Check in

Έχω ταξιδέψει πολύ. Σε πόλεις, χώρες, ηπείρους. Τα τελευταία χρόνια λόγω δουλειάς τα ταξίδια μου είναι όλο και πιο συχνά. Τον περασμένο Μάρτιο, μέτρησα 10 πτήσεις. Συνηθίζεις. Μαθαίνεις να κινείσαι στα αεροδρόμια, στους ελέγχους, ξέρεις τι να πάρεις μαζί σου στο αεροπλάνο, φορτιστές, κινητά, βιβλία κλπ. Ξέρεις που είναι οι καλές θέσεις. Και σίγουρα βαριέσαι να πιάνεις κουβέντα τους διπλανούς. Το έκανα τώρα ως φοιτήτρια. Τώρα άντε να χαμογελάσω. Ως εκεί.
Εκείνο που δεν θα συνηθίσω ποτέ και μάλλον είναι νέο φρούτο, είναι η μικρή δυσφορία που νιώθω, την προηγούμενη μέρα. Νιώθω κάτι σαν αγωνία. Ακινητοποιούμαι. Είναι δυσάρεστο. Τον Ιούλιο, αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο ένα κολλητό μου, να με βοηθήσει με step by step οδηγίες να μην το κάνω πιο "τέρας" το θέμα.

Αύριο ταξιδεύω. Τώρα γράφω εδώ για να διαχειριστώ αυτό το τέρας. Κάπως σαν αναπνοές.
Πόσο μ' αρέσει να γράφω εδώ. Πραγματικά.

Σκεφτόμουν πριν κάποιες μέρες πως τα τελευταία χρόνια , όταν έγραφα εδώ, γκρίνιαζα.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που διαχωρίζει την γκρίνια από την εξομολόγηση ενός συγκεκριμένου point of view. Αλλά νομίζω πως γκρίνιαζα.
Δεν θέλω πια, ούτε να γκρινιάζω, ούτε να βλέπω αρνητικά τα πράγματα.
Τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν φάσεις που τραβάω μεγάλο ζόρι. Δουλεύω πάρα πολύ, κλείνομαι σπίτι εξαιτίας αυτού ( καλή ώρα απόψε που θα ήθελα να βγω, αλλά..δουλειά), στον ορίζοντα κανένα γκομενικό ( εσύ υπέροχε τύπε που έχουμε εκατόν κοινά και κάτι μας ενώνει κάτι ανεξήγητο που το παραδεχθήκαμε και οι δύο...είσαι παντρεμένος, τι να κάνουμε).

Αυτό που επίσης σκέφτομαι σήμερα, είναι ότι τις προάλλες μια συνάδελφος που την ξέρω 3-4 χρόνια, έβλεπε τις φωτογραφίες μου από το μακρινό ταξίδι που έκανα στην Ασία πριν οκτώ καλοκαίρια. Γυρίζει και μου λέει " είναι απίστευτο. Χαμογελάς στις φωτό. Έχει πολύ καιρό να σε δω να χαμογελάς σε οποιαδήποτε φωτό".
Χμμ...φίλε/φίλη. Το σκέφτομαι. Έχασα την χαρά; Είναι που μεγαλώνω;

Πάω να κάνω τη λίστα της βαλίτσας.  Θα τα πούμε σύντομα *** βαθιές αναπνοές ***


Υ.Γ Χρωστάω επισκέψεις σε πολλά blog. Μου δώσετε μεγάλη χαρά όσοι εμφανιστήκατε να το ξέρετε. Αν αλλάξατε www του blog  σας, ενημερώστε με.

Καλοκαίρι εις τη Χώρα

Όσο εσείς γυρίζατε στις παραλίες, ποστάρατε φωτογραφίες από ΟΛΑ τα ελληνικά νησία - μέχρι και το δικό μου το μυστικό, με τρόμο είδα πως το ανακαλύψανε 6-7 παρέες - αλλά και από παραλίες με το φραπέ και την μπύρα ανά χείρας, η τουλίπα βρισκόταν εις την Λευκωσία.
Το σχέδιο για το οποίο έγραψα στο προηγούμενο ποστ, πέτυχε στο μισό.
Δυστυχώς έβλεπα social media. Μερικές φορές σκεφτόμουν " τι σκατά κανω λάθος και εγώ δουλεύω συνέχεια " αλλά μετά μου πέρναγε, γιατί βαριέμαι να έχω ανασφάλειες.
Στις διακοπές μου, εκτός από πάρα πολύ ύπνο, οργανώθηκα. Προβλέπεται άγρια χρονιά.

Από την άδεια Λευκωσία έχω να αναφέρω
- Είναι ΤΕΛΕΙΟ. Είδικα την μερα του 15γουστου που ήμουν εγώ και ακόμα 5 αυτοκίνητα.
- Η τέλεια φάση να δεις Netflix. Άρχισε και η δεύτερη σεζόν του Mindhunter
- παρκίγκ παντου.
- Μένουν λίγοι φίλοι στην πόλη, οπότε αυτό σημαίνει ότι μπορεις να κλειστείς σπίτι σου με την ησυχία σου χωρίς να νιώθεις άσχημα ότι εξαφανίστηκες. Όσοι απομένουν, έχουν τέλειες βεράντες.
- Διαβάζεις βιβλία.
- Κοιμάσαι
- Κοιμάσαι
- Τρως καλά και υγιεινά γιατί είναι όλα κλειστά οπότε μαγειρεύεις και τρως φρούτα.

Φυσικά όλα αυτά είναι απλά μια ωραία  ανάμνηση γιατί τώρα δουλεύω σαν να μην υπάρχει αύριο.
Οκ. Το χω ( παρηγοριά στον άρρωστο).

Επιστρέφω στη δουλειά,

Γυναίκα Καριέρας.

Του Αυγούστου τα μπλουζ

Οι φετινές διακοπές ήρθαν κάπως νωρίς, αρχές του Ιούλη.
Έτσι έτρεχα όλο τον Ιούνη να κλείσω όσες πιο πολλές εκκρεμότητες μπορούσα. Αρχές Ιούλη, ο δρόμος με οδήγησε στην αγαπημένη μου - αλλα καυτή κυριολεκτικά - Αθήνα για 2-3 μέρες και μετά για 5 μέρες στο αγαπημένο μου ελληνικό νησί. Πέρασα σούπερ, ξεκουράστηκα, είδα άλλες εικόνες, ήμουν εντελώς ανέμελη, οι άνθρωποι μου ήταν μια υπέροχη παρέα. Αλλά ήταν λίγο. Γιατί μέχρι να συνηθίσει το σώμα σου σε άλλους ρυθμούς, επιστρέφεις. Θες 2 βδομάδες συνεχόμενες για να αλλάξουν οι ρυθμοί σου.
Επέστρεψα πίσω όπου πάλι είχα δουλειά - τι στο καλό συμβαίνει;.
Πήρα ακόμα 3 μέρες άδεια και έκανα 6ήμερες διακοπές στις οποίες όμως κατάφερα τη μια μέρα να τρέχω για τα γενέθλια μου, την άλλη να δουλεύω και τις άλλες δύο να είμαι εκνευρισμένη στον Πρωταρά με το πόσο πηγμένα είναι τα κρεβατάκια και πόσο αγενείς είμαστε ως λαός. Είχα και ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι, οπότε ουσιαστικά μηδέν ψυχική ηρεμία.

Φτάνουμε αισίως 5 Αυγούστου με μηδέν μέρες διακοπές για το υπόλοιπο καλοκαίρι. Με αυτό ως δεδομένο και με δεύτερο δεδομένο ότι έχω άπειρη δουλεια έχω αποφασίσει να περάσω τον Αύγουστό μου ως εξής:
1) Θα κλειστώ στο κλιματιστικό. Κυκλοφορεί πολλή ιδρωτίλα εκεί έξω.
2) Θα δουλεύω εντατικά, συστηματικά ΚΑΙ δημιουργικά. Άρα αναμένετε περισσότερα ποστ.
3) Θα τελειώσω 1 βιβλίο και θα αρχίσω ακόμα 1.
4) Θα βγαίνω εντελώς επιλεκτικά σε πολύ χαλαρά μέρη πχ στον Πλάτανο, στο θερινό σινεμά. Κωνστάντια, σε καμιά αυλή, σε κανένα Il Bacaro μέσα στο κλιματιστικό.
5) Θα αδειάσω όλο το bar των ποτών που έχω σπίτι με την βοήθεια του Άγιου Gin, του Όσιου Tonic και των φίλων μου. "With a little help from my friends" που λέει και το γνωστό αγαπημένο τραγούδι.
6) Θα δώ όλα όσα έχω σημειώσει στο Netflix ( καλά όχι όλα, αλλά αρκετά).
7) Δεν θα κάνω δίαιτα. Αλλά θα τρώω πολύ καρπούζι ανάμεσα στα πουράκια Παπαδοπούλου που βάζω στην κατάψυξη και είναι σαν παγωτίνια.
8) Θα προσπαθήσω να μην νευριάζω τόσο πολύ εύκολα με κόσμο. Άρα θα απομονωθώ. Η υπομονή μου δεν υπάρχει πια. Νομίζω είναι μόνιμο state of mind.
9) Θα βγαίνω μόνο με κόσμο που αγαπώ ή έστω συμπαθώ. Για να μην προκαλείται το σημείο 8.
10) Θα αποφύγω το Instagram για να μην γίνει ο Αύγουστος ένα τεράστιο FOMO.

Εσύ τι θα κάνεις αυτόν τον Αύγουστο;

UT.