post - summer παραλήρημα

Όπως θα περίμενες από μια αστική τουλίπα, οι διακοπές μου εκτός πόλης δεν ήταν ότι πιο ομαλό. Λες τελικά να έχω το "σύνδρομο του τσιμέντου" και να μην μπορώ μακρυά από την πόλη; Καλα, δεν θα κάτσω να σου πω, που κτύπησα πάλι ( ναι, πάλι!). Απλά όταν την περασμένη βδομάδα που είχα πει να μείνω μακρυά από blog και γενικά από οτιδήποτε θύμιζε οθόνη pc ( συμπεριλαμβανομένου και του microwave), ένα μικρό σύνδρομο στέρησης το απόκτησα. Να φανταστείς πήρα μαζί με αντηλιακα, μαγιώ, βιβλία, mp3 και το laptop ( οκ το παραδέχομαι δούλεψα λίγο). Και όπως συμβαίνει στις διακοπές, αρχίζεις να ηρεμείς περίπου 4-5 μέρες μετά. Και στην περίπτωση μου αυτό έγινε. "Που είναι το προβλημα σου τοτε και γκρινιάζεις (πάλι)" θα μου πεις. Το πρόβλημα μου είναι οτι μετά από αυτές τις 4-5 μέρες ξαναήλθα αμέσως δουλειά! Άρα χαλάρωσα περίπου....12 ώρες. Να μην στα πολυλογώ. Χθες έκατσα να γράψω κανα ποστακι, τίποτα. Μπήκα σε άλλα blog, σχολίασα ( ασυναρτησίες, το ξέρω) αλλά και πάλι...δεν ήξερα τι να γράψω στο δικό μου. Τώρα στην μη e-ζωή μου, αρχίσανε τα μήτιγκ, η διευθύντρια μου διερωτάται γιατί δεν έκανα εκείνα που μου είπε, μια μέρα πριν να πάω διακοπές και γω μάταια προσπαθώ να της εξηγήσω ότι εκτός από εμάς όλος ο κόσμος είναι σε διακοπές και δεύτερον δεν τα έκανα γιατί απλά ήμουν... σε διακοπές! Το σενάριο αυτό δεν το κατάλαβε. Τελοσπαντων.

Νιώθω λίγο "καμένη" να σου πω την αλήθεια. Όχι από τον ήλιο ( ας είναι καλά τα αντηλιακά Κορές με μυρωδιά καρπούζι), αλλά γενικά. Λες και δεν ήλθε φέτος καλοκαίρι, λες και ο χρόνος κυλάει χωρίς να έχει σημασία πια ( χθες νόμιζα όλη μέρα ότι έχουμε 2005).

Δεν είναι ότι είμαι απαισιόδοξη. Ίσα ίσα εκτός από τα υπαρξιακά που έχουν όλες οι νορμάλ τουλίπες, είμαι καλά!.Απλά, ξέρεις, μου λείπουν τα πολύ απλά: ένα όμορφο βράδι, ένα βλέμμα, κουβέντες όμορφες. Κάτι που να μην είναι fast food, προβλέψιμο και μέτριο. Πεθύμησα κάτι...όμορφο. Ζητάω πολλά;