2.0

Με τα διάφορα που συμβαίνουν, σήμερα θυμήθηκα πως πριν 4 μέρες, στις 16 δηλαδή του μήνα, το blog είχε γενέθλια. Δύο χρόνια λοιπόν.
Στις 16 του Μάη του 2006, καθόμουν μπροστά από το laptop μου. Είχε μέρες που σκεφτόμουν πως είχα ανάγκη ένα χώρο στο διαδίκτυο όπου θα μπορούσα να γράφω κάτι σαν ημερολόγιο. Hθελα να γράφω ανώνυμα. Να μην το πω σε φίλους, σε κανένα. Μόνο έτσι θα μπορούσα να εκφραστώ πλήρως χωρίς κολλήματα και χωρίς να σκέφτομαι τι θα πει ο ταδε γνωστός και ο άλλος.
Μετά σκεφτόμουν το όνομα. Τότε άρχισε να με πιάνει η μανία με τις πόλεις και οτιδήποτε urban. Και ας μην είχα γεννηθεί σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Άρα η πρώτη λέξη ήταν URBAN. Μετά ήθελα κάτι να κάνει μεγάλη αντίθεση, έτσι όπως αισθανόμουν πως ήταν το μέσα μου σε σχέση με αυτό που έβγαζα προς τα έξω. Όταν σκέφτεσαι πόλεις δεν σου έρχεται στο μυαλό ένα λουλούδι, αλλά κτίρια. Άρα η δεύτερη λέξη θα ήταν λουλούδι. Τι όμως; Οι μαργαρίτες μου θύμιζαν το "μ' αγαπά δεν μ΄ αγαπά" και το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν και άλλα διλήμματα. Τα τριαντάφυλλα ήταν πολύ ρομαντικά για μένα, τα γαρίφαλλα μου θύμιζαν τα μπουζούκια στην Ιερά Οδό. Έτσι το μυαλό πήγε στην ΤULIP.
Και έτσι γεννήθηκε η urban tulip. Χωρίς παρελθόν, χωρίς άλλη ταυτότητα εκτός από αυτήν του blogger. Γούσταρα πολύ. Δεν με ενδιέφερε να με διαβάζουν πολλοί, όποιος το ανακάλυπτε και έμενε, εκτιμούσα οποιαδήποτε σχόλια μου έκανε για γραφή.
Σιγά σιγά, γνώρισα κόσμο, ωραίους bloggers. Μερικές φορές ότι έγραφαν, ήταν σαν να ήταν κάτι από τη δική μου ζωή. Αυτό για πρωτοτυπία.
Εννοείται πως κατά καιρούς διαβάζω blogs που θαυμάζω γραφή και ζηλεύω και λίγο.
Μέσα στα δύο αυτά χρόνια διαπιστώνω πως μου έκανε καλό το blogging. Έιχα γράψει και πιο παλιά γιατί blogάρω. Δεν είναι και καμιά φιλοσοφία.
Άντε έλα να σε κεράσω coconut mojito!

Υ.Γ Σκέφτομαι να γράφω πιο συχνά. Δεν υπόσχομαι όμως πως θα κάνουν νόημα τα όσα θα διαβάζεις.