London baby, London!

Οι πιο κάτω φωτογραφίες δεν έχουν καμία λογική εξήγηση. Δεν έβγαλα αξιοθέατα - αυτό μας έλειπε- αλλά ότι μου θύμιζε τα φοιτητικά μου χρόνια. Ότι και να μου πεις, το Λονδινάκι είναι μια από τις πιο πολύχρωμες πόλεις στον κόσμο. Το πεθύμησα όσο δεν μπορείς να φανταστείς.
Ειδικά όταν καθόμουνα στο Pret a Manger, έπινα καφέ και διάβαζα Sue Townsend ( όταν κατάφερα να μείνω λίγο μόνη με τον εαυτό μου), όταν γύριζα στους δρόμους του Soho, όταν έπαιρνα το underground και όταν ανακάλυπτα cool ρούχα σε εναλλακτικά καταστήματα.

Πρώτη στάση, στο λατρεμένο, αγαπημένο, στέκι των φοιτητικών μου χρόνων, το Cafe Nero στην Old Crompton Street, στο Soho. Για τέλειο cappuccino. Επίσης το αγαπώ γιατί μένει ως τις 2 το βράδι ανοικτό και η μουσική του εκείνες τις ώρες είναι τελείως clubby. Α, έχει και ωραία αγόρια. Τυχερά τα άλλα αγόρια...

Αυτή η φωτό είναι αφιερωμένη στη fwtoulla. Cupcake από το Patisserie Valerie επίσης στο Soho. Έφαγα και ένα τεράστιο γλυκό με σοκολάτα γάλακτος και μους από λευκή σοκολάτα αλλά δεν επιβίωσε πολύ ώστε να φωτογραφηθεί.

Ακολούθησε προσκύνημα στην Tate Modern. Δυστυχως δεν είχε καμιά έκθεση to die for και η μόνιμη συλλογή ηταν δανεισμένη δεξιά και αριστερά ( ναι, οικονομική κρίση. Μπορεί και να σου δανείσουν ένα Warhol, αν τους πληρώσεις)

Πήγα όμως σε μια super duper έκθεση, το hit της season. Mια έκθεση αφιερωμένη στην Αρχαία Βαβυλώνα. Ήταν τόσο όμορφα! Και σκέψου ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν το British Museum. Εσύ ήξερες πως στους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας, καλλιεργούσαν μαρούλια, ντομάτες και διάφορα λουλουδικά; Επισης ήξερες ότι οι αρχαίοι βαβυλώνιοι, ήταν εκείνοι που χώρισαν τον κόσμο σε δώδεκα μήνες ΚΑΙ δημιούργησαν τα ζώδια;

Φυσικά, ώσπου να πάω σε αυτή την έκθεση πήγα ΤΡΕΙΣ φορές. Τη μια δεν υπήρχαν εισιτήρια, την άλλη ήταν κλειστά και μια άλλη μέρα πήρε φωτιά το κτίριο!

Όταν ξεμπέρδεψα από το culture part, πήγα στην αγαπημένη μου περιοχή ( μετά από το Soho εννοείται). To Νotting Hill. Μάλιστα. Εδώ ζω, άνετα.

Μακάρι να μπορούσα να σου έβαζα να ακούσεις αυτούς του καταπληκτικούς τύπους. Portobello Road, ο δρόμος τίγκα στους τουρίστες, λίγος ήλιος, καλή διάθεση και ένα soundtrack τζαζ μουσικής. Τελείως κινηματογραφικό.

Street Food, στο δεύτερο μισό του Portobello. Από paellia, churros, hot dog, τεράστιες γαρίδες. Ότι μπορείς να φανταστείς. Και γω είχα το στομάχι μου και δεν μπορούσα να φάω ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά :(

Μα κοίτα με πόση προσήλωση, βάζει τα vintage στρατιωτάκια, ο κυριούλης, στη σειρά.

Όχι αυτό φυσικά δεν είναι Portobello Road. Την Κυριακή βρέθηκα στο Camden Town. Χάθηκα σε εκείνη την αγορά που είναι όλα τα καταστήματα κολλημένα δίπλα στο άλλο. Πήρα κάτι μαύρες βλακειούλες, λιάστηκα δίπλα στο ποτάμι, αγόρασα και ένα μίνι γλυπτό του βούδα για να το βάλω απέναντι από την πόρτα μου και να κερδίσω πάρα πολλά λεφτά ( για να κάνω κι άλλα ταξίδια)

Μάντεψε αυτό που είναι. Ναι ναι, είναι Covent Garden. Δευτέρα στις 11 το πρωί. Μα ποιός κάνει ακροβατικά πρωινιάτικα; Ούτε τουρίστες είχε ( δεν θεωρούμαι τουρίστας οκ;), ούτε κόσμο, ούτε καλοκαίρι ήταν. Τέλοσπάντων. Βρήκα λίγο "πεσμένο" το Covent Garden. Άσε που στη μέση του κύριου δρόμου κάνουν έργα και ήταν σκαμμένα παντού - ούτε Λευκωσία να ήταν. Η κρίση κτύπησε ΚΑΙ εδώ αφού το αγαπημένο μου κατάστημα για τσάγια, έμεινε το μισό (στην κυριολεξία). Κρίμα.

Και εκεί που πας να λυπηθείς το Λονδίνο, περπατάς στη Regent Street, στέκεσαι μπροστά από το κατάστημα της θεϊκής Godiva και είναι αυτός που μπροστά στα μάτια σου βουτάει τεράστιες φρέσκιες φράουλες, σε ένα παχύρευστο σος σοκολάτας (και τι σοκολάτας).

Υ.Γ1 Κι άλλες φωτογραφίες από London στο photoblog, σύντομα
Υ.Γ2 Οι Άγγλοι είναι πολύ ευγενικοί. Ή εγώ έμεινα πολύ καιρό στην Κύπρο.