Once upon a time....there was magic in the air.

Καλή Χρονιά και από δω! Μου έλειψε το blog και εσύ πολύ.
Λοιπόν, με φρέσκια διάθεση ( αν εξαιρέσουμε την αϋπνία, το κρυολόγημα και την, όπως πάντα, ανώμαλη προσγείωση στην ρουτίνα), θα σου πω τα της Αθήνας.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που έκατσα τόσο πολύ. Δέκα μέρες. Γεμάτες. Τόσο που μέσα στο μυαλό μου για να θυμηθώ ακριβώς τι έκανα πρέπει να τα βάλω με χρονολογική σειρά.
Όλο αυτό το διάστημα, είδα φίλους, ξενύκτησα πάρα μα πάρα πολύ, κοιμόμουνα πολύ λίγο, πήγα σε μπαράκια, σε εστιατόρια, σε cafe, έκανα βόλτες από χαράματα μέχρι μεσάνυκτα και επιτέλους με φρόντισαν.
Έγιναν τόσα πολλά που όμως τα έχω ακόμα λίγο θολά στο μυαλό μου. Θυμάμαι κάποιες απόλυτα κινηματογραφικές στιγμές που, όσο και να σου τις περιγράψω, δεν θα τα καταφέρω. Θα τις αδικήσω.
Έτσι, θα σου κάνω ένα μίνι φωτορεπορτάζ ( ποιοι New York Times, unshaved μου;).

Πρώτη στάση, Γκάζι. Φυσικά. Για ντινέ, για ποτάκια, για βόλτες. Ακόμα και την Παραμονή Πρωτοχρονιάς ήμαστε εκεί, στην πλατεία, με ένα μπουκάλι Moet στο χέρι, να βλέπουμε τα πυροτεχνήματα.

Το πόσα γλυκά καταβροχθήσαμε δεν λέγεται. Από βασιλόπιτα και τρούφες από τον Βάρσο, κρέπες μέχρι κρουασάν σοκολάτας. Πάνω, προφιτερόλ από Sardelles.

Μερικά από τα πιο ωραία γκράφιτι της πόλης, τα ζωγραφίζει ο b.

Πανέμορφος τοίχος στην Πειραιώς. Art out in the streets.

Και εδώ....

και εδώ....

και εδώ...

Βόλτες στη φωτισμένη πόλη. Κρασί στο χλιδάτο Zonar's, φαγητό στα good old fashioned Κιούπια, η συγκλονιστική "Μήδεια" του Παπαϊωάνου. Τα βράδια, η Αθήνα ήταν πανέμορφη. Σαν να μην έζησε ( και ζει ακόμα) όλα εκείνα τα φρικτά γεγονότα. Μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας; Μπορεί.
Όμως το είχαμε ανάγκη.

Όμως λίγα μέτρα πιο κάτω αυτό σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ο μουτζωμένος Ρήγας Φεραιος (μπορεί να το δεις ότι είναι και στο κλίμα των καιρών - obama rules) στην είσοδο του πανεπιστημίου. Κρίμα που για αντί να κτίζουμε, χαλάμε ακόμα και εκείνα που αξίζουν. Η πανέμορφη Αθήνα θα μπορούσε να ήταν η πιο ωραία πόλη της Ευρώπης με διαφορά.



Όμως αυτές οι δέκα μέρες, είχαν μια έντονη αίσθηση που είχα καιρό να ζήσω.
Μια οικειότητα που μου είχε λείψει. Η αίσθηση πως όταν κοιμάμαι το βράδι υπάρχει ένα χέρι γύρω από τη μέση μου να με αγκαλιάζει. Και μετά φυσικά, να μην ξεχνάμε, πρόγευμα στο κρεβάτι. Εδώ, σοκολατόπιττα. Σχεδόν καλύτερη και από σεξ!

Υ.Γ1 Περισσότερες φωτογραφίες στο photo-blog μου.
Υ.Γ2 Το soundtrack των ημερών ήταν το "Στην Πυρά" της Αννούλας. Αγαπώ ρεφραίν.
Υ.Γ3 Δεν ξέρω μένοντας μόνιμα Αθήνα, αν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Κάθε βράδι όμως ένιωθα πως θα μπορούσα να κάνω ότι θέλω, να πάω όπου θέλω, να πιώ, να χορέψω, να φλερτάρω και να είμαι μια happy urban tulip. Ένιωθα, έτσι για αλλαγή, πως ήμουν "εγώ".
Υ.Γ4 Πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για τα ερωτικά απωθυμένα; Ή να τα αφήνουμε να περνάνε, ξέροντας πως έτσι και αλλιώς ποτέ μα ποτέ δεν καταλήγουν σε καλό;