Η νέα σχολική σεζόν

Τι νέα;

Εκτός από ένα ταξίδι εκτός, τα ίδια. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό. Αλλά αν θυμηθώ τον περσινό Σεπτέμβρη, που μετά από ένα υπέροχο καλοκαίρι, έτυχαν όλα τα κακά του κόσμου, εύχομαι ο φετινός Σεπτέμβρης να είναι μια από τα ίδια και βαρετός. Δεν αντέχω άλλες συγκινήσεις.

Σκέφτομαι να βάλω στόχους, αλλά όχι μεγαλεπήβολους π.χ. πότε θα γίνω μάνα, πότε θα παντρευτώ, γιατί θα με πιάσει η κρίση πανικού και δεν έχω λεφτά για ψυχανάλυση.

Άρα μικρούς στόχους και όπως λέει και η μάνα μου - και ελπίζω να έχει δίκιο - όλα παίρνουν το δρόμο τους. Και μακάρι να μην χρειάζεται και πολύ σπρώξιμο, έχω και τη μέση μου.

Στόχος πρώτος, γυμναστήριο. Ναι , το λέω κάθε χρόνο, αλλά πηγαινω ή έστω καταβάλλω προσπάθεια. Αλλά φέτος θα κτυπάω κάρτα τακτικά. Παρατηρώ πως όσο μεγαλώνουμε, το σώμα μας αλλάζει. Και εσύ που είσαι στα 20 κάτι σου, δεν το καταλαβαίνεις αλλά βαριέμαι να στο εξηγήσω. Οι 35 + ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ.

Στόχος δεύτερος, να γνωρίσω κι άλλο κόσμο από άλλους κύκλους. Αυτό πάει μαζί με τον στόχο τρία, να μην βαριέμαι να βγαίνω έξω και να μην βαριέμαι να μιλάω με νέα άτομα. Τα τελευταία δύο χρόνια, έχω πάθει αυχενικό, από το "γυρνάω από την άλλη, για να αποφύγω το βλέμμα σου και αναγκαστώ να έλθω να σου μιλήσω". Σίγουρα, κάπου εκεί έξω, υπάρχετε άτομα που κάνουμε κλικ.

Στόχος τέσσερα, να αρχίζω να ανάβω κεριά. Να μην μου στέλνουν προξένια, να μην τσακωθώ με τη μάνα μου, να μην ακούω συγγενείς να λένε ότι έμεινα στο ράφι, να μην νευριάζω όταν με βλέπουν με ένα ύφος λύπησης οι υπόλοιπες γυναίκες "έχω-οικογένεια - είμαι - πετυχημένη - στο - τρίβω - στα - μούτρα". Ελπίζω να μην πάρω φωτιά.

Στόχος πέντε, πιο πολλή τέχνη. Την παράτησα εδώ και λίγα χρόνια. Άρα πιο πολύ σινεμά, πιο πολλές συναυλίες, πιο πολύ θέατρο και πολύ πιο πολλά βιβλία. Λες να τα καταφέρω;

Στόχος έξι, καλύτερο time management στη δουλειά. Γιατί τελικά, δεν έχουν νόημα όλες αυτές οι ώρες πίσω από ένα γραφείο. Και τι κατάλαβα τόσα χρόνια;

Στόχος επτά, reunion με φίλους που χαθήκαμε. Που οκ, εκείνοι έχουν οικογένεια, αλλά ούτε και εγώ έκανα προσπάθεια αρκετή. Ξέρω και γω; Μπορεί όταν βρεθώ στη θέση τους, να θέλω και εγώ κάποιο να μην βαριέται να με τσιγκλάει.

Στόχος οκτώ, λιγότερα νεύρα. Ναι, καλά. Αλλά ας προσπαθήσω.

Στόχος εννιά, πιο πολλά ταξίδια. Μου φαίνεται θα αρχίσω να παίζω κιθάρα στους δρόμους. Ή θα πω στην Αλεξίου να κάνει και για μένα μια συναυλία. Αλλά, ναι ταξίδια. Οξυγόνο.

Στόχος δέκα, αγάπη ρε.