Wednesday, February 04, 2015

Τα ταβάνια

Σκεφτόμουν να αρχίσω το κείμενο γράφοντας ότι δεν είναι τυχαίο που αυτή την εποχή πέφτουμε σε χειμέρια νάρκη. Θα έγραφα ότι ο λόγος που ειμαι ένα χάλι, που δεν κάνω τίποτα, που δεν θέλω να δω κανένα, που τα βλέπω όλα μαύρα, που βλέπω ξανά τα "Υπέροχα Πλάσματα" και αναπολώ φάσεις που ήμουν και εγώ κάπως έτσι και που η ζωή μου είχε ένα ενδιαφέρον, είναι η χειμέρια νάρκη μου.
Αλλά δεν το έγραψα. 
Μήπως είναι και αυτό μια φθηνή δικαιολογία; Μήπως δεν έχω ουσιαστικό λόγο να είμαι έτσι;
Και είναι όλα μέσα στο μυαλό μου;

Η βαρεμάρα μου, η απομόνωση μου από τους πάντες και τα πάντα, η έλειψη ενδιαφέροντος για όλα ( μα, όλα) και για όλους ( δυστυχώς, όλους) είναι καθαρά δικό μου θέμα.

Φυσικά, ίσως σκεφτείς πως οι περασμένες εμπειρίες είναι αυτά που μας κάνουν αυτό που είμαστε τώρα. Και όπως ξέρεις και διαβάζεις, οι τελευταίοι μήνες δεν ήταν και οι καλύτεροι μου. Μια ταλαιπωρία σκέτη, ήταν.

Όμως, μήπως ο καθένας το χειρίζεται διαφορετικά; Μήπως αν περνούσες εσύ ότι πέρασα εγώ να έκανες κάτι διαφορετικό τώρα π.χ. να πείσμωνες, να ξεσήκωνες ότι φίλους έχεις και δεν έχεις και να μην μένεις βράδι σπίτι σου, να γυρίζεις όλα τα μπάρ όλης της Κύπρου, να γνωρίζεις νέο κόσμο, με το έτσι θέλω, να γνωρίσεις νέα άτομα, να μπεις σε διαδικασία φλερτ;

Ότι δεν κάνω εγώ δηλαδή.
Νιώθω και ξέρω πως ακούγομαι μίζερη. Δεν ξέρω τι να κάνω. Με αφήνει αδιάφορη η ζωή μου, η καθημερινότητα και ο κόσμος μου - όσοι μείναν και δεν τους ρούφηξε το τρίπτυχο συζυγος-οικογενεια - φιλοι αλλα ζευγάρια - είναι στην κοσμάρα του και θέλει σπρώξιμο κάτι που δεν έχω δύναμη να κάνω. Επίσης...δεν ξέρω και τι να πούμε πια, είναι σαν να έχει τελειώσει η συναρπαστική ζωή για όλους μας. Μεγαλώσαμε;
 Θα μου πεις...κάτσε δούλεψε, αφού εχεις τόσα στο μυαλό που θες να κάνεις και ίσως σε πάνε ένα βήμα παραπέρα. Το οποίο ξεσκίστηκα και έκανα όλο τον Γενάρη. Αλλά τώρα, πάει 8, νιώθω εξάντληση και δεν το λέω να ξανακαρφωθώ μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή; Αντί αυτού καρφώνω το ταβάνι με τις ώρες.

Και όσο για φλέρτ, ούτε λόγος. Τίποτα, μα τίποτα. Κάτι πήγε να περάσει από το μυαλό μου, αλλά ξέρεις κάτι;  Ξέρεις πότε υπάρχει η πιθανότητα και από την άλλη πλευρά. Και δεν τη βλέπω να υπάρχει. Ακόμα και φίλοι να είστε σε μια φάση, ένα κάτι το πιάνεις στον αέρα. Το μόνο που πιάνω στον αέρα, είναι μύγες. Άρα, μηδέν εις το πηλίκον.

Και το χειρότερο από όλα ξέρεις ποιο είναι; Δεν νομίζω κάποιος από τον κύκλο μου να συνειδητοποιεί την απελπισία μου. Ένας να μου πει " έλα, θα σε τραβώ εγώ ώσπου να σηκωθείς". Μπα...πάντα μόνοι μας είμαστε.

πω πω ταβάνια....


22 comments:

  1. Από τη στιγμή που είναι ψηλά που αρμενίζεις, είναι ελπιδοφόρο. Αν ο τίτλος σου να είναι "τα πατώματα " θα σήμαινε, σημειολογικά, ότι θα ήσουν χειρότερα, συμφωνείς;

    Σοβαρά όμως τώρα- η αλήθεια είναι ότι ο καθενας, όσο και αν έχει συμπαράσταση το λούκι το τραβουμε μόνοι μας. Όμως αν υπάρχει κάποιος που μπορείς να εκφράσεις την απελπισία σου, θα ήταν καλό για σένα. Οι γύρω μας δεν ξέρουν τι νοιώθουμε αν δεν το εκφράσουμε.

    Η ζωή σου δεν νομίζω να σε αφήνει αδιάφορη γιατί διαφορετικά δεν θα προβληματίζουν τόσο. Μάλλον απογοητευμένη είσαι από αυτήν... και τους γύρω σου. Ψάξε κάτι που θα σε ευχαριστούσε ή θα σου κινούσε την περιέργεια να δεις, ένα θέατρο, μια έκθεση. Πειραματιστου με μια νέα γνωριμία σε οποιοδήποτε επίπεδο. Μίλα άσχετες κουβέντες... Μπορεί να σε απωθεί η σκέψη αλλά πίστεψέ με το βρήκα πολύ θεραπευτικό σε δύσκολες στιγμές. Αναγκαστικά ξεφεύγει το μυαλό για λίγο κάπου αλλού.

    Η απομόνωση είναι καλή για ένα διάστημα. Με βοηθά κι εμένα να "ζυγίσω" και να "ζυγιστώ". Είναι θετική επίσης όταν νοιώθω καλά με τον εαυτό μου και απομονώνομαι "δημιουργικά". Είναι φορές όμως που τροφοδοτεί αρνητικά τις σκέψεις και την κατάθλιψη κατάθλιψη, οπόταν οφείλουμε στον εαυτό μας- που αγαπούμε- να της πάμε κόντρα.

    Η ζωή είναι πάντα συναρπαστική ανεξαρτήτως ηλικίας, πίστεψέ με! Απλά, όταν λέμε συναρπαστική δεν εννοούμε Χόλιγουντ στάιλ ή σαν κινηματογραφική ταινία. Η ζωή έχει τα όμορφα ξαφνιασμστα της, τις καθημερινές μικρές χαρές, ένα όμορφο άκουσμα, κάτι ωραίο που θα δεις ή θα διαβάσεις που θα είναι ένα συν στον εσωτερικό σου άνθρωπο.

    Αυτό το μοίρασμα είχα να κάνω μαζί σου καλή μου.
    Ελπίζω να μην σε κούρασα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν με κούρασες καθόλου, ίσα ίσα είναι σαν ένας καφές με μια φίλη :)

      Έχω φίλους και τους αγαπώ πολύ και είμαι και τυχεροί που είναια αυτοί που είναι. Τον τελευταίο καιρό έχω γνωρίσει και νέο κόσμο, φίλους κυρίως. Και λέμε και βλακείες και όχι και πολύ σοβαρά.

      Απλά όλο αυτό που ζω...με κούρασε.
      Έναν άνθρωπο....έναν έρωτα, ή στη δουλειά να γίνει κάτι. Κάτι, μια μικρή έκπληξη. Μια στιγμή που θα πεθάνω στα γέλια. Κάτι...

      Delete
  2. ίσως απλά βαρέθηκες. η ζωή μερικές φορές όταν είναι η ίδια γίνεται βαρετή. θες μια μεγάλη αλλαγή, και δεν εννοώ να κόψεις τα μαλλιά σου.
    αν αυτό δεν είναι το τρίπτυχο-που προαναφέρεις, τοτε βρες κάτι άλλο.

    φύγε για 6 μήνες

    μπορείς; κάνε το.

    σερβιτόρα στην ρώμη

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θα ήταν τέλειο το σερβιτόρα στην Ρώμη! Και σκεφτόμουν πόσο θα "αναποδογυριζόταν ' ο κόσμος μου, αν βρισκόμουν κάπου που δεν θα είχα δίκτυ ασφαλείας. Δεν μπορώ δυστυχώς να φύγω. Καλώς ή κακώς έχω φορτωθεί τόσες ευθύνες στη δουλειά που δεν υπάρχει άλλος να τα κάνει.

      Ναι μια μεγάλη αλλαγή. Αυτό θέλω.
      Αλλά το επιδικώκω; Πως; Δεν ξέρω τον τρόπο.

      ( έκοψα και μαλλιά εννοείται)

      Delete
    2. σερβιτόρα στην ρώμη, είναι και το δικό μου πλάνο εξόδου σε περίπτωση που χρειαστεί

      το θέμα είναι η καριερα, μπορεί να μπει σε παύση; αν όχι τώρα τώρα τώρα, σε κάποιες βδομάδες, μηνες;

      ή μπορεί να γίνει εξ αποστάσεως; να γίνεις παρτ τάιμ εξ αποστάσεως σε κάποια φάση; φυσικά δεν ξέρω και τι δουλεια κάνεις


      αν δεν γίνεται ουτε το ένα ούτε το άλλο

      πόσο πιθανό είναι να χάσεις την δουλεια σου και να επιβιώσεις;

      γνώρισα μια εγγλέζα, ήρθε και μένει στον κάτω δρυ. κάνει μαρμελάδες φορ α λίβινγκ.

      Delete
    3. Α η Έλλη, Κυπρια της Αγγλίας με τη μαμά της. Θα πεθάνω αν κάνω έτσι πραμα...ειμαι καπιταλιστρια.
      Πολύ πιθανόν να χάσω δουλειά και να μην έχω τρόπο να ξαναδουλέψω, έτσι όπως τα έκανα και ειδικεύτηκα τόσο πολύ.
      Κοίτα εμένα το όνειρο μου ήταν πάντα γκαρσόνα στην Κούβα - το χω φτιάξει το σενάριο στο κεφάλι μου.

      Εξ αποστάσεως - είναι όλα τόσο καθυστερημένα στην Κύπρο που αν πεις στον διευθυντή σου ότι μπορεις να είσαι mobile θα σε κοιτάει λες και του μιλάς εγγλέζικα.

      Delete
    4. ααα μοχίτος και σάλσα, πούρα και αιώρα, κι αυτό ωραίο είναι.

      είμαι απελπιστικά αισιόδοξη αυτές τις μέρες, σκέφτου το εξ αποστάσεως, για 1-2 μήνες; δεν θα επιβιώσουν; προσπάθησε να του το φέρεις με τρόπο

      Delete
    5. Εισαι αισιοδόξη επειδή είσαι ερωτευμένη :)
      Μπα δεν θα επιβιωσουν, εξαρταται ολοκληρο τμήμα από μένα ( ήθελα και καριέρα βλέπεις)

      Έχεις δει το eat, pray, love?

      Delete
    6. δεν το άντεξα ως το τέλος, αλλά ναι κάτι παρόμοιο θα θελα να ζήσω, χωρίς το διαζύγιο παρακαλώ πολύ.

      αυτό που πρέπει να θυμάσαι-να θυμάμαι, η δουλειά δεν είναι η ζώη

      Delete
    7. Βεβαίως και δεν είναι. Αν ήταν, δεν θα ήμασταν όλοι "ήσυχοι" ότι τουλάχιστον έχουμε τη δουλειά; Αλλά μόλις απομυθοποιήσεις το παραμύθι της καριέρας, θες και ποιοτητα ζωής. Και μετά τρέχεις να τη βρεις :)

      Delete
  3. δεν ξέρω αν έχω δίκιο αλλά αυτό έτσι όπως το περιγράφεις κατάθλιψη μου μοιάζει. εσύ ξέρεις καλύτερα φυσικά αλλά ψάξε το λίγο, εννοώ γιατί όχι να επισκεφτείς κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας να συζητήσεις με κάποιον ανεξάρτητο τα όσα σε απασχολούν.
    καλό μήνα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπα δεν ειναι καταθλιψη, ισως μια θλιψη. Νομίζω όλες οι γυναίκες και οι άνδρες στην Κύπρο που δεν μπαινουν στα καλούπια της κυπριακης κοινωνίας και νιώθουν ότι ειναι τα μαυρα πρόβατα, περνάνε αυτό το στάδιο.

      Delete
  4. Σύρε ένα βάψιμο σε τταβάνια τζιαι τοίχους -μόνη σου.

    Προσοχή στην επιλογή χρωμάτων.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι αρχισα τα βαψιματα γενικα. Τωρα τα χρώματα...τι να σου πω

      Delete
  5. Ακόμα και τα άτομα που ανήκουν στα καλούπια της κυπριακής κοινωνίας νιώθουν ακριβώς το ίδιο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους οπόταν... σάστα τζαι γύρασιν - erinial

    ReplyDelete
  6. Αυτό που βιώνω μέσα από τις λέξεις σου είναι ότι βιώνεις μια "ενδιάμεση κατάσταση". Μόνο που σε διάβασα άρχισα να αγχώνομαι και να νιώθω να πνίγομαι.
    Μπήκες σε ένα τούνελ που δεν ξέρεις που οδηγεί, από τη μια αφήνεσαι να σε πάρει, από την άλλη προσπαθείς να κρατηθείς στον τοίχο του.
    Λοιπόν,
    πάτα .
    Do you want to rest (Y,N)?
    If Y then
    "Απλά γείρε πίσω. Επέλεξε ότι θες ξεκούραση. Κοιμήθω, τεμπέλιασε, μέχρι να λιώσεις που το τεμπελιό.
    Να αηδιάσεις τον εαυτό σου από την μούχλα"
    Else
    "Κάνε πράγματα. Συνέχεια. Βρες αφορμή από την πέτρα που λέμε να βγεις και να βρεθείς με νέα άτομα".
    End If.

    Κάνε μια επιλογή. Πάρε ΕΣΥ τον έλεγχο.
    Και οι δυο επιλογές είναι σωστές.
    Ξέρω τι θες, Θες να έρθει μια έκπληξη όπως λες. Ένα άτομο, μια ιστορία, ένα γεγονός να σε ταρακουνήσει για να νιώσεις καλά.
    Σταμάτα να το κάνεις.
    Αυτά είναι για τους αδύνατους.
    Εσύ έχεις δύναμη και τσαγανό!
    Αποφάσισε τι θες ΕΣΥ για ΣΕΝΑ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. :)

      Οκ λοιπον, έκανα το πρώτο σενάριο και τώρα κάνω το δεύτερο.. Βασικά επιλέγω το δεύτερο. Δεν μπορώ να είμαι απαθής στη ζωή μου. Δεν πρέπει να είμαστε απαθείς.

      Θέλω έναν έρωτα! Αλλά είναι από τις περιπτώσεις που αυτό που θέλω, θα έλθει ή δεν θα έλθει από μόνο του.
      Αυτά δεν τα ελέγχεις δεν είναι;

      Delete
    2. Να θέλεις τον έρωτα μέσα από τη ψυχή σου! Να είσαι δεκτική! Και θα έρθει!

      Delete
    3. Μα νομίζω, μόνο έτσι θέλεις τον έρωτα.
      Αλλιώς, απλά έναν να περνάς καλά ( ή έστω να μην είσαι μόνος). Ο απόλυτος συμβιβασμός δηλαδή....οχι οχι με τίποτα.

      Delete
  7. basika auto to panta monoi mas eimaste to prosypografw. alla kai sxesh kai oikogeneia na exeis pali isxyei. den kserw px se mia sxesh poso tha se anexetai o allos an exeis ena thema. k den katigorw mono tous allous. k egw pros tous allous etsi eimai. auth h syniditopoihsh apo monh ths mporei na se apeleutherwsei. apla synexizoume kanontas pragmata pou mas aresoun k pername kala -eite douleia, eite sxeseis- k pernaei h zwh mas. opote mh skas gia tipota. apla kane kati. k to na koitas to tabani kati einai. ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σίγουρα είναι κουραστικό να ξέρεις ότι ο άλλος έχει θέματα. Και γι αυτό, σε σχέσεις δεν τους τα πολυλέω. Γίνεται απλά μια έκρηξη μια μέρα και το μαθαίνω από μόνη τους.
      Βαρέθηκα να κοιτάω τα ταβάνια μόνη όμως...:)

      Delete