεύω μόνο και απλά θα αγχώνομαι γιατι δεν είμαι γκομενιασμένη καιθα γίνω μια 60αρα με καριέρα;
θα δούμε...
MissBeeQueen, ναι το σπασμένο καθρεφτάκι που τράβηξα με απίστευτη ηδονή...δεν ήταν οτι φαίνεται...χα χα!
ReplyDeleteΤην επόμενη φορά - αν ειναι ειδικά αυτή την περίοδο που δεν ειμαι και στα πιο νορμαλ μου - θα φοράω σιδερογροθιά