Έχεις παρατηρήσει πως όσο μεγαλώνουμε, ξαφνικά όλα "σοβαρεύουν" όσο και αν εμείς το αρνούμαστε;
Και όταν λέω σοβαρεύουν, δεν μιλώ για τα ανάλαφρα, αλλά για τα πιο ουσιαστικά.
Κόσμος γύρω σου, δικοί σου άνθρωποι, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν.
Φίλοι σου έχουν προβλήματα στο γάμο τους, δεν έχουν δουλειά, έχουν οικονομικά θέματα.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει, θα ήθελα να μην ήταν η απαισιοδοξία μου που ομολογουμένως με έχει καταπλακώσει αυτή τη χρονιά, αλλά γίνονται πράγματα που μου υπενθυμίζουν δύο πράγματα:
1. Η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη.
2. Η ζωή είναι μικρή.
Και από τη μια, ξέρω πως το 2, είναι καλά να το σκέφτομαι όταν προκύπτει το 1, γιατί είναι η αλήθεια, αλλά από την άλλη έχει φορές που σκέφτομαι μόνο το 1 και δεν θυμάμαι το 2.
Κάπου χάνω την μπάλα μέσα σε όλο αυτό των κυκεώνα των κακών και δυσάρεστων πραγμάτων που ακούω, που διαβάζω, που καμιά φορά ζω.
Και με πιάνει μια λύπη, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη.
Είναι από αυτές τις λύπες του καλοκαιριού, που σε διαλύουν ακόμα περισσότερο, γιατί οι άλλοι γύρω σου είναι στις παραλίες, ποστάρουν φωτό στα κοινωνικά μέσα με τις χαρούμενες στιγμές τους (δεν ξέρω αν το εννοούν, αν ποζάρουν δηλαδή για τη στιγμή και μετά προσγειώνονται σε μια άλλη πραγματικότητα), και εσύ κοιτάς τα ταβάνια του ζεστού - κυριολεκτικά - σπιτιού σου και σκέφτεσαι ότι είσαι αχάριστος.
Αχάριστος γιατί την υγεία σου, προς το παρόν την έχεις. Τα άλλα λύνονται. Οι άλλες αποτυχίες, κακοτυχίες περνάνε. Είναι μέρος της ζωής εξάλλου, δεν είναι μαμά;
Αλλά είναι αυτή η λύπη του χρόνου που περνάει. Και που τα πράγματα αλλάζουν. Κόσμος "φεύγει" και φεύγει. Και νιώθεις πως δυσκολεύουν οι καταστάσεις. Οι σχέσεις, η καθημερινότητα.
Και ξέρεις πως σου λείπουν πράγματα, ένας άνθρωπος. Τόσο πολύ που δεν μπορείς να το εκφράσεις.
Αλλά μετά ίσως κοιτάς στα μάτια τους κολλητούς σου και χαίρεσαι ότι είναι εκεί, ίσως βλέπεις τα ζώα που έχεις σπίτι, να κάνουν γκάφες και χαμογελάς έτσι αμυδρά.
Εσύ μου έμαθες μπαμπά, να αγαπώ τα ζώα και σε ευχαριστώ τόσο.
Κα μέσα σου σκέφτεσαι "Αχ, και να χαμογελούσα πιο συχνά, πιο πολύ, αχ και να το εννοούσα".
Γιατί είναι αυτό το 2. Αυτό το 2.
Καλημέρα αγαπημένη μου!
ReplyDeleteΝαι, κι εμένα που μεγαλώνουν τα φτεράκια μου, έτσι νιώθω.
Ότι λιγοστεύει ο χρόνος... ότι δεν θα προλάβω...
Είναι η αίσθηση περισσότερο. Και η κούρασή μας.!
Θα σου προσθέσω κι ένα 3.
3. Η ζωή σου είναι η δική σου ζωή.
Μην τη συγκρίνεις με τις ζωές των άλλων. Την σπαταλάς έτσι. Κάνε αυτό που εσύ θες κι εσύ έχεις ανάγκη να κάνεις. Όλοι έχουμε προβλήματα . Κι ας μην τα μοιραζόμαστε πάντα.
Cheer up girl!
Αυτες τις μερες νιωθω πως τα προβληματα που μαθαινω, είναι κάτι που δεν μπορω να αγνοήσω. Είναι υγείας, ειναι άλλα.
DeleteΜε αποτέλεσμα να έχω αρρωστησει και γω , δεν με φτάνει το ότι νιώθω ότι δεν μου ανήκει το "ανέμελο καλοκαίρι" πια.
Τουλιπακι σε καταλαβαίνω.
ReplyDeleteΔεν μπορουμε ομως να χανομαστε μέσα σε όλα τα αρνητικά που συμβαίνουν γύρω μας. Ούτε και σε εκεινα που μάς λείπουν. Ή σε ανθρώπους που μάς λείπουν. Αυτά πάντα θα συμβαίνουν. Ποτέ δεν θα έχουμε ότι ακριβώς ονειρευτήκαμε. Η ζωή τα φέρνει αλλιώς πολλές φορές. Αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο ωραία. Μην συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Πολλές φορές προβάλλεται οι άνθρωποι προβάλλουν μια βιτρίνα. Είμαι σίγουρη αν απομονωνες κι εσύ στιγμές χαράς και ξεγνοιασιάς στα fb, οι άλλοι θα έβλεπαν μια τέλεια ευτυχισμένη και πλήρη Τουλίπα.
Η ζωη δεν είναι εύκολη, γι αυτό είναι πολύτιμη αγαπημένη μου.
Και είναι και μικρή παναθεμα την, οπόταν ας μην την σπαταλούμε.
Να την ζούμε με όσα φέρνει.
Αγκαλιά
Ρουθ
Αυτα που λες, στα οποια εννοειται οτι εχεις δικιο, τα σκεφτομαι συνεχεια αυτες τις μερες για να μην παρανοήσω. Οτι ειναι ολα μερος της ζωης και δεν γινεται εγώ να πεφτω τοσο πολύ σε σημείο που κάθε μέρα να έχω και μια μικροαρρωστια πανω μου, εκει που δεν είχα κάτι πριν 5 μέρες.
DeleteΟυφ, να τη ζουμε τη ζωη Ρουθ μου.
Σε φιλω
Υ.Γ Εβγαλα το facebook από το κινητό μου.
Δυστυχώς τα θέματα ασθένειας αγαπημένων κοντινών μας προσώπων είναι θέματα που δεν μπορούμε ούτε να προσπεράσουμε, ούτε να αγνοήσουμε Τουλιπακι μου.
ReplyDeleteΔεν ξέρω ποιους μηχανισμούς όμως πρέπει να ενεργοποιήσει ο καθένας ώστε να μην φθάνει στο σημείο να αρρωσταίνει και ο ίδιος... Αυτά τα ψυχοσωματικά συμβαίνουν στ αλήθεια.
Προσπάθησε να διαχωρίσεις με κάποιο τρόπο τον εαυτό σου. Όχι να απομακρυνθείς, αλλά τις στιγμές που δεν είσαι εκεί παρούσα να κάνεις έστω το ελάχιστο που θα σε βοηθήσει να ξεχαστείς, να ηρεμήσεις.
Δύναμη κορίτσι μου.
Ρουθ
Καπου διαβασα αυτες τις μερες, οτι το να συμπασχεις δεν σημαινει να καταρρεεις και εσυ. Και γενικα σκεφτομουν ποιες ειναι οι προτεραιοτητες σε αυτη τη ζωη και ποσο κριμα ειναι να κανουμε μονοι μας κακο στον εαυτο μας, οταν δεν μπορουμε να διαχειριστουμε σωστα πεντε κακες καταστασεις που ερχονται στο διαβα μας.
DeleteΦιλια πολλα Ρουθ μου και σε ευχαριστω.
Εν ξέρω τι συμβαίνει για να μιλήσω to the point, αλλά τούτο με τη σύγκριση της δικής μας ζωής με των άλλων- κάτι που συμβαίνει λόγω social media σήμερα παραπάνω από ποτέ- κάμνει τα πράματα δυσκολότερα. Βγες από όλα, και συγκεντρώσου στο να βελτιώσεις κάτι που μπορείς στη ζωή σου. Νομίζω ότι απομακρύνοντας τη σύγκριση, και κάνοντας κάτι για το καλό μας, βοηθάμε τη ψυχολογία μας, εκτός του ότι περνά η ώρα μας, ξεχνιόμαστε, και βελτιωνόμαστε. Φιλιά και κουράγιο!
ReplyDeleteΣιγουρα οταν απομακρυνεις τη συγκριση, βλεπεις τα πραγματα καλυτερα και στις πραγματικες τους διαστασεις.
DeleteΕβγαλα το facebook απο το κινητο και ηρεμησα. Το πιο αμηχανο φυσικα θα ειναι η στιγμη που σε κοινες παρεες, ολοι θα κοιτανε το κινητο τους απο βαρεμαρα και εγω τα ταβανια. αλλα αξιζει οτν κοπο.
Ευχαριστω για το κουραγιο - προς το παρον τα πραγματα εχουν ηρεμησει, αλλα φοβαμαι το μετα.
Σκέφτομαι το τζι εγώ πολλά, πλέον αρχίζουμε τζαι χάνουμε, την υγεία μας, τους δικούς μας, σύντομα θαν η σειρά μας... Τζαι μετά συνειδητοποιώ τζι εγώ, σκέφτομαι ότι πρέπει να είμαι ευγνώμων τζαι να αξιοποιήσω άμεσα ότι/όσους έχω!
ReplyDeleteΚλικ-κλικ! Αν μείνουμε στο 2 θα μας πάρει που κάτω. <3
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeletehttps://www.youtube.com/watch?v=OvMoRVrqx_I
ReplyDeleteΑγαπητή Τουλίπα! Όταν θέλουμε να επικοινωνήσουμε ιδέες μας, φόβους, σκέψεις, εμπειρίες μέσα από σχέσεις και προβλήματα, υπάρχουν κάποια προφίλ σε αυτή την επικοινωνία. Μπορείς να είσαι παθητικός, επιθετικός, ή θετικός διεκδικητής. Πρέπει κάποια στιγμή να εξαλείψεις την παθητικότητα και εσύ και αυτούς που αφορά το πρόβλημα, και να περάσετε στη θετική διεκδίκηση. Όταν θα γίνει αυτό... έλα να μας το πεις.... Καλή συνέχεια σου εύχομαι!
ReplyDeleteΛυπάμαι για την ταλαιπωρία, είμαι ο François από τη Γαλλία.
ReplyDeleteΈχω ένα κεφάλαιο που θα χρησιμοποιηθεί για τη χορήγηση βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων δανείων που κυμαίνονται από 5.000 έως 1.000.000.00 € σε οποιοδήποτε σοβαρό πρόσωπο που επιθυμεί δάνειο.
Το δάνειό μου χορηγείται με σταθερό επιτόκιο 2% για τη διάρκεια του δανείου.
Μπορείτε να εξοφλήσετε το δάνειο για περίοδο μεταξύ 1 και 24 ετών ανάλογα με το ποσό δανείου.
Έχετε διάφορα προγράμματα που έχουν αποκλειστεί για λόγους χρηματοδότησης, μπορώ να σας βοηθήσω.
Έτσι, αν χρειάζεστε πιστωτική μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους όρους μου, ενώ προσδιορίζει το ποσό που θέλετε να δανειστείτε.
Francoismathieu28@gmail.com