Η ώρα ειναι 8:27 μ.μ. Τέταρτη συνεχόμενη μέρα που βραδιάζει και είμαι ακόμα στο γραφείο. Έπεσε δουλειά. Νιώθω πολύ κουρασμένη. Ονειρεύομαι αφρόλουτρο με τις ώρες ( εγώ, που δεν το συνηθίζω - αν και είμαι πλήρως εξοπλισμένη με άλατα) και πάρα πολύ μασαζ.
Η βδομάδα ξεκίνησε σχετικά καλά. Δευτέρα, γραφείο, γυμναστήριο αργά, σπίτι, σαλατούλα από το Boston Deli (ωραία ήτανε), κανά δυο επεισόδια Shameless (νέα ανακάλυψη - αγαπημένη αγγλική σειρά με politically incorrect χιούμορ) και ύπνος.
Την επομένη, νεύρα και καυγάδες με προϊσταμένους, ας είναι καλά η ένταση. Πάω αργά σπίτι με τα νεύρα ΝΑ και αμέσως έρχεται να με πάρει φίλος να δούμε την παράσταση ON/OFF. H οποία αν και καλή μου θύμισε έντονα το "2" οπότε άμα κάτι δεν είναι πολύ πρωτότυπο και φρέσκο, ψιλοβαριέμαι. Τελειώνει η παράσταση, κατευθείαν σπίτι και ύπνος. Κομμάτια.
Τετάρτη ξυπνώ με ανεξήγητα νεύρα. Γραφείο. Ξανά πολλή δουλειά και ένταση. Στις 8 και κάτι φεύγω, πάω κατευθείαν για φαγητό με καλή παρέα. Δεν πολυμιλάω, κούραση. Σου έτυχε ποτέ απλά να ξέρεις πως ειναι η μέρα σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την ανεχτείς; Ε, για τέτοια κατάσταση μιλάμε. Σπίτι. Γίνεται μια ψιλοπαρεξήγηση, φταίω, αλλά δεν έχω τη δύναμη να κάνω κάτι γι αυτό. Just not my day.
Σήμερα, ξυπνώ, πάω για μια δουλειά, χαλάει το αυτοκίνητο. Τρεις ώρες να ανακαλύψουμε τρόπο να επανέλθει. Τελικά στις 12 λύνονται όλα. Πάω γραφείο. Είμαι σε καλή διάθεση πάραυτα. Είναι ηλιόλουστη μέρα και συνειδητοποίησα ότι μερικές φορές για να είσαι καλά, πρέπει να το δουλέψεις λίγο στον εγκέφαλό σου. Με φωνάζει μέσα το big boss. Κάθομαι. Με κοιτάζει και δηλώνει ότι από τη μέρα που με γνώρισε δεν πέρασε μια μέρα που να μην του προκαλέσω κάτι, από γέλια εως και κρίση. Του απαντάω ότι χαίρομαι που η σχέση μας είναι πολυεπίπεδη και καθόλου βαρετή. Μειδιάζει.
Και μου ανακοινώνει: "Τουλίπα, ετοιμάσου. Θα πας ταξίδι. Φρόντισε να κάνεις συνάλλαγμα".
Συνάλλαγμα = κάπου μακριά. Είμαι απίστευτα ευτυχισμένη. Μόνο που δεν τον φιλάω (θα του φέρω σουβενίρ). Δεν θα σου πω που πάω. Απλά αυτό ειδικά το ταξίδι, έπρεπε να το κάνω εγώ!
Η ώρα είναι 8:40 μμ. Ετοιμάζομαι να την κάνω. Θα περάσω πρώτα από το Costa Cafe για ένα καφεδάκι με φίλους. Τι βδομάδα!
Τελικά άξιζε τον κόπο το ξενύκτι!
Υ.Γ Τη ρουτίνα μου την κάνουν καλύτερη τα sweet nothings της καθημερινότητας (ξέρεις εσύ).
Η βδομάδα ξεκίνησε σχετικά καλά. Δευτέρα, γραφείο, γυμναστήριο αργά, σπίτι, σαλατούλα από το Boston Deli (ωραία ήτανε), κανά δυο επεισόδια Shameless (νέα ανακάλυψη - αγαπημένη αγγλική σειρά με politically incorrect χιούμορ) και ύπνος.
Την επομένη, νεύρα και καυγάδες με προϊσταμένους, ας είναι καλά η ένταση. Πάω αργά σπίτι με τα νεύρα ΝΑ και αμέσως έρχεται να με πάρει φίλος να δούμε την παράσταση ON/OFF. H οποία αν και καλή μου θύμισε έντονα το "2" οπότε άμα κάτι δεν είναι πολύ πρωτότυπο και φρέσκο, ψιλοβαριέμαι. Τελειώνει η παράσταση, κατευθείαν σπίτι και ύπνος. Κομμάτια.
Τετάρτη ξυπνώ με ανεξήγητα νεύρα. Γραφείο. Ξανά πολλή δουλειά και ένταση. Στις 8 και κάτι φεύγω, πάω κατευθείαν για φαγητό με καλή παρέα. Δεν πολυμιλάω, κούραση. Σου έτυχε ποτέ απλά να ξέρεις πως ειναι η μέρα σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την ανεχτείς; Ε, για τέτοια κατάσταση μιλάμε. Σπίτι. Γίνεται μια ψιλοπαρεξήγηση, φταίω, αλλά δεν έχω τη δύναμη να κάνω κάτι γι αυτό. Just not my day.
Σήμερα, ξυπνώ, πάω για μια δουλειά, χαλάει το αυτοκίνητο. Τρεις ώρες να ανακαλύψουμε τρόπο να επανέλθει. Τελικά στις 12 λύνονται όλα. Πάω γραφείο. Είμαι σε καλή διάθεση πάραυτα. Είναι ηλιόλουστη μέρα και συνειδητοποίησα ότι μερικές φορές για να είσαι καλά, πρέπει να το δουλέψεις λίγο στον εγκέφαλό σου. Με φωνάζει μέσα το big boss. Κάθομαι. Με κοιτάζει και δηλώνει ότι από τη μέρα που με γνώρισε δεν πέρασε μια μέρα που να μην του προκαλέσω κάτι, από γέλια εως και κρίση. Του απαντάω ότι χαίρομαι που η σχέση μας είναι πολυεπίπεδη και καθόλου βαρετή. Μειδιάζει.
Και μου ανακοινώνει: "Τουλίπα, ετοιμάσου. Θα πας ταξίδι. Φρόντισε να κάνεις συνάλλαγμα".
Συνάλλαγμα = κάπου μακριά. Είμαι απίστευτα ευτυχισμένη. Μόνο που δεν τον φιλάω (θα του φέρω σουβενίρ). Δεν θα σου πω που πάω. Απλά αυτό ειδικά το ταξίδι, έπρεπε να το κάνω εγώ!
Η ώρα είναι 8:40 μμ. Ετοιμάζομαι να την κάνω. Θα περάσω πρώτα από το Costa Cafe για ένα καφεδάκι με φίλους. Τι βδομάδα!
Τελικά άξιζε τον κόπο το ξενύκτι!
Υ.Γ Τη ρουτίνα μου την κάνουν καλύτερη τα sweet nothings της καθημερινότητας (ξέρεις εσύ).
8:40 τζιαι πάεις για καφέ.. Δαμέ η ώρα 6 βάλλουμε λουκέτο στις καφετέριες (τες 5 που έχει).
ReplyDeleteΖήλεια!! Costa, ηρεμία, αμερικάνο με έξτρα espresso shot, sparkling water, laptop, χαλάρωση.
hey :)
ReplyDeleteΆτε τυχερή είδες έχει και τα καλά της δουλειάς σου...the element of surprise is always appreciated.
ReplyDeleteκαλό ταξίδι!
Θέλουμε φώτος.
μα που είσαι γιώργο μου και οι καφετέριες κλείνουν από τις 6; ( σε χωριό της Αγγλίας;). Πήγα στις 840, όχι επειδή το συνηθίζω αλλά επειδή δεν θέλω το δουλειά-σπίτι-δουλειά. Massimo skinny latter και αν είχα super laptop θα ήταν ένα mac!
ReplyDeletehey to you too unsaid :)
ναι roam μου, είχα αρχίσει να απελπίζομαι στην δουλειά. Ευχαριστώωωωωω
Άρα να υποθέσω ότι επέρασεν η μπόρα;
ReplyDeleteΝεα Υορκη;;;;;;;
ReplyDeleteΚαλό ταξίδι!!!
ReplyDeleteSuper!
ReplyDeleteΝα περάσεις τέλεια, το αξίζεις!
@UT: Ναι χωρκό, Southampton, mac owner.
ReplyDelete:)
κύκκο, ας πούμε ότι μου φυγαν προσωρινά τα νεύρα της δουλειάς!
ReplyDeletetrilian α δεν μπορώ να πω. Αλλά είμαι τόσο χαρούμενη όσο τότε!
σε ευχαριστώ καλή μου κοτοσαλάτα!
αχ ναι το αξίζω an-lu! ( μετριοφροσύνη)
γιώργο ναι είναι λίγο χωριό το southampton απ' ότι θυμάμαι. δεν πειράζει. είναι εμπειρίες αυτές. καλύτερα εκεί με τζινάκι και καφέ παρά εδώ με τακούνι και όλη την πασαρέλλα της Λευκωσίας να περνά από μπροστά σου!