Tuesday, February 18, 2014

Μούμπλε, μούμπλε


Εντάξει, ξέχασα το password μου και γι αυτό έκανα εκατό χρόνια να μπω. Τι lame δικαιολογία και μακάρι να ήταν ψεύτικη.
Ναι, το ξέχασα. Και το περασμένο καλοκαίρι και το password του instagram μου.
Το επόμενο βήμα είναι να ξεχάσω και αυτό του PC στο σπίτι.
Και μετά να ξεχάσω και που πάρκαρα το αυτοκίνητο και πως να πάω σπίτι.

Και όλα αυτά γιατί σκέφτομαι και σκέφτομαι και σκέφτομαι και σκέφτομαι.
Τι σκέφτομαι; Ένα και μοναδικό πράγμα αυτόν τον καιρό.
Πως θα φύγω από αυτή τη δουλειά και πως δεν θα με τρομοκρατεί η ιδέα ότι ο κόσμος μένει άνεργος και γω παρακαλάω να με διώξουν.
Μου έχει γίνει εμμονή. Σε σημείο που μερικές φορές μένω με με το στόμα ανοικτό και χαζεύω τοίχους, πλακάκια του μπάνιου, ψυγεία ανοικτά, ο γάτος μου που διερωτάται που στο καλό με πέτυχε τέτοια περιπτωσάρα.
Εννοείται πως ξεχνάω να δώσω σημείο ζωής στους φίλους, συγγενείς και λοιπούς ενδιαφερόμενους.

Αλλά θα βρω τη λύση. Γιατί δεν γίνεται ρε παιδί μου να θες να είσαι δημιουργικός και όχι μόνο να μην σου δίνουν σημασία όταν τους το ζητάς, αλλά να στην λένε και από πάνω.
Δηλαδή αν δεν κάνω την γκραντ κίνηση τώρα στα 36, μετά θα κολώσω.
Γι αυτό που λες, ξεχνάω μέχρι και το όνομα μου και κάνω κουλαμάρες. Σκέφτομαι και σκέφτομαι και επεξεργάζομαι. Τι θα κάνω όταν μεγαλώσω ( κι άλλο) μαμά;

Θα δω. Το 2014 θα την κάνω την κίνηση ματ. Και ναι ρε, θα βρω και τη λύση και θα είμαι και happy.
Στην χειρότερη, προειδοποίησα τους γονείς μου. Θέλω ένα πιάτο φαί. Και γω και ο γάτος μου. Και είμαστε οκ.

Πάω να σκεφτώ. Κι άλλο.




14 comments:

  1. Τουλιπακι Ορμα και Τολμα!!!Η ζωη στην τελικη ειναι μια στιγμη και ειναι περιττον να την βλεπουμε τοσο σοβαρα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μια στιγμη...!
      Οκ πάω να παραιτηθώ ΤΩΡΑ!

      Delete
  2. ΦΑΚΙΤ ΟΥΤΕ ΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ
    ΑΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΝΕ ΤΟ-ΞΕΒΟΛΕΨΟΥ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν δεν έχεις δόσεις, αν δεν έχεις οικογένεια μπορείς να το κάνεις.
      Και θα πρέπει κάθε μέρα να ψάχνεις, να ψαχνεσαι να βρείς τρόπους να βγάλεις λίγα λεφτά.

      Delete
  3. να σου πώ την αμαρτία μου; Εν ούλλοι που θέλουμε να παραιτηθούμε. Το θέμα είναι αν σε παίρνει. Τζιαι τούτα ούλλα τα φιλοσοφημένα κάμε το τζιαι σικκιμέ εννά τα πεις άμα έσιεις λυμένα τα οικονομικά τζιαι τα περί διαβίωσης. Είμαι λάθος; Μπορεί.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ενας λόγος που δεν έφυγα πριν ένα χρόνο ήταν γιατί δεν είχα μπει καν στη διαδικασία να σκεφτώ πως να λύσω τα οικονομικά. Τώρα που μπήκα θα βρω τον τρόπο και μετά όταν τα σκεφτώ όλα και αποδεκτώ το ένα ποσοστού ρίσκο θα το κάνω.

      Delete
  4. και στο 'χω πει, μην σκέφτεσαι δεν σου πάει, σε χαλάει ;)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν με γνώριζες θα σκεφτόσουν " αυτή η κοπελλα άμα ΔΕΝ σκέφτεται δεν είναι ο εαυτός της":P

      Delete
    2. Σκέφτηκες ποτέ μήπως θα είχε πιο ενδιαφέρον ο άλλος σου εαυτός, που ΔΕΝ σκέφτεται? ;)
      Όχι, για σκέψου το λίγο!
      χιχιχιχι

      Delete
    3. Βεβαιως! Αλλα αν τον βγάζω τακτικά στην επιφάνεια, θα τρυπήσει το συκώτι μου :P

      Delete
  5. μουμπλε μου-μπλε... ....το μπλε μου κάνει! το κρατώ! σαν χρώμα ουρανού και θάλασας, όχι σαν χρώμα εσωτερικών blues... :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Από τη στιγμή που αποφασίζεις να σπάσεις την φούσκα της ασφάλειας, το μόνο μπλε είναι του ουρανού, Mary μου :)

      Delete
  6. damn if we could all afford what we wanted

    ReplyDelete