Ένα μεγάλο μπαμ

Έπεσα πάνω σε ένα άρθρο πριν λίγο, που έλεγε σε μέσες άκρες, πως αν εισαι νέος, η ευτυχία, θα έρθει άλλα θα αργήσει. Τα επίπεδα ικανοποίησης, φθάνουν στο ναδίρ τους στα 45 και μετά αρχίζουν να ανεβαίνουν. Αυτή η έρευνα έγινε στην Αγγλία, αλλά δεν νομίζω να ήταν τόσο διαφορετικά τα αποτελέσματα, αν γινόταν στην Κύπρο ή στην Ελλάδα.

Τί σημαίνει, 'ικανοποίηση'; Τί πρέπει να γίνει ή να κάνεις για να είσαι ικανοποιημένος;
Αυτή η ικανοποίηση αν επιτευχθεί, για πόσο διαρκεί;
Πρέπει να είσαι ικανοποιημένος σε ένα μόνο τομέα, για να είσαι γενικά; Ή σε περισσότερο από έναν;

Τώρα αν με ρωτήσεις αν είμαι ικανοποιημένη, θα σου πω, κατηγορηματικά 'όχι'.
Παρόλο που υπάρχουν κάποια καλά στη ζωή μου, π.χ. καλοί φίλοι, 1-2 καλές επαγγελματικές εξελίξεις και καλές δημόσιες σχέσεις, εντούτοις τα πράγματα που με βασανίζουν υπερσκιάζουν τα λίγα καλά, που θα μπορούσαν να μου δώσουν αυτό το αίσθημα της ικανοποίησης.

Για παράδειγμα, νιώθω ότι κάνω κύκλους, όσο αφορά στη σχέση μου με την οικογένεια μου. Αν εξαιρέσεις, την καλή και σταθερή σχέση με τον πατέρα μου ( ο καλός μου), οι υπόλοιπες σχέσεις είναι κακές. Ο λόγος φυσικά ειναι ο γνωστός, δεν είμαι παντρεμένη σε αυτή την 'τραγική' ηλικία και δεν 'δείχνω να έχω πρόθεση'.
Δεν τα κατάφερα ποτέ, να αγνοήσω, αυτές τις συμπεριφορές. Πώς αγνοείς; Κάνεις καυγά ; Εξαφανίζεσαι; Μιλάς και εξηγάς τη θέση σου; All of the above; Τα έκανα. Τίποτα, ξύλα απελέκητα.

Δεν είμαι ικανοποιημένη από τον εαυτό μου και την καθημερινότητα μου. Δεν πειθαρχώ να πάω γυμναστήριο, να χάσω εκείνα τα 5 έξτρα κιλά, να δουλέψω εποικοδομητικά 4-5 συνεχόμενες ώρες.
Ξέρω πως το γυμναστήριο θα μου αυξήσει τις ορμόνες χαράς και μπορεί, αλυσιδωτά, να γίνουν και τα υπόλοιπα. Δεν πειθαρχώ.

Δεν έχω κάνενα ερωτικό ενδιαφέρον για κανέναν. Είναι και αυτός ο τύπος που θέλει κάτι, αλλά εγώ δεν θέλω για συγκεκριμένους λόγους. Θα μπορούσα φυσικά, να το 'προσπαθήσω'. Να βγω ακόμα λίγες φορές μαζί του, να το προσπαθήσω να παίξει φάση, να αγνοήσω τα κακά του χαρακτήρα του ( ουσιαστικά για μένα), να είμαστε σε σχέση, να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτός είναι 'καλή περίπτωση'. Ναι, θα μπορούσα να κάνω κάτι, από φόβό ότι τα χρόνια παιρνούν και ότι θα μείνω μόνη και χωρίς σύντροφο ή παιδί. Αλλά, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Όσο κι αν μου λείπει ένας άνθρωπος, όσο και αν φοβάμαι (τρομοκρατούμαι) να μείνω μόνη.

Γκρινιάζω; Μπορεί. Δεν νομίζω όμως. Είναι τόσο άπειρη η λύπη μου, που δεν είναι γκρίνια όλο αυτό. Είναι μια μεγάλη, απέραντη λύπη.

Ασφυκτιώ.
Θέλω να φύγω. Δεν μου κάνει η χώρα, έχω βαρεθεί, έχω κουραστεί. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι μόνο ο μπαμπάς μου θα μου λείψει από την υπόλοιπη οικογένεια. Μεγάλη κουβέντα ε;.
Αν πρέπει να κάνω ένα μεγάλο ΜΠΑΜ, για να αλλάξουν τα πράματα και ξαφνικά να βρω εκείνα που μου κάνουν; Πίστευα ότι η παραίτηση μου ήταν αυτό το μπαμ. Αλλά δεν είναι.

Πόση λύπη.
Καμιά ικανοποίηση.

Προς:

Τον έρωτα:
Δεν ξέρω που είσαι, τι κάνεις και το κυριότερο, ποιος είσαι. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω καν αν θα εμφανιστείς ποτέ. Δεν είμαι απαισιόδοξη, όμως φοβάμαι ότι θα συνεχίσω να κάνω βλακείες στα ερωτικά μου ( βλέπε, να μου αρέσουν λάθος άνθρωποι, να μην τους το δείχνω κλπ.) οπότε μπορει να μην σου δώσω τη σημασιά που θα έπρεπε για να γεννηθεί κάτι. Τρέμω και να φανταστώ πως θα μοιάζεις, όχι πως έχει σημασιά δηλαδή. Εξάλλου, αυτό το εξ ουρανού κλικ, δεν βλέπει τέτοιες λεπτομέρειες. Ευτυχώς δηλαδή, θα ήταν ακόμα πιο στενά τα περιθώρια. Αλλά εκείνο που πραγματικά θέλω να νιώσω, όταν, και αν, σε γνωρίσω είναι να πω : να, βρήκα τον ανθρωπό μου.

Το φίλο:
Σε αγαπώ. Δεν στο δείχνω, γιατί ξεχνάω μέσα στην καθημερινότητα, να κάνω αυτό το βασικό. Δεν ξέρω γιατί αντέχεις ακόμα την καρακοσμάρα μου. Υποθέτω, τη βρίσκεις ενδιαφέρουσα; Λέμε τώρα. Καμιά φορά, που σου πετάω δηλώσεις-βόμβες, δεν σκέφτομαι πως μπορείς να τις διαχειριστεις ή αν μπορείς να το κάνεις. Δεν σε ρωτάω. Υποθέτω, ή θέλω να υποθέτω - πως είσαι οκ και πως δεν άλλαζει κάτι. Ε;
Όπως και να έχει, δεν έχεις επιλογή. Σε αγάπησα, είσαι δικός μου άνθρωπος.

Το συνεργάτη:
Σε ευχαριστώ που με πιστεύεις, ειδικά στη φάση που είμαι εκτός φούσκας ασφαλείας. Δεν θα στο λέω συχνά αυτό, αλλά το σκέφτομαι σχεδόν κάθε μέρα.

Το συνεργάτη που δεν πληρώνει:
Το ότι είμαι freelance, δεν σημαίνει πως είναι οκ να είσαι μαλάκας. Ναι ρε φίλε, έχω ανάγκη τα λεφτά. Αλλά δεν θα στο πω ποτέ και, πρόσεξε αυτό, δεν θα στα δώσω όλα τσάμπα. Έτσι κι αλλιώς και να το έκανα αυτό, δεν θα με σεβόσουνα σίγουρα. Ανθρώπινη ψυχολογία. Οπότε αν με θες και αν σου αρέσει η δουλειά μου, υπολόγισε από πριν ότι θα με πληρώσεις σε κανονικά πλαίσια. Αν δεν έχεις λεφτά, δεν πειράζει, το χρόνο μου προτιμώ να τον σπαταλώ στο απόλυτα τίποτα.

Τον πρώην γκόμενο:
Ρε συ, δεν μπορούμε να είμαστε κολλητοί. Δηλαδή, σε είδα γυμνό, με είδες γυμνή. Ναι, ναι το ξέρω, ξέρεις πολύ κόσμο που είναι φίλοι και ήταν πρώην γκομενικά. Ε, γιατί δεν τα φτιάχνεις μαζί τους; Εγώ θα σε σκέφτομαι, θα μου λείπεις κατά φάσεις, όταν βρίσκομαι στη χώρα που πηγαίναμε μαζί, θα σε αναπολώ και θα εύχομαι να είσαι καλά. Αυτό μου είναι αρκετό.

Τον πρώην φίλο:
Για πολύ καιρό δεν καταλάβαινα γιατί τέλειωσε η φιλία μας. Αλλά μετά, διάβασα κάπου πως, όλα κάνουν ένα κύκλο και πως μερικές φιλίες έχουν συγκεκριμένη διάρκεια. Και ησύχασα. Μέχρις εδώ λοιπόν ήταν η διάρκεια μας. Να είσαι καλά, αλλά μακριά. Που ξέρεις, μπορεί να ανοίξουμε ξανά έναν νέο κύκλο, κάπου κάποτε.

Το πρώην αφεντικό:
Και είμαι ακόμα ζωντανή, στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα. Έχουν περάσει 7 μήνες και δεν μου λείπεις. Ούτε μετάνιωσα ποτέ για την απόφαση μου. Θα με θεωρείς ακόμα τρελλή - ναι έχω μάθει ότι λες πράγματα για μένα, μικρή η Κύπρος - αλλά και γω θα με θεωρούσα τρελλή, αν έμενα κάπου όπου έκλεισε ο κύκλος, όπου είχα σταματήσει να χαίρομαι, όπου η δημιουργικότητα μου ήταν στον απαπνευστήρα. Αν σε ενδιαφέρει, είμαι καλά, άρχισα ξανά να κάνω όνειρα που έχουν χρώμα. Θυμάσαι πώς είναι αυτό το αίσθημα;

Το μέλλον:
Βιαζόμουν να μάθω πως θα είσαι. Βασικά, βαθιά μέσα μου ήθελα απλά να ξέρω πως όλα θα πάνε καλά. Τελικά, ξέρεις κάτι; Παραμέλησα το παρόν για σένα. Έτσι κι αλλιώς, αν με ρωτούσες ακριβώς ένα χρόνο πριν πως θα ήταν η ζωή μου, ποτέ, μα ποτέ, δεν θα υπολόγιζα πως αυτοί οι 12 μήνες θα ήταν ένα τεράστιο roller coaster. Ε και τελικά, είμαι καλά. Άρα γιατί να σκέφτομαι κάτι που δεν ξέρω πως είναι;

Το παρελθόν:
Με έχεις πρήξει. Όλο σε σκέφτομαι. Ε, βλακεία δεν είναι αυτό; Τώρα θα μου πεις, πως έτσι μαθαίνω από τα λάθη μου. Οκ, μάθαμε, προχωράμε. Άντε φύγε και σύ. Εμμονή έχεις καταντήσει. Προτιμώ να εθίζομαι σε άλλα πράγματα, όχι σε σένα πάντως.