Friday, January 09, 2009

Once upon a time....there was magic in the air.

Καλή Χρονιά και από δω! Μου έλειψε το blog και εσύ πολύ.
Λοιπόν, με φρέσκια διάθεση ( αν εξαιρέσουμε την αϋπνία, το κρυολόγημα και την, όπως πάντα, ανώμαλη προσγείωση στην ρουτίνα), θα σου πω τα της Αθήνας.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που έκατσα τόσο πολύ. Δέκα μέρες. Γεμάτες. Τόσο που μέσα στο μυαλό μου για να θυμηθώ ακριβώς τι έκανα πρέπει να τα βάλω με χρονολογική σειρά.
Όλο αυτό το διάστημα, είδα φίλους, ξενύκτησα πάρα μα πάρα πολύ, κοιμόμουνα πολύ λίγο, πήγα σε μπαράκια, σε εστιατόρια, σε cafe, έκανα βόλτες από χαράματα μέχρι μεσάνυκτα και επιτέλους με φρόντισαν.
Έγιναν τόσα πολλά που όμως τα έχω ακόμα λίγο θολά στο μυαλό μου. Θυμάμαι κάποιες απόλυτα κινηματογραφικές στιγμές που, όσο και να σου τις περιγράψω, δεν θα τα καταφέρω. Θα τις αδικήσω.
Έτσι, θα σου κάνω ένα μίνι φωτορεπορτάζ ( ποιοι New York Times, unshaved μου;).



Πρώτη στάση, Γκάζι. Φυσικά. Για ντινέ, για ποτάκια, για βόλτες. Ακόμα και την Παραμονή Πρωτοχρονιάς ήμαστε εκεί, στην πλατεία, με ένα μπουκάλι Moet στο χέρι, να βλέπουμε τα πυροτεχνήματα.


Το πόσα γλυκά καταβροχθήσαμε δεν λέγεται. Από βασιλόπιτα και τρούφες από τον Βάρσο, κρέπες μέχρι κρουασάν σοκολάτας. Πάνω, προφιτερόλ από Sardelles.


Μερικά από τα πιο ωραία γκράφιτι της πόλης, τα ζωγραφίζει ο b.


Πανέμορφος τοίχος στην Πειραιώς. Art out in the streets.

Και εδώ....

και εδώ....


και εδώ...



Βόλτες στη φωτισμένη πόλη. Κρασί στο χλιδάτο Zonar's, φαγητό στα good old fashioned Κιούπια, η συγκλονιστική "Μήδεια" του Παπαϊωάνου. Τα βράδια, η Αθήνα ήταν πανέμορφη. Σαν να μην έζησε ( και ζει ακόμα) όλα εκείνα τα φρικτά γεγονότα. Μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας; Μπορεί.
Όμως το είχαμε ανάγκη.



Όμως λίγα μέτρα πιο κάτω αυτό σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ο μουτζωμένος Ρήγας Φεραιος (μπορεί να το δεις ότι είναι και στο κλίμα των καιρών - obama rules) στην είσοδο του πανεπιστημίου. Κρίμα που για αντί να κτίζουμε, χαλάμε ακόμα και εκείνα που αξίζουν. Η πανέμορφη Αθήνα θα μπορούσε να ήταν η πιο ωραία πόλη της Ευρώπης με διαφορά.



Όμως αυτές οι δέκα μέρες, είχαν μια έντονη αίσθηση που είχα καιρό να ζήσω.
Μια οικειότητα που μου είχε λείψει. Η αίσθηση πως όταν κοιμάμαι το βράδι υπάρχει ένα χέρι γύρω από τη μέση μου να με αγκαλιάζει. Και μετά φυσικά, να μην ξεχνάμε, πρόγευμα στο κρεβάτι. Εδώ, σοκολατόπιττα. Σχεδόν καλύτερη και από σεξ!




Υ.Γ1 Περισσότερες φωτογραφίες στο photo-blog μου.
Υ.Γ2 Το soundtrack των ημερών ήταν το "Στην Πυρά" της Αννούλας. Αγαπώ ρεφραίν.
Υ.Γ3 Δεν ξέρω μένοντας μόνιμα Αθήνα, αν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Κάθε βράδι όμως ένιωθα πως θα μπορούσα να κάνω ότι θέλω, να πάω όπου θέλω, να πιώ, να χορέψω, να φλερτάρω και να είμαι μια happy urban tulip. Ένιωθα, έτσι για αλλαγή, πως ήμουν "εγώ".
Υ.Γ4 Πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για τα ερωτικά απωθυμένα; Ή να τα αφήνουμε να περνάνε, ξέροντας πως έτσι και αλλιώς ποτέ μα ποτέ δεν καταλήγουν σε καλό;

18 comments:

  1. θα μπορούσα να σβήσω το ποστ σου ανωνυμο πλάσμα. όμως θέλω να σε χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα για να δείξω στα παιδιά τι σημαίνει να είσαι κακογαμημένος!

    ReplyDelete
  2. popo..
    to akousa tin prwtoxronia touto to tragudi kai skeftika pos apokliete na ine vissi touto,sokaristika.
    meta apo merika pota omws xorevetai anetotata!!!

    varsos rules!
    exei ta wraiotera glika kai tes pio palies poli8rones(pu en omos kai poli stilates)....
    kali xronia tulipa!

    ReplyDelete
  3. an thelis kiaaaallllooo urban art made in athens...
    click here: http://psit.wordpress.com/

    maria t.!

    ReplyDelete
  4. πολύ ωραία η μεριά της αθήνας που μας έδειξες, δεν την βλέπουν όλοι.

    γενικά τα απωθημένα εγώ νομίζω πρέπει να φεύγουν από μέσα μας γιατί μετά παίρνουν διαστάσεις μαγικές

    ReplyDelete
  5. τα απωθημένα- i think you should act on them, if they don't seem to go away on their own. sometimes the story works, sometimes it doesn't but regardless of the story, most of the times after you've done something, they do go away- freedom :)

    ReplyDelete
  6. πράσινη νεράιδα, μα δεν είναι υπέροχη η διακόσμηση στον Βάρσο; Και τι ωραίες μυρωδιές :)


    α μερσί mariat, θα το τσεκάρω!

    ρίτσα, αυτά τα γκράφιτι είναι λίγο πιο μακριά από τις πίστες. Οπότε δεν νομίζω να τα προσέχει κανείς όντως. Έχεις δίκιο για τα απωθυμένα...

    chaotic mine, αυτό ακριβώς σκέφτομαι. γιατί αν δεν κάνει τίποτε γι αυτό, είναι σαν να σε κρατά κάτι πίσω. κάτι που δεν έχει και τις πραγματικές του διαστάσεις τελικά.

    ReplyDelete
  7. Γειά σου τουλίπα μού! :)

    Καλή χρονιά!

    Έχω καιρό να σου γράψω..Πολλή δουλειά:(

    Τι ωραία που πέρασες στην Αθήνα τα χριστούγεννα! Θα πάω κι εγώ στο τέλος του μήνα και μετά Ρώμη. Έχεις πάει ποτέ στη Ρώμη; Αν ναι θα εκτιμούσα πολύ συμβουλές σου για το που να πάω...

    Δ...

    ReplyDelete
  8. Ωραία πέρασες βλέπω στην Αθήνα... Πάντα τέτοια... Όμως καλή μου γυναίκα, πρωί-πρωί σοκολατόπιτα;

    Για τα απωθημένα, χμ δεν ξέρω. Νομίζω ότι εγώ έχω δυομιση. Το ένα εξαφανίστηκε από μόνο του (με ξενέρωσε άγρια) , το άλλο το εξαφάνισα εγώ και το μισό, παραμένει μισό... Οπότε, σ' αυτόν τον τομέα δεν μπορώ να βοηθήσω...

    ReplyDelete
  9. :)
    όμορφη ανάρτηση!
    καλή χρονιά urban tulip!

    ReplyDelete
  10. Καλή χρονιά και μακάρι να είναι ομορφότερη από το 2008, απ' όλες τις απόψεις :)

    ReplyDelete
  11. hmmm ta apothimena... nomizo an den kanoume kati den prokeitai na perasoun...

    ...well at least in my case

    ReplyDelete
  12. Καλώς τη Δώρα! Πού χάθηκες εσύ; Ναι έχω πάει Ρώμη. Στείλε μου mail στο espreso317@hotmail.com να σου δώσω tips.


    Queen, τι πρωί καλέ; Δύο ξυπνούσα και αν! Αχ η σοκολατόπιττα...Τα απωθυμένα δεν πρέπει να διαιωνίζονται νομίζω. Κάνουμε σεξ μαζί τους και μας περνά! ε;

    Καλή σου χρονιά Μαρίνε και καλωσόρισες! Σε ευχαριστώ :)

    Γεωργία, το ίδιο εύχομαι και σε σένα μικρή μου :)

    just me, έχεις απόλυτο δίκιο. Πρέπει να κάνω. Κάντε έρανο για να βγάλω εισιτήριο :P

    ReplyDelete
  13. Τον τελευταίο λόγο τον έχουμε εμείς κι όχι τα απωθημένα. Αν λέμε το ίδιο πράγμα τα απωθημένα δεν περνάνε τελικά ποτέ, αν δεν τα βάλεις απέναντι να τα δεις κατάματα. Οι άνθρωποι συνήθως απλά τα κρύβουν στο ντουλάπι μαζί με τα δώρα από πρώην γκόμενους. Τουλάχιστον φρόντισε να έχει κλειδί το ντουλάπι σου και να κλειδώνει. Αλλιώς κοίταξέ τα για μια φορά ακόμα και πήγαινε παρακάτω.

    ReplyDelete
  14. μια χαρά σε βρίσκω. ωραία φάση να πηγαίνεις σε μια πόλη, να βρίσκεις φίλους και να την περνάς έξω. για εμένα η αντίστοιχη είναι η θεσσαλονίκη! αντε με το καλό να μας ξανάρθεις

    ReplyDelete
  15. έχεις απόλυτο δίκιο αγαπημένε μου One. Εμείς τα ελέγχουμε τα απωθυμένα. Στο ντουλάπι όμως πιστεύω πως είναι καλύτερα να αφήνουμε τις λυμένες υποθέσεις, για να μην μπαίνουμε στο πειρασμό να το ξεκλειδώνουμε συνέχεια

    yo!reeka, το θυμάμαι αυτό που είπες για τη Θεσσαλονίκη και πιο παλιά. Θα σας ξανάρθω σύντομα ελπίζω :)

    ReplyDelete
  16. barsos, zonar's, kioupia......palia oikogeneiaka stekia ths a8hnas (ta dyo prwta yparxoun apo to '60), pou exoun ginei oligon ti pasee....

    na protinw sthn epomenh bizita sthn polh mou ena perasma apo th rozalia (panw ston pezodromo twn eksarxeiwn) gia ta EKPLHKTIKA mageireyta, kai potaki sthn inoteka sthn plateia abyssinias, kafe stous pente dromous sthn kallindromiou h sto dassein (konta sto polytexneio) h sto circus, h sto obi sthn klay8mwnos, kai sinemadaki ston apollwna.....

    ReplyDelete
  17. Λοιπον κάνω τσεκ σε αυτα που έχω πάει ήδη : Inoteka ( καλά για άσχετη με παιρνάς;) και Απόλλωνας αυτή τη φορά για Κυριακάτικο σινεμαδάκι.
    αυτή τη φορά την είδα κλασικές αξίες.
    είναι που έχω ένα ηθικό blog και δεν έγραψα για τα υπόλοιπα μέρη που πήγα...!

    ReplyDelete