Do something....(anything)!

Εκεί που λες να ηρεμήσεις, να δεις τη ζωή (σου) με άλλο μάτι, να βγεις έξω στη βεράντα να ποτίσεις τα φυτά και τα ζωντανά (χελώνες) , να αρχίσεις να βλέπεις καμιά ταινία με happy end, συνειδητοποιείς πως ο καθένας ο'τι θυμάται χαίρεται. Και πως δυστυχώς, αυτό επηρεάζει και εσένα.
Και αντί να χαλαρώνεις και να εισαι zen ( επιμένω μετά από πολύ ψυχολογικό μασάζ του μυαλού σου - το ότι είναι μονίμως τεντωμένο δεν βοηθάει), προσπαθείς να βρεις λόγους και τρόπους να βγάλεις τη μέρα.
Εν τω μεταξύ η κολλητή μου στέλνει πρωί πρωί mail "The buddist way....live the present moment" και περιμένει από μένα, να το εμπεδώσω. Καλά κρασιά...
Tώρα που είπα κρασιά, μου φυγε σήμερα και είπα της μάνας μου ότι θέλω να μεταναστεύσω και να βρεθώ κάπου σε ένα σπίτι στην Τοσκάνη, με πολλή ηρεμία και κρασί. Α και wi fi. Απάντησε "μμμ...τι βλακείες τουλίπα...για σύνελθε". Ισοπέδωση τώρα, όχι αστεία.
Συνεχίζω. Κάθε πρωί, παίρνω το καινούριο τουτού, βάζω στο τέρμα ( 6 μεγάφωνα σου λέω) το "Σε ένα κόσμο που δεν κάνει κάτι για μας" από το καινούριο δίσκο της Πρωτοψάλτη και πάω δουλειά. Και ξανά το ίδιο όταν φεύγω. Πεθύμησα να επαναστατήσω σε κάτι, ουσιαστικό όμως, όχι βλακεία. Π.χ. ενάντια στην ρουτίνα μου, σε όσους και όσα προσπαθούν να με αναγκάσουν να κάνω πράγματα που δεν θέλω, στην κυτταρίτιδα, στην αποχή από το σεξ. Σε κάτι ρε παιδί μου.
Υποψιάζομαι πως αυτό θα συμβεί όταν ηρεμήσω. Τελικά μήπως να ακολουθήσω τη συμβουλή της κολλητής; Χμ, δεν ειναι κακή ιδέα.
Προς το παρόν, πάρε ένα πολύ όμορφο τραγούδάκι, πάλι από Πρωτοψάλτη.

"Πες μου ένα παραμύθι να κρατηθώ
βρες μου ένα παραμύθι να το πιστέψω
νιώθω τη σιωπή να φεύγει χωρίς σκοπό
ήρθε πάλι καλοκαίρι, πως θα τ' αντέξω
μα δεν μπορώ να καταλάβω
τι έχω κάνει κι έχω φτάσει ως εδώ
πως έχω γίνει ένα κουβάρι
και ικετεύω να ξεμπερδευτώ...

Υπάρχει ένα φως μακριά
το βλέπω είναι πολύ μικρό
υπάρχει ένα φως μακριά
μου φτάνει για να προσπαθώ...

Είναι η ζωή μου
μικρή μα δική μου
τη θέλω πίσω ξανά
άλλη μια φορά"...