Wok me up before you go go

 Χθες το βράδι, είχα τη φαεινή ιδέα να προτείνω στην παρέα, να πάμε κάτω παλιά Λευκωσία για βόλτες. Καλός ο καιρός, σκέφτηκα, θα βρούμε και ένα café να αράξουμε ανάμεσα στα τόσα που άνοιξαν. Αφού έχει τόσες επιλογές πια κάτω στο κέντρο.

Πάω, μαζεύω τη μια φίλη, δίνουμε τηλεφωνικό ραντεβού με τους άλλους, πάνω στην πλατεία/γιαπί Ελευθερίας.

Δεν πάρκαρα στην τάφρο, από ψηλά φαινόταν γεμάτη. Περνώ κατά μήκος των Φοινικιών, επίσης τίγκα. Προχωρώ, φτάνω στην πλατεία/γιαπί. Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι το αρχικό μου σενάριο, δεν είχε καμία λογική. Πλανόδιοι πωλούσαν από ξηρούς καρπούς μέχρι βραχιολάκια, κάτι ξεκάπνιζε δεξιά και αριστερά ( μην ήταν σάντουιτς, μην ήταν γύρος και κοψίδια;) και κόσμος, πολύς κόσμος.

Δεν πτοήθηκα, έστριψα στην Ρηγαίνης. Κόλλησα σε μποτιλιάρισμα. Μετά από 5 λεπτά, καταφέρνω να ξεφύγω και στρίβω δεξιά για να πάω προς τα κάτω. Πάρκιγκ γεμάτα, αυτοκίνητα να βγαίνουν από όλα τα alt.

Να μην στα πολυλογώ, πάρκαρα στο μυστικό μου πάρκιγκ, κάπου πολύυυυ μακριά από Λήδρας και Ονασαγόρου.

Βρήκαμε τους υπόλοιπους Λαϊκή Γειτονιά που υποτίθεται άνοιξαν καφενεδάκια. Έχω μια απορία…δηλαδή το μόνο πράγμα που απέμεινε από αυτό το φιλόδοξο σχέδιο της δεκαετίας του 80, είναι 4-5 ταβέρνες με χάλια, τάχαμου, κυπριακό φαγητό και café που το highlight τους είναι ο ναργιλές;

Τέλοσπάντων, μετά από μια βόλτα Λήδρας και Ονασαγόρου, όπου γινόταν το έλα να δεις και μετά από ένα πέρασμα στην πλατεία Φανερωμένης που μας προκάλεσε αγοραφοβία, καταλήξαμε Ερωδό.

Για τον οποίο δεν πεθαίνω, αλλά σκίζει από τοποθεσία και το πιο σημαντικό δεν σε πνίγει ο πολύς ο κόσμος.

Αν κύριε Δήμαρχε και αρμόδιες αρχές, σκοπεύατε να μετατρέψετε την παλιά Λευκωσία σε ένα τεράστιο wok, όπου όλοι θα βρισκόμαστε μέσα, σαν stir fry λαχανικά και θα κουλιάζουμε, το έχετε καταφέρει.