Love, sex and the void

Το είπα και θα το ξαναπώ: Όσο δεν κάνω σεξ, θα κάνω check-in.

Και αυτό συμβαίνει, από τον Αύγουστο μέχρι τώρα. Μια φορά το μήνα δείχνω διαβατήριο και με μεγάλη χαρά διασχίζω τη φυσούνα και μπαίνω στο αεροπλάνο για ταξιδάκια.

Το επόμενο μήνα, ασχέτως γιορτών, επιβάλλεται ένα check in. Σειρά έχει η Αθήνα.

Τώρα το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα κυλήσουν οι γιορτινές μέρες εκεί. Πραγματικά αναρωτιέμαι. Γιατί κάθε φορά που βρίσκομαι στην Αθήνα, γίνονται διάφορα που μόνο τυχαία δεν τα λες. Εώς και καρμικά πολλές φορές.

Πέρσι, κόλλησα στην Κύπρο γιατί πάντρευα φίλους μου, παραμονή της Παραμονής Πρωτοχρονιάς. Προέκυψε ένα ταξιδάκι το Δεκέμβρη Αθήνα, αλλά ήταν κάπως παράξενο, όπως και οι μέρες που ακολούθησαν. Το αποτέλεσμα ήταν ο χωρισμός στις αρχές Γενάρη.

Πρόπερσι όμως...

Είχαν γίνει τόσα πολλά στην Αθήνα, εκείνες τις δέκα μέρες, από τα τέλη Δεκέμβρη μέχρι τις αρχές Γενάρη, που ήμουν εκεί. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε και αν είχαν γίνει και μετά έκλεινε το κεφάλαιο, θα ήταν οκ. Δεν θα έγραφα αυτό το κείμενο με τόσο προβληματισμό. Αλλά μέσα μου δεν έκλεισε.

Έχεις νιώσει ποτέ ότι υπάρχει λόγος που κάτι δεν κλείνει ή έστω δεν το αποδέχεσαι ότι κάτι απλά έγινε και αυτό ήταν;

Ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Έχω γίνει εξάλλου γραφική με το θέμα (για όσους έχουν καταλάβει σε τι αναφέρομαι).

Με εκνευρίζει που το παρελθόν, είναι στο μυαλό μου συνέχεια. Απωθημένα, πρώην, όλοι εκεί. Σκέφτομαι, τους βλέπω όνειρα ( μερικές φορές απλά φιλιόμαστε, κάποιες άλλες με έχουν γραμμένη επιδεικτικά) , μιλώ με κόσμο που είναι στη ζωή τους, αλλά ποτέ με αυτούς...έχω κάψει τον εγκέφαλό μου να προσπαθώ να σκέφτομαι αν είναι τυχαία όλα αυτά.

Εκεί που είμαι cool, τσουπ εμφανίζονται, μέσω άλλων. Χωρίς λόγο. Λες και το σύμπαν θέλει να μου πει "Τουλίπα χαλάρωσες; Έχεις γυρίσει σελίδα; Άρπα τώρα ένα νέο από τον τάδε για να μάθεις να ξεχνάς".

Αμ το άλλο;

Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου. Τώρα είναι Δευτέρα και έχω κάτι κάθε βράδι ως την Κυριακή. Να δω φίλους που έχουν έρθει από μέρη μακρινά ( Ελλάδα), πάρτι, καφέδες, τραπεζώματα, κρασιά. Αλλά και πάλι..."ένα τεράστιο κενό" που λέει και η Ευσταθία.

Και ένα τεράστιο κενό κρεβάτι λέω εγώ...αχχχχ......

Υ.Γ1 The Kids are all right. Δες το.

Υ.Γ2 Μου έχουν χαρίσει ένα αστείο βατραχάκι με μαγνητάκι. Το έχω κολλήσει εδώ μπροστά μου. Κάθε πρωί θα του φιλάω την κοιλίτσα ώσπου να γίνει πρίγκηπας.