Κυριακή. Μόλις επέστρεψα από το πατρικό μου. Εδώ και δύο και κάτι χρόνια, επαναλαμβάνεται αυτή η ιστορία. Πάω στους γονεις μου να φάμε μαζί και επίσης για να μην λένε ότι τους ξεχνάω. Κάθε φορά σχεδόν φεύγω στην καλύτερη με τη ψυχή στο στόμα και στην χειρότερη με την ουρά στα σκέλια. Ο λόγος...οι σποντάρες της μάνας μου περί γάμου! Είχα ξαναπεί ότι το τρίγωνο τουλίπα-μαμά τουλίπα-γάμος, είναι μια μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι από σας, οι single ιδιαίτερα, συμπάσχετε. Οι υπόλοιποι γελάτε σαφώς γιατί τα έχετε περάσει και τώρα ξεχνάτε. Τώρα θα μου πείτε "σιγα πως κάνεις έτσι, μην δίνεις σημασία". Και γω σας ρωτώ, ποιά η περίπτωση να μην δίνω σημασία στις εξης ατάκες;
Στιχομυθία 1 (πριν δύο χρόνια)
Εγώ: Μαμά, πήγα σινεμά προχθές και είδα τις "Νύφες" του Βούλγαρη. Ωραία ταινία. Και αληθινή ιστορία. Πηγαίνανε οι καημένες με τα πλοία στην Αμερική να βρούνε σύζυγο
Μαμά: Αχ, μακάρι να υπήρχαν και στις μέρες μας πλοία!
Εγώ: ....
Στιχομυθία 2 (πέρσι)
Εγώ: Μαμά πήρα προαγωγή!
Μαμά: Μπράβο παιδί μου!΄Αντε τώρα να ασχοληθείς και με τη ζωή σου λίγο.
Εγώ: Γιατί ρε μάνα τόσο καιρό τι κάνω; Ασχολούμαι με των άλλων;
Μαμά: Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!
Στιχομυθία 3 (πριν τρεις μέρες)
Μαμά: Γνώρισα μια εξαιρετικά κοπέλα νοσοκόμα, η οποία έχει δύο παιδάκια. Την ρώτησα πόσο είναι και έχει παιδιά που πάνε νηπιαγωγείο και μου πε 27!
Εγώ: .... (αλλη δουλειά δεν είχε αυτή η κοπέλλα μάλλον...σκέφτομαι)
Μαμά: (αναστενάζει) και γω τι να πω; Ότι οι κόρες μου έχουν μπαγιατέψει;;
( εγώ 29 και η αδελφή μου 27)
Στιχομυθία 4 (λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου από την Νέα Υόρκη)
Εγώ: Αχ τι ωραία η Νέα Υόρκη, μαμά!
Μαμά: Ναι έφαγες όλα τα ντόνατ και κοίτα πως έγινες! Και μεις με τον μπαμπά σου τι να κάνουμε;
Εγώ: Kάτι χάνω από το επεισόδιο; Τι σχέση εχουνε τα ντόναντ με τον μπαμπά εσένα και στην τελική με τη χαρά μου για τη Νέα Υόρκη!!!!
Μαμά: Μα έχεις παχύνει! Πως θα βρεις γαμπρό;;; Και να έλθουν να μας πούνε για κάποιο καλό παιδί εμείς δεν μπορούμε να πούμε κάτι!
Εγώ: Μα τι λες;;;;;
Μαμά: Οχι να μας το πεις αν δεν θες να παντρευτείς, για να ξέρουμε να μην επενδύουμε πάνω σου!
Στιχομυθία 5 ( Ιούλιος του 2004 - όταν εισήλθε ο Κρόνος στον Λέων)
Εγώ: Μισώ αυτόν τον Κρόνο που μπήκε στο ζώδιο μου!
Μαμά: Μια χαρά είναι ο Κρόνος! Θα σου βρει και σύζυγο!
Στιχομυθία 6 (πριν κανα δυο μήνες)
Εγώ: Λέω να αλλάξω αυτοκίνητο. Αλλά θα πάρω μικρό αυτή τη φορά.
Μαμά: Αυτή η τάση σου να μην σκέφτεσαι το μέλλον σου...
(προφανώς σκεφτόταν πως πρέπει να πάρω μεγάλο αυτοκίνητο για να χωράνε τα καθίσματα των εγγονιών της)
Στιχομυθία 7 (σήμερα)
Μαμά: Πω πω πολύ έχουνε ακριβύνει τα σπίτια σήμερα.
Εγώ: Ε καλά.... (γελώ)
Μαμά: Mη γελάς, όπως πάμε θα πρέπει να κτίσεις πάνω από το σπίτι σου το σπιτι των παιδιών σου
Εγώ: Μεγάλο γυφταριό αυτό!
Μαμά: Καλααααα.....αχ αχ τι έχω φταίξει σε αυτή τη ζωή...
(μετά από αυτό αναγκάστηκα να φύγω μην με κάψει καμιά σπίθα!)
Και μετά μου λέτε Ζήτω το Σαββατοκύριακο!
Ζήτω οι καθημερινές!
Αυτή η μαμά είναι η δικιά μου και απαιτώ να μάθω τι κάνει στο σπίτι σου!!!
ReplyDeletecp καλημέρα και καλωσόρισες!
ReplyDeleteΠάρτην, χάρισμά σου!
mums!
ReplyDelete:)
(με γεια το καινούργιο look!!! πολύ ωραίο!!)
ReplyDeleteΕγώ βλέπω πως η μαμά σε έβαλε στο σωστό δρόμο. Καινούργιο λουκ, μοδάτο και ωραίο (με γεια, επί τη ευκαιρία!), δίαιτα όπως όλοι οι φανατικοί του μπλογκ σου γνωρίζουμε, σκέψεις για καινούργιο αυτοκίνητο (απαραίτητο αξεσουάρ για έναν καλό γάμο στην Κύπρο για όσους/ες δεν ξέρουν) και βέβαια ποστ αφιερωμένο στο θέμα. Να πεις στη μαμά να μην ανησυχεί. Είσαι σε πολύ καλό δρόμο! :ΡΡΡ
ReplyDeleteΑχ παναγίτσα μου σε κανα χρόνο δηλαδή θα αρχίσει το τροπάρι και σε μένα?
ReplyDeleteΠρώτη φορά το πέταξε στα γενέθλια μου...25 άντε σιγα σιγα...επεται και συνέχεια δηλαδή...τα χάπια μου...
Εγώ που ακόμη τα 24 δεν έχω κλείσει τι της φταίω της μαμάς σου;
ReplyDeleteΕεεεε καλά της δικής μου ήθελα να πω. Και η αδερφή μου είναι 27 αλλά εκείνη ακόμη δεν είναι έτοιμη. Ενώ εγώ είμαι στραβάρα μου...
@mary ειδες;; Το νέο λουκ μου βγάζει τη ψυχη, ειδικά όσο αφορά στο login μου!
ReplyDelete@vromios κανε φίλους να δεις χαρά σου λένε!!
@μαράκι αν θες χάπια έχω πολλά να σου δώσω....ασε.
@evita εσυ δεν φταις της μάνας μου. ακομα εχεις το άλλοθι της ηλικίας. Εγώ που κοντεύω στα πρώτα -αντα ειμαι το επικίνδυνο σημείο
Κουράγιο τουλιπάκι! Αφού το βλέπεις αρκετά με χιούμορ για να το καταγράφεις, ίσως μπορέσεις να το ξεχάσεις. Έλα όμως που οι πηγές έμπνευσης τέτοιων μανάδων είναι ανεξάντλητες. Κουράγιο και κεφάλι ψηλά!
ReplyDelete@att ανεξάντλητη πηγή γεμάτη ευφάνταστες ατάκες!Αχ Θεε μου...δεν ξέρω που να βρω ωρες ώρες το χιουμορ!!
ReplyDeletema ti kali mama pou exeis? einai toso creative sou dinei afthereta tooooosoo yliko. Na tis peis na synexisei ta troparia mpas kai grapseis kai sy kana komiko vivlio me titlo to "to evagelio tis manas - prosefxes kai kaimoi".
ReplyDeleteti gelio! kouragio :)
ReplyDeletelol αυτά είναι τα ωραία...
ReplyDelete@enteka ευχαριστώ! Αν και το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνω δεν ειναι να κάνω κουράγιο αλλά να την αγνοώ παντελώς! Εχει ξεφύγει!
ReplyDelete@morpheus ωραία για σένα που τα διαβάζεις lol!
@denominator καλωσόρισες αγαπητή τυρόπιττα! Αν θες να σου δανέισω τη μάνα μου για κανα σ/κ για να πάρεις και συ ιδέες δεν έχω πρόβλημα!
ReplyDeleteΚουράγιο, διότι μόλις παντρευτείς έχει και σίκουελ!
ReplyDelete"Πότε θα δω εγγονάκι;"
"Μα γιατί δεν κάνετε παιδάκι ακόμα;"
"Κάντε το τώρα που αντέχω, για να σας το κρατάω!"
Θες κι άλλα;;
Γειά σου an-lu! Φτάνει θα αγχωθώ!
ReplyDeleteΑυτό με το εγγονάκι το λέει ήδη. Απλά το λέει (προς το παρόν) με χαριτωμένο τρόπο και δεν ρίχνει οβίδες! Ωρες ώρες νιώθω σαν παιδο-μηχανή και ότι ο μόνος σκοπός στη ζωή μου είναι να γεννοβολήσω!
Τελικά είναι ωραίο να μη νιώθεις μοναδικός σε ορισμένες καταστάσεις.
ReplyDeleteΗ μάνα μου μοιράζεται μάλλον το ίδιο γενετικό υλικό με τη δική σου.
Κουράγιο και στις δύο.
Όχι τις μανάδες, εμάς...
καλυτερότερη χρονιά, ευτυχώς δεν έχω τέτοια μαμά, το σίκουελ σίγουρα δεν το γλιτώνεις οπότε όπως και να έχει κουράγιο, αλλά τολμώ να πω ότι η μητέρα σου είναι φοβερή ατακαδόρος ;)
ReplyDelete@argyrenia Κουράγιο με μια μπουκάλα βότκα!
ReplyDelete@street spirit Καλώς τον! Η μαμά είναι έμπνευση για πολλά ποστ! Ποιό Παρά Πέντε και βλακείες!
LOLLL!!
ReplyDeleteΜήπως να μετανάστευες? Εγω από τότε που ζω στα 3000 χλμ μακριά δεν ακούω πια τέτοια. Κάθε που με βλέπουν είναι τόση η χαρά τους που δεν σκέφτονται τέτοια -ή τουλάχιστον δεν τα λένε!
Το θέμα "μετανάστευση τώρα", ξέρεις ότι παίζει τα τελευταία 29 χρονια!
ReplyDeleteΑλλα λες ε;;;
kataramenh agia kypriakh oikogeneia.......
ReplyDeletemakrya.......
btw isws breis gampro sto meeting pou kanonizetai sto blog mou:PPPPPPP
zappa, γαμπρό και blogger;; Και να κάνουμε παιδάκια bloggerakia;;
ReplyDeleteχαχαχαχαχαχα εδώ τα ακούω εγώ ρε τουλίπα μου, που είμαι και αγοράκι! κάνε χαβα και μην τα παιρνεις σοβαρά :)
ReplyDeleteαγοράκι μου, νομίζω πως ο μόνος τρόπος να τα αντιμετωπίσω ειναι να αρχίσω να κατεβάζω όχι κρασιά αλλά ολόκληρους αμπελώνες! γιατί ξεμέθυστη και με όλες τις αισθήσεις μου προφανώς δεν τα καταφέρνω!
ReplyDeleteΜαι υποτιθέμενη στιχομυθία με τη μαμά σου:
ReplyDelete- Μαμά, σήμερα είδα την ταινία "Πέτα τη μαμά από το τραίνο".
Μαμά: -Και τι μου το λές;
- Μήπως να σε πέταγα από κανένα Intercity μπας και ηρεμήσω;
:P :P
Πω πω, πέρα από το χαριτωμένο της υπόθεσης, είναι λίγο ενοχλητική αυτή η συνεχής υπενθυμιση ε; Σε γενικές γραμμές πάντως η μουρμούρα ισχύει και για γιούς και για κόρες.
ReplyDeleteΜπορεί να είσαι ο πιο επιτυχημένος super τύπος που έχει λύσει όλα του τα προβλήματα, οι γονείς πάντα νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από εσένα το δικό σου καλό. Είναι (καθόλου διακριτικά) εκεί, πριν από σας για σας!
@nassos welcome γιορτάσεις σήμερα;;
ReplyDeleteαχ οχι και να την πετάξω από το τραίνο! ειλικρινά προτιμώ να την κάνω για κούβα!
@sandiago nasar Καλημέρα σας!
Ειναι πολύ ενοχλητικό! στις καλές μέρες γράφεις ποστ και το διακωμωδείς και στις κακές μέρες σε πιάνει η απελπισία!
Καλησπέρα!
ReplyDeleteΝαι, γιορτάζω. :D
Όσο για τις μητέρες, αυτό που φοβάμαι είναι να μην αρχίσει και η δικιά μου να λέει τα ίδια στην αδερφή μου (είναι 25).
HELLO TULIP, EINAI POLY ANETA EDW PERA STO BLOG SOU, REAL THING.
ReplyDeleteR2D2 (APO TO DREAM ON FUCKERS). CYA OUTHERE!
@anonymous λες τόσο ωραία πραγματάκια και τα λες ιγκόγνιτο...κρίμα!
ReplyDeleteΛΈΩ, ΛΈΩ!
ReplyDeleteγιατί άλλαξες φουστανάκι? μ άρεσε το προηγούμενο!!!
βρε μου δουλεια και να μεταναστευσω!
ReplyDeleteητανε πολυ τρια λα λα φουστανακι!
με ειδες να μου παει το ροζ;;
Χιχιχι! Εγώ δεν έχω και πολλά τέτοια προβλήματα, πετάνε διάφορα κατά καιρούς αλλά εγώ έχω φροντίσει να τους κλείνω τα στόματα με ατάκες τύπου: "Ε! τώρα μην περιμένετε να παντρευτώ θα γεράσετε και μετά θα το πάρω απόφαση, το πολύ πολύ να σας φέρω κανένα μαύρο εγγόνι κάποια στιγμή δεν πειράζει ε;" Πίστεψεμε μετά από αυτό έχουν πάψει να λένε! Φοβούνται μην ακούσουν τίποτα χειρότερο!
ReplyDeleteαα αυτο που λες allitnil για το μαυρο εγγόνι είναι δοκιμασμένο...δεν πτοούνται, ειδικά η μάνα μου που λέει "αχ εδώ που φτάσαμε δεν θα μας πείραζε!". Φυσικά ο μπαμπάς μου ακούγοντάς το παθαίνει αναφυλακτικό σοκ.
ReplyDeleteΚαλησπέρα! Τελικά όλες οι μάνες ίδιες είναι λέμε! Μάλλον πρέπει να εκπαιδεύοντai σε καμία σχολή :-)))
ReplyDeleteΓεια σου liliputaner!
ReplyDeleteΠοια σχολή; Υποψιάζομαι ότι πάνε και καλοκαιρινές κατασκηνώσεις όπου εκπαιδεύονται σε νέες μεθόδους εξόντωσης θυγατέρων!
(λες να γίνουμε και εμείς έτσι;)
"στον λέοντα"
ReplyDeleteΜάλλον για Παρθένος μου φαίνεσαι ανώνυμε!
ReplyDeleteΌτι κι αν πείτε τη δική μου μαμά δεν την φτάνει καμιά άλλη. Στα 17 μου κάλεσε μια φίλη της αρχιτέκτονα στο σπίτι και έκαναν σχέδια για το πως να προσθέσουν ένα όροφο και να το μοιράσουν στα τρία για να αποκατασταθούμε η αδελφή μου και εγώ.
ReplyDeleteΕυτυχώς που διαφώνησε ο μπαμπάς γιατί το επόμενο βήμα θα ήταν αγγελία στις εφημερίδες "Νύφη με προίκα σπίτι στον Αρχάγγελο ψάχνει γαμπρό ανάλογης οικονομικής κατάστασης. Μόνο σοβαρές προτάσεις."
Τί να πω...
Αχ παναγία μου!! μπορώ να σε φανταστώ μικρή μου βασίλισσα...
ReplyDeleteΡε συ από τη μια τους εκτιμώ τους γονείς μας που κάθονται και μας δίνουν την περιουσία τους, τα σπίτια τους κτλ. Από την άλλη δεν σ αφήνουν να ζήσεις τη ζωή σου όπως τη θές!
Τελικά σε ποιον ανήκει αυτή η ζωή (σου);