Wednesday, May 31, 2017

Μπροστά.


Η πιο σπουδαία συμβουλή που μου έδωσε κάποιος φέτος, ήταν...."Κοίτα μπροστά. Όχι τι κάνει ο άλλος. Κοίτα τα δικά σου".

Ακούγεται εύκολο ε;
Αναγκαστικά σε φάσεις που ίσως να μην νιώθεις τόσο δυνατός, κοιτάς δεξιά και αριστερά. Τί κάνουν οι άλλοι; Εσύ γιατί κάνεις κάτι διαφορετικό; Μήπως να κάνεις και εσύ ότι κάνουν οι άλλοι; Γιατί να ταλαιπωρείσαι και να αιωρείσαι επειδή έτσι σου την βίδωσε; Μήπως να ταιριάξεις; Μήπως αντί πέστροφα που πάει αντίθετα στο ρέμα, να γίνεις μια τσιπούρα;

Είναι μια μεγάλη παγίδα αυτό το τριγύρω τελικά.

Πολλές φορές θα κάνεις αυτό που "πρέπει".
Θα σπουδάσεις για μια δουλεια "σίγουρη". Για ένα επάγγελμα που μάλλον δεν θα σου ταιριάζει, αλλά έτσι έμαθες, μεγαλώνοντας. Έτσι έκαναν και οι συνομίληκοι σου. Έτσι κάνουν και στη χώρα σου. Έτσι κάνουν σχεδόν ΌΛΟΙ. Γιατί εσύ να το παίξεις καμικάζι;

Θα κάνεις μια σχέση, που θα είναι "αποδεκτή". Έλα, μην διαμαρτύρεσαι. Όλοι κάναμε μια τέτοια σχέση. Για τον Α ή Β λόγο. Γιατί νομίζαμε ότι αυτό είναι το καλό για μας. Γιατί μας έδινε ασφάλεια. Και η ασφάλεια είναι μεγάλη κουβέντα. Ποιος δεν θέλει, σε κάποια φάση της ζωής του να νιώσει αυτή την ασφάλεια;

Θα κάνεις μια οικογένεια. Μπορεί να το θες πραγματικά και συνειδητά. Μπορεί όμως να το κάνεις επειδή το έκαναν όλοι οι άλλοι γύρω σου. Γιατί να είσαι ο single της παρέας; Γιατί να περάσεις την ανασφάλεια της μοναξιάς ελπίζοντας να βρεις σε κάποια φάση τον άνθρωπο που πραγματικά σου ταιριάζει; Παντρεύεσαι λοιπόν. Με τον άνθρωπο που συμπαθάς περισσότερο από όλους. Μπορείς να μην τον έχεις ερωτευτεί ή να μην τον έχεις ποθήσει ( γιατί θα μου πεις, σίγά τι είναι ο έρωτας. Αλλά ο πόθος, πρέπει αν υπάρχει ως βάση και έστω στην αρχή). Θα κάνεις παιδιά. Γιατί όλοι κάνουν παιδιά.

Θα έχεις μια δουλειά με σταθερά ωράρια, με πρόγραμμα, με σίγουρο μισθό. Θα σε ενοχλεί φυσικά που διαλύεται η δημιουργικότηττα σου, που δεν "είσαι εσύ". Αλλά όλοι αυτό κάνουν. Εσύ γιατί δηλαδή να το παίξεις Δον Κιχώτης;

Στα γράφω, έχοντας υποκύψει και γω σε πολλά από τα πιο πάνω. Και παραδέχομαι πως πολλά πράγματα στη ζωή μου, τα κάνω γιατί κοιτάω δεξιά και αριστερά.
Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που τα κάνω κοιτώντας μπροστά. Έστω και αν το μπροστά ειναι θολό και πολλές φορές μαύρο. Έστω και αν πολλές φορές, δεν αντέχω, από φόβο και ανασφάλεια, την πορεία αυτή που διάλεξα. Αλλά αφού την διάλεξα...σκάω και κολυμπώ.

"Κοίτα μπροστά", μου είπε ο σοφός άνθρωπος. Στις φάσεις που μόνο δεξιά, αριστερά και πίσω μου κοίταζα, με φόβο.

Δεν είναι εύκολο. Καθόλου.
Τα θέλω σου πρέπει να είναι τόσο δυνατό ώστε το βλέμμα σου να μην ξεφεύγει από το στόχο σου.
Και μην βιαστείς να πεις οτι δεν έχεις στόχο.
Δεν είναι η ευτυχία, ο πιο μεγάλος στόχος;



10 comments:

  1. https://www.youtube.com/watch?v=U88jj6PSD7w

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορώ να ειμαι και τα 2; :)

      Delete
  2. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλωντας και μη είμαστε μέρος του "συνόλου".
    Για να μπορώ να βλέπω τα θέλω μου πρέπει να με αρπάζω συνέχει από τα μαλλιά.
    "Κόρη, σύνελθε. Τι θέλεις τωρά; ΕΣΥ τι θέλεις τωρά;"
    Ξέρω ότι πρέπει να ζω βάση των θέλω μου. Και δεν είναι δύσκολο σε αυτή τη φάση της ζωής μου.
    Αλλά, η κακιά συνήθεια για να νοιάζομαι για τα θέλω των άλλων.
    Και να απορροφώ την διάθεση των άλλων γύρω μου.
    Είναι δύσκολο! Όχι όμως ακατόρθωτο!
    ΘΑ τα καταφέρουμε!

    ReplyDelete
  3. Αυτά ισχύουν μόνο σε χώρες με πάνω από 2.000.000 πληθυσμό. Στην Κύπρο άμα πας μπροστά χωρίς να θωρείς τριγύρω στο τέλος πέφτεις μες τη θάλασσα και πνίγεσαι. Στο χωριό μας δυστυχώς, πρέπει να είσαι καλύτερα από τον γείτονα, αυτό έχει σημασία. Αν θέλεις να κοιτάς μπροστά, πας και ζεις σε χώρες με πιο νορμάλ κοινωνίες. Τα λέω για να τα ακούω κι εγώ, φυσικά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χρηστο μου διαφωνω. Να πνιγώ χίλιες φορές παρά να κάνω κάτι που θα με πνίξει τόσο πολύ που θα προτιμουσα να πνιγώ στη θάλασσα.
      Και φυσικα συμφωνω για το "χωρες με πιο νορμαλ κοινωνίες".
      Αρα κανεις εσυ το θεατρο σου, κανω και γω τα δικα μου ως...παρατζιει :)

      Delete
  4. Τι να σου πω... εγώ δεν ήξερα τι είναι λογιστής και ελεγχτής κλπ, εσπούδασα κάτι που άμα το δουλέψεις (ως freelancer) έχει πολπυ "ψουμί" αλλά εν το'χω το freelancing, όμως ευτυχώς περνούν μου άλλα πράματα και ποσκολιούμαι από άποψη δουλειάς. Κάτι που εν κάμνει πολύς κόσμος της ηλικίας μου δηλαδή. Από σχέσεις, ευχαριστώ αλλά 100 φορές να είμαι μόνη μου παρά να συμβιβαστώ. Εν εκλάφτηκα ποτέ, ούτε πρόκειται. Εν θα κατηγορήσω εκείνον που συμβιβάζεται στις σπουδές και τη δουλειά γιατί θεωρώ ότι εν ο πρώτος που δεν θα είναι χαρούμενος και θα βασανίζεται. Το να είσαι με έναν άνθρωπο από συμβιβασμό ή να φέρνεις στη ζωή πλασματούθκια από συμβιβασμό, εν το δέχομαι όμως. Παρ'όλα αυτά ποτέ εν εσκέφτηκε ότι πάω αντίθετα στο ρέμα, ούτε με κόφτει τι κάμνουν οι άλλοι, κάμνω τζείνο που φκάλλει νόημα για μένα, τζι όπου πάω. Εν το παίζω αντικομφορμιστής και καλά, αλλά νομίζω το να κάμνει ο καθένας τζείνο που τον έχει καλά με τον εαυτό του, εν το μεγαλύτερο κομμάτι της κουβέντας.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Συμφωνω απολυτα με όλα!

      Τι δεν κάνει πολύς κόσμος της ηλικίας σου; :)

      Delete
  5. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  6. Τουλιπούδι Τουλιπάκι θα χαρώ να ξεκαθαρίσω κι εγώ τη σκέψη σου απαντώντας στο κείμενό σου με βάση αυτά που καταλαβαίνω και αισθάνομαι. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε; Σίγουρα όχι. Θίγεις θέματα που αφορούν πολλούς από εμάς. Δημιουργικότητα, δουλειά, σχέσεις, οικογένεια. Θίγεις όμως και θέματα ταυτότητας. Όλα αυτά για να τα καταλάβεις πρέπει πρώτα να καθαρίσεις μέσα σου και όχι να τριγυρνάς δεξιά και αριστερά με φόβο. Τι εννοώ. Τα πράγματα αυτά χρειάζονται μία συχνότητα που δεν σου επιτρέπει να υπάρχει τόσο συχνή μετάπτωση από την ηρεμία στον απόλυτο θυμό.....! Δεν μπορούν να συνυπάρξουν έτσι αυτά τα πράγματα. Καμία λύση δεν θα βρεθεί αν πεις ως δια μαγείας, ηρεμώ. Κάποια πράγματα πρέπει να μπουν και στα κουτιά τους και στη σωστή τους διάσταση. Σου φέρνω το προσωπικό μου παράδειγμα όταν λες να κοιτάζουμε τα δικά μας. Έχω δεχτεί όμορφα λόγια για τη συγγραφή και επί πλέον από πιο απλές συζητήσεις, κολακεία, παρότρυνση και ενθουσιασμό. Αν ακούσεις πώς, άλλα άτομα μιλάνε για τη συγγραφή, ακόμα και όταν ήμαστε μαζί, θα χάσεις το σάλιο σου. Μα καλά, άλλα λένε οι μεν και άλλα οι δε ή εγώ κάτι δεν καταλαβαίνω; Το βίντεο του ανώνυμου, serious deviation; Είναι μία άποψη και αυτή. Αν τώρα προσπαθήσω να συμπυκνώσω τα παραπάνω μου λόγια, θα πρέπει να σκεφτείς ακόμα και με τρόπο που λίγο σε φοβίζει σε σχέση με το πως σκεφτόσουν στο παρελθόν. Ζήτησες όρθά κοφτά κάτι και δεν στο δίνουν; Θάρρος και ψηλά το κεφάλι Τουλίπα!!! Σμουτς!

    ReplyDelete