Tuesday, May 25, 2010

Waiting


Αδράνεια.
Ατυχία να νιώθεις ότι είσαι ακίνητος και ότι επί της ουσίας δεν σε επηρεάζει άμεσα κάτι.
Πριν από δυο βδομάδες, ένιωθα αλλιώς. Ότι κινούσα τα νήματα της ζωής μου, ότι έκανα κινήσεις και πήγαινα μπροστά ή μάλλον ότι προετοίμαζα το έδαφος. Για κάτι, κάπως απροσδιόριστο για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Όμως μου ήταν αρκετό.
Σήμερα όμως, ξύπνησα και σκέφτηκα ότι μια μέρα όπου θα δουλεύω μόνο, χωρίς καμιά "ωφέλιμη" συναναστροφή ( ένας φίλος, μια φίλη να πούμε τις αλήθειες και τα ψέματα μας), είναι μια μέρα ά-χρηστη. Ειδικά όταν δεν υπάρχει η επιλογή να αλλάξει η ρουτίνα.
Απόψε, θα πάω σπίτι στις 8, θα κάνω ένα μπάνιο, θα φάω κάτι υγιεινό, αν έχω τη δύναμη θα δουλέψω και μετά θα λιώσω στον καναπέ, βλέποντας το Glee ( αν είμαι στα πάνω μου) ή Damages ( αν μου έχει απομείνει ως εκείνη την ώρα, λίγο IQ). Θα κοιμηθώ κατά τις 1, θα ξυπνήσω στις 730, θα ντυθώ, θα πάω δουλειά, χωρίς να προλάβω να πιω καφέ πάλι, θα δουλέψω ως τις 8, θα πάω σπίτι, θα κάνω ένα μπάνιο, θα φάω κάτι υγιεινό, αν έχω τη δύναμη...

Αναμονή.
Για ποιο πράγμα; Δεν ξέρω, δεν περιμένω κάτι. Δεν κάνω όνειρα πια. Μην με λυπάσαι. Ούτε εγώ με λυπάμαι. Δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερο αυτές τις μέρες έτσι κι αλλιώς.
Πώς μπορείς να λυπάσαι από τη στιγμή που δεν έχεις απέναντι σου τη χαρά για να τη ζηλεύεις;

ΟΚ.
Τα πράγματα είναι οκ. Υπό έλεγχο; Δεν είμαι και σίγουρη. Με πιάνει αυτές τις μέρες το OCD μου. Να θέλω να ελέγχω τα καθημερινά, ξεγελώντας έτσι τον εαυτό μου πως με αυτό τον τρόπο κοντρολάρω την ζωή μου. Τι μεγάλο ψέμα.

Αναμονή λοιπόν. Γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Υ.Γ Life looks better in goggles.

19 comments:

  1. dearest,

    Εν πολλές φορές που σκέφτουμαι τούτα που γράφεις. Το πρόγραμμα μου full, δεν έχω χρόνο ούτε διάθεση για τίποτε άλλο... Και γιατί να μεν έχω killer schedule? Αφού δεν υπάρχει τίποτε άλλο ενδιαφέρον στον ορίζοντα.

    Τζι εκνευρίζουμαι που η ζωή των άλλων φαίνεται τόσο χαρούμενα γεμάτη, σε αντίθεση με τη δική μου που είναι απλά γεμάτη.

    Το θέμα νομίζω είναι να απολαμβάνουμε την κάθε φάση, να βρίσκουμε τα ωραία της διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει, και όχι πάντα προς το καλύτερο. Τζαι χωρίς να καθούμαστε στη γωνιά να ποσιεπάζουμε κάθε λλίον αν έρκεται κάτι καλό. Κάτι θα έρτει, σίγουρα, τζαι μπορεί να μέννεν καλό ή μπορεί κάλλιστα ναν τζείνο που περιμένουμε! Everything happens (or not) for a reason, i think.

    Κάμε τωρά εσύ τη ζωή σου όμορφη, όπως μπορείς. Μεν περιμένεις κάτι, κάποιον, τζαι λάλε δόξα σοι ο Θεός. Τζι άμαν χαμογελάς, κάποιος θα ερωτευτεί το χαμόγελο σου, είδα το σε έναν έργο!
    (λαλώ τα για να τα ακούω/πιστεύκω τζι εγώ)

    take care :)

    ReplyDelete
  2. Πείτε τα και οι δυο, πείτε τα!! Κι εσύ Τουλίπα κι εσύ Neerie. Να τα λέτε να τα ακούμε πέρκει δεκτούμε πόσοι είμαστε σε τούτη την κατάσταση και πόσο παρόμοια νιώθουμε!!
    Εν ξέρω κι εγώ ποιον ή τι περιμένουμε. Κι επειδή εν θωρώ κανέναν να έρκεται...ας χάσουμε λλίο χρόνο ακόμα!

    ReplyDelete
  3. παρά τα όσα γράφεις, εγώ νομίζω πως το πας καλά..
    όλα όσα βιώνεις δεν είναι και τόσο άσχημα σε σύγκριση με αυτά που βιώνουν άλλοι! αρκεί βέβαια, να τα αγαπήσεις και να τα δεις διαφορετικά.. με άλλο μάτι.. όπως λέει και το τραγούδι (όλα μένουν ίδια/ αν δεν τα αγαπάς!)

    καλύτερα πάντως να μην περιμένεις κάτι ιδιαίτερο γενικότερα. έτσι θα χαρείς περισσότερο μόλις σου έρθει η χαρά από το πουθενά..

    ReplyDelete
  4. I think you should take time for URself. An einai dinato skippare a bit earlier apo ti douleia, go for a walk, pai3e to LOST tourist in a gallery or just book a 2hour spa with your friends and some martinis and ta ta ta, there you are sweetie :)

    ReplyDelete
  5. adeia epeigontws....

    a kai asxeto ekeino to trito meros tou series?

    ReplyDelete
  6. Καλά όλοι λίγο πολύ στα ίδια έιμαστε.. +φωνώ με τη kat και Neerie.. xexe τα κυπριακά έχουν πλάκα! :)))

    ReplyDelete
  7. Neerie,

    Καμιά φορά διερωτούμαι αν η "ζωη των αλλων" είναι τοσο χαρούμενη όσο τη φανταζόμαστε.
    Παντα πιστευα πως όλα συμβαίνουν για έναν ΚΑΛΟ λόγο. Αν δεν συνεχίσουμε να το πιστεύουμε then we are in deep shit.

    οκ θα χαμογελώ συνέχεια :)

    ReplyDelete
  8. RainTears,

    Ξέρεις κάτι; Τελικά υπάρχει πολύς κόσμος που αισθάνεται έτσι, μπορεί και η πλειοψηφία. "να χασουμε λίγο χρόνο ακόμα"...δεν είναι πολύ κακό να νιώθουμε ότι χάνουμε;

    ReplyDelete
  9. kat.,

    Σωστή, σωστή :)

    ναι ομως, δεν σου έχει τύχει να λες ότι δεν θα περιμένεις κάτι, αλλά υποσυνείδητα να περιμένεις αυτό το κάτι;

    ReplyDelete
  10. Marl3n,

    Αγαπημενη μου, αν μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά που λες, δεν θα γκρίνιαζα. Αν είχα την ενεργεια να οργανωσω γυναικοπαρέα για spa, αν ειχα την ώρα να παω σε μια γκαλερι, αν και αν...ε δεν θα ενιωθα αυτο το πραμα σπιτι-δουλεια-σπιτι.

    ReplyDelete
  11. Zappa,

    Οποτε παίρνω άδεια, έρχεται ένα βουνό-έβερεστ- Άλπεις από δουλειά και με πλακώνει. Πριν και μετά.

    δεν το ξέχασα το τρίτο μέρος, θα ειναι το επόμενο ποστ :)

    ReplyDelete
  12. Δραπέτης,

    Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλλα :)

    ReplyDelete
  13. Σε καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ χτυπώ κάτι ωράρια... Και πάλι οι οικονομικές τρύπες δεν κλείνουν. Και κάθε βράδυ λέω "γαμώτο, ρε κουμπάρε [έτσι ακριβώς!] εν ζωή τούτη;".
    Ε, άτε, ως πάρατζει που λέει και ο λαός. Ο Φάμελλος, από την άλλη, λέει ότι "ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε ναρθεί". Ξέρω;;

    ReplyDelete
  14. Όπως έγραψα και στο μπλογκ μου σήμερα, οι πιο όμορφες στιγμές είναι όταν δεν περιμένω κάτι, όταν απλά ζω..

    Άλλωστε η αναμονή εμπεριέχει και τη πιθανότητα της απογοήτευσης. Σκέψου λίγο το great expectations... Όσο λιγότερα περιμένεις πιστεύω εγώ τόσο λιγότερες πιθανότητες έχεις να απογοητευτείς.

    Και δεν το λέω έτσι σαν ωραίο κλισέ αλλά γιατί το έχω ζήσει. Ένα απλό παράδειγμα π.χ. όταν περιμένω να κάνω χ πράγματα το σ/κ και κάτι πάει στραβά και δεν γίνουν τότε απογοητεύομαι. Ενώ αν δεν έχω προγραμματίσει κάτι και προκύψει κάτι στην πορεία το χαίρομαι πιο πολύ.

    Μάλλον δεν είμαι του προγραμματισμού καθόλου. Θέλω γενικά όλα να γίνονται οn the spur of the moment.

    ReplyDelete
  15. Aurora, ετσι, ετσι ακριβώς.
    μα πόσο να περιμένουμε κύριε Μανώλη μου;;

    ReplyDelete
  16. DaisyCrazy, Η αναμονή οδηγεί μόνο σε απογοήτευση τα τελευταία χρόνια. Μα πως μπαίνεις στη διαδικασία να μην περιμένεις; Δεν τα καταφέρνω.
    ειναι καλή η θεωρία σου πάντως :)

    ReplyDelete
  17. Κοίτα δεν τα καταφέρνω πάντα. Αλλά προσπαθώ να μην περιμένω κι όταν τα καταφέρω τότε έρχεται συχνά η γαλήνη κι η ηρεμία :)

    ReplyDelete
  18. Πάντως θέλει πολλή προσπάθεια το να καταφέρεις να μην περιμένεις.

    ReplyDelete
  19. kapws etsi...

    ilias/gl

    ReplyDelete