Monday, March 19, 2007

Μια βραδιά στην Αθήνα...αφιερωμένο

Βράδι Σαββάτου. Ακυρώνω την έξοδο και μένω μέσα. Με έχουν κουράσει τα ίδια και τα ίδια. Ντρέπομαι να το πω στους φίλους μου. Τους λέω πως έχω αρπάξει κρυολόγημα. White lies…

12:03 πμ. Μήνυμα από φίλο κάποια χιλιόμετρα μακριά «Μακάρι να ήσουνα εδώ, να γίνουμε flatmates και να αλωνίσουμε τα κοσμικά της Αθήνας». Χαμογελώ, ξαπλωμένη στον καναπέ. Απαντώ με αποσιωπητικά. Ο ανάδρομος Ερμής συστήνει αφωνία στο ζώδιο μου. Υπακούω, δεν είναι καιρός να πηγαίνω κόντρα (και) στους πλανήτες. Αλλά το μυαλό μου είναι ήδη εκεί, μαζί σου. Μου έρχονται οι εικόνες, ενσταντανέ από ένα βράδι στην Αθήνα. Θα αρχίζαμε κατά τις 9 με πρώτο ποτό στο El Pecado για τα τελευταία κουτσομπολιά της σόουμπιζ. Είναι το αστείο της παρέας πως είσαι από μόνος σου ένα κινητό Downtown. Εγώ όμως ξέρω πως είναι ο δικός σου τρόπος να βρεις ισορροπία μέσα στην (πληκτική) καθημερινότητά. Μου λες πως φέτος η Πέγκι Ζήνα την είδε ροκ και τραγουδά με συνοδεία γαρυφάλλων τον ύμνο των eighties «The Eye of the Tiger». Η άχρηστη πληροφορία του μήνα. Αλλά και πάλι μου φαίνεται πιο χρήσιμη από όλα όσα ακούω και ζω τον τελευταίο καιρό. Πιάνουμε (εύκολα) κουβέντα με την άγνωστη παρέα δίπλα. Δεν παίζει παιχνίδι του τύπου «σε βλέπω, αλλά μόλις εντοπίζεις το βλέμμα μου, κοιτάω αλλού». Ευτυχώς γιατί βαρέθηκα το συγκεκριμένο σενάριο. Προτιμώ τις σκηνές όπου θα σου πετάξει ο άλλος μια ατάκα και θα είναι τόσο έξυπνη ώστε να είναι αρκετός λόγος να σκέφτεσαι πως αξίζει που βγήκες απόψε. Με τα πόδια πεταγόμαστε λίγο πιο κάτω στην Κανέλλα για φαγητό. Η κολλητή μας περιμένει και γκρινιάζει που αργήσαμε. Αλλά στο Γκάζι δεν μπορείς ποτέ να περπατάς βιαστικά, δεν του πάει. Η ώρα πήγε μία. Τελειώνουμε βιαστικά το λικέρ μαστίχας και πεταγόμαστε για ένα δεύτερο ποτό στο Balthazar αν και είναι πολύ clean-cut για τα γούστα μου αυτό τον καιρό. Γουστάρω μπαράκια όπου παίζει παιχνίδι. Και ας μην καταλήξει κάπου. Όμως τουλάχιστον θα νιώσω ζωντανή. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και συναντούμε παρέα στο Rock ‘n’ Roll στο Κολωνάκι. Χορεύουμε πηδώντας πάνω κάτω και τραγουδώντας το ρεφραίν όσο πιο δυνατά μπορούμε. Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα μας δει και αν πρέπει να συμπεριφερόμαστε κάπως. Το comme il faut ποτέ δεν ωφέλησε κανένα και αυτή την περίοδο διαπιστώνω πως είναι καιρός να αρχίσω και εγώ να το αποβάλω από το σύστημά μου. Κατά τις πέντε, φεύγουμε. Στη έξοδο αρπάζουμε τα εβδομαδιαία freepress. Δίνουμε ραντεβού την επόμενη, για brunch και πολύ καφέ.

Πίσω στην καθημερινότητα και στον καναπέ μου. Την επόμενη μέρα σου στέλνω μήνυμα «Και όμως ήμουν εκεί!»

Υ.Γ1 Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Υ.Γ στις 17/3. Γράφτηκε με μουσική υπόκρουση το "2" του Κωνσταντίνου Βήτα

Υ.Γ2 Το κείμενο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους φίλους μου Α. (η οποία είναι σημαντικός λόγος για τον οποίο αγαπώ Αθήνα!) και τον Β. ο οποίος μου έστειλε αυτό το sms, είπε την ατάκα για τα ζώδια και χωρίς να το ξέρει αποτέλεσε την έμπνευση για αυτό το κείμενο. Παιδιά σας αγαπώ πολύ.

16 comments:

  1. πάντως.. (το διάβασα από χτες στο υγ βέβαια) ..έχει δίκηο η ed σου ..είναι όντως το πιο καλό σου κομμάτι που έχω διαβάσει :)

    ReplyDelete
  2. Είναι όμορφο να έχεις ΤΕΤΟΙΟΥΣ ανθρώπους δίπλα σου, όσα χιλιόμετρα μακριά και αν είναι.

    Καλημέρες!

    ReplyDelete
  3. έτσι έτσι... όμορφο κείμενο ;)

    ReplyDelete
  4. @mary ας όψεται η Αθήνα!

    @att το μακρυά με ενοχλεί να σου πω την αλήθεια...

    @trilian μερσι μερσι!!

    ReplyDelete
  5. Μιά χαρά Athens by night σκάρωσες!

    ReplyDelete
  6. αχ an-lu μου εκεινο που μου προκαλεί τη θλίψη (μαζί με εναλλαγές με νεύρα) είναι πως αυτά ολα ΔΕΝ τα σκάρωσα! Όταν είμαι αθήνα περνάμε ΤΟΣΟ τέλεια ( και πάμε και στα συγκεκριμένα μαγαζάκια...ααααααχχχχχχ)

    ReplyDelete
  7. Με καλή παρέα, παντού είναι ωραία!

    ReplyDelete
  8. γαμάτο το "2"
    (καλά εγώ δεν είμαι και αντικειμενικός κριτής, έχω όλη τη δισκογραφία ΚΒ + ΣΝ)

    ReplyDelete
  9. Καλημέρα σας!

    @allitnil σωστό κι αυτό :)

    @yo!reeka's το 2 παίζει non-stop στο mp3 player, στο σπίτι, στο cd player τ αυτοκινητου...λατρεμενο
    Εχω και γω όλη δισκογραφια ΚΒ, ΜΔ και Στερεο Νοβα ( ΣΝ??)

    ReplyDelete
  10. Το κείμενό σου αφού διαβάστηκε με έκανε να θυμηθώ ότι όταν ήρθες ξέχασες να με πάρεις τηλέφωνο.

    Μπιτς.

    :)

    ReplyDelete
  11. εξαιρετικό ρε συ τούλιπ!
    καλά έκανες και δεν πήγες νομίζω...

    ReplyDelete
  12. isun isun ekei

    ReplyDelete
  13. @argyrenia Ειδικά αυτή τη φορά ξέρεις πολύ καλά ότι ήμουν "πολυάσχολη"!

    @κροτίδι εννοείς καλά έκανα και δεν βγήκα ε; ε μα ναι! Αμα η φαντασία είναι πιο ενδιαφέρουσα από την πραγματικότητα...

    @keimgreek Η φαντασία μου τα φταίει όλα!

    ReplyDelete
  14. Διάβαζα ΑΥΤΟ το κείμενο στο υγ πριν λίγο (ναι, από την Κυριακή, σήμερα κατάφερα να το διαβάσω, ασχολίαστο) και είπα "δεν μπαίνω να δω τι κάνει αυτή η ψυχή;"...
    Θέλω να δηλώσω ότι παίζεται όλες με τον πόνο μου, που πέρασε ο χειμώνας και δεν ανέβηκα Αθήνα, δεν είδα όλες τις παραστάσεις που ήθελα να δω και το σημαντικότερο δεν είδα το 2...
    Τέσπα, Καλό Σ/Κ να 'χουμε.

    ReplyDelete
  15. Εγώ παθαίνω ακριβώς το ίδιο όποτε πηγαίνω Θεσσαλονίκη... σε καταλαβαίνω πραγματικά! Καλύτερη μουσική επιλογή δεν θα μπορούσες να κάνεις πάντως! ;)

    ReplyDelete
  16. Καλημέρα σας

    @queen 2 βήματα είναι η αθήνα βρε...

    @εσυ όμως θες να μεταναστεύσεις θεσσαλονίκη;

    ReplyDelete