Wednesday, February 07, 2007

Περί εκπτώσεων και άλλων δεινών

Είμαι ένα στριμμένο άντερο. Αυτό δεν το λέω εγώ αλλά οι φίλοι μου και οι γονείς μου (αν και από αυτούς το περιμένω). Μάλιστα. Μου το λένε κατάμουτρα και μετά είτε αποφασίζουν να μου το αναλύσουν (σπανίως) ή απλά να μου κόψουν την καλημέρα για μια δυο μέρες.
Γιατί είμαι ένα στριμμένο άντερο; Σύμφωνα με όλους αυτούς, είμαι πεισματάρα, θέλω να περνάει το δικό μου, τα πρωινά είμαι κακότροπη, τα βράδια το ίδιο, ειδικά όταν δεν θέλω να πάω σε «υποχρεώσεις» και επίσης δεν κάνω υποχωρήσεις.
Παραμένω στην τελευταία λέξη, γιατί τα υπόλοιπα κάπως ισχύουν αλλά δεν έχω ενοχές γιατί έτσι είμαι και ο άνθρωπος δεν αλλάζει μετά τα πέντε. Υποχωρήσεις που λέτε. Δεν τις κάνω, λένε.
Εγώ διαφωνώ καθέτως. Όταν ξέρεις γιατί θες ή δεν θες να κάνεις κάτι, όταν έχεις πλήρη συνείδηση της φάσης σου και ξέρεις πολύ καλά τι σου κάνει καλό και τι όχι, τότε θεωρείσαι πεισματάρης; Όχι ε;
Μα αυτό κάνω αγαπητοί μου! Συμπεριφέρομαι ως μια γυναίκα με γνώμη και άποψη, όπως λέει και το σλόγκαν γνωστού ελλαδικού περιοδικού.
Με λίγα λόγια, έχω αποφασίσει εδώ και καιρό (μετά από άπειρες μετωπικές συγκρούσεις με το παρελθόν και το παρόν μου και καταλήγοντας να πληρώνω σχεδόν πάντα όλες τις ζημιές) να αρχίσω σιγά σιγά να μην κάνω εκπτώσεις! Για να είμαι και εγώ καλά αλλά και οι γύρω μου ( αφού δεν θα συμπεριφέρομαι σαν «στριμμένο άντερο»!)
Για να εξηγούμαστε όμως, δεν είμαι εναντίον των εκπτώσεων. Είμαι υπέρ τους σε περιπτώσεις που μ αρέσει κάτι, το σποτάρω για μήνες στη βιτρίνα ( ή στο μπαρ) αλλά σκέφτομαι ότι σιγά μην δώσω το μηνιάτικο μου (και την ώρα μου) για κάτι που είτε θα το πατάω ή θα το πετάω από δω και από εκεί μέσα στα μπαρ και τους καπνούς ( ή δεν θα με έχει ξετρελάνει αρκετά).
Οπότε αν αξίζει τον κόπο, περιμένω τις εκπτώσεις ( ή κάνω «μικρές και προσωρινές εκπτώσεις») .
Σε γενικές γραμμές όμως με εκνευρίζουν. Και στην κυριολεκτική τους σημασία αλλά και στην μεταφορική τους. Και στις δύο περιπτώσεις, το μόνο που απομένει να θυμάσαι, σε φάση εκπτώσεων, είναι τους δρόμους (και τη ζωή σου) γεμάτους με άσχετους που δεν θέλουν σε τίποτα να παρκάρουν στη θέση που θες, να πάρουν εκείνο που ήθελες και αν πεις και κάτι δεν το έχουν σε τίποτα να έλθουν να σου ζητήσουν και τα ρέστα.
Για να το κλείνουμε το θέμα, οι εκπτώσεις δεν μ αρέσουν για ακόμα ένα λόγο. Γιατί εμπεριέχουν τη λέξη «πτώση». Και εκτός και αν πρόκειται να πέσεις στα μαλακά, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να σ αρέσουν! Υπάρχει;


Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο Υστερόγραφο, την περασμένη Κυριακή, 4/2. Το θέμα ήταν οι "Εκπτώσεις". Αυτές που έχουμε κάνει και μετανιώσαμε, αυτές που έπρεπε να κάνουμε, αυτές που δεν θα κάνουμε ποτέ. Οι δικές μας, των άλλων.

Εσύ τι προσωπικές εκπτώσεις έχεις κάνει;

14 comments:

  1. Αν έχω κάνει! Και κυρίως έχω μια τάση να ψωνίζω συντρόφους στις εκπτώσεις και νομίζω ότι αγοράζω κάτι πολύ καλό, ευτυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο με τους φίλους. Πάντως και εγώ απεχθάνομαι τις εκπτώσεις, άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν αγοράζω κάτι της προκοπής!

    ReplyDelete
  2. Είδες τελικά ότι στις εκπτώσεις πρέπει να είσαι πολύ κωλόφαρδη για να σου τύχει κάτι καλό; Άρα, μακριά!!

    ReplyDelete
  3. εδώ πάλι περνάμε περίοδο που αρχίζουμε να αντιλαμβανομαστε τις επιΠΤΩΣΕΙΣ των εκΠΤΩΣΕΩΝ που κάναμε παλαιότερα με αποτελέσματα να βλέπουμε και να ακούμε πράγματα που ποτε δεν περιμέναμε...

    ReplyDelete
  4. Συμφωνώ απολύτως Τούλιπ.
    Και μοιάζουμε απίστευτα.
    Κι εγώ μισώ τις εκπτώσεις. Και είμαι και στριμμένο άντερο! χα! so what??

    ReplyDelete
  5. Καλημέρα σας!

    @trilian αχ ποσο δίκιο έχεις!

    @krot Ελα να κάνουμε το Σύνδεσμο Στριμμένων Αντέρων!

    ReplyDelete
  6. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτό το τραγούδι:

    Κωνσταντίνος Βήτα - Η Έκπτωση

    Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
    είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό
    Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
    στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός
    Όπως η χλόη βίαια θα κοπεί
    έτσι κι εσύ μια μέρα θ' αρνηθείς
    Θα καταστρέψεις μια μικρή ζωή
    κι αυτό το λάθος μία μέρα θα σε βρει

    Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς
    τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει
    Όπως και αυτός που έπεσε στη γη
    ήρθε ένα πρωί και έγινε σκόνη

    Σ' αγαπώ, το μέρος μου είν' εδώ
    με πήρες απ' το χέρι και σ' ευχαριστώ
    Ήμουνα σ' ένα δρόμο σκοτεινό
    πίστευα πως κανείς δεν πέρναγε από δω
    Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
    είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό
    Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
    στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός

    Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς
    τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει
    Όπως και αυτός που έπεσε στη γη
    ήρθε ένα πρωί και έγινε σκόνη

    ReplyDelete
  7. Crazy Cow...με συγκίνησες :)
    Λατρεύω ΚΒ. Αυτό το τραγούδι...τελικά κάνοντας εκπτώσεις νιώθεις "φτωχός" ή επειδή δεν τις έκανες;

    ReplyDelete
  8. To διάβασα στο ΥΓ last week..
    Περιμένω με ανυπομονησία την αυριανή σου στήλη.

    ReplyDelete
  9. Ρε συ τουλίπα κι εγώ την ίδια απορία έχω... αν και νομίζω πως, σε σχέση με τη ζωή(γενικότερα), είναι καθαρά υποκειμενική η απάντηση! ε;

    ReplyDelete
  10. Kai gw sto Y.G. to diavasa.

    Epi tou 8ematos, Viva Los Strimenos Anteros (count me in) :0)

    ReplyDelete
  11. @αλφα μι. Ωραία παπουτσάκια!
    @crazycow Όλα είναι υποκειμενικά, απλά η απορία θα μου μείνει. Πως μετράς τις "εκπτώσεις" και αν τελικπά υπάρχουν καλές και καλές "εκπτώσεις"

    ReplyDelete
  12. @fraoula Τα στριμμένα άντερα είναι αυτά που έχουν το χαρακτήρα!ΜΗ μασάς! Welcome.

    ReplyDelete
  13. strimeno antero den eimai....alla antipa8w tis ekptwseis....idws aytes twn idewn....twra gia syntrofous, mallon apo to flea market tis pernw mias kai synh8ws koubalane mpagkazia apo prohgoumenes sxeseis kai mou gamane thn psyxologia....


    Kariolh agie, na pswfiseis kai na mas afhseis yshxous

    ReplyDelete
  14. Ρε συ zappa, μήπως να μην ξαναπάς σε flea market? δεν μ αρέσει εκει...

    ReplyDelete