Monday, July 08, 2013

Athens is for Lovers *

Ναι, το παραδέχομαι, μου έλειψες πολύ. Απλά δεν ξέρω αν μου έλειψες εσύ συγκεκριμένα, ή όλες  οι αναμνήσεις που έζησα μαζί σου όλα αυτά τα χρόνια. 
Αυτές τις μέρες, που η ζωή μου είναι ένα συναισθηματικό μπάχαλο, μου λείπει η σιγουριά σου. Ήσουν βλέπεις, για χρόνια η σταθερή μου αξία. 
Τελικά δεν ξέρω αν έκανα καλά που δεν μετακόμισα στις μεριές σου. Ακόμα και με την κρίση, σκέφτομαι πως θα ήταν αν ζούσα εκεί.

Μου λείπει:

Το αίσθημα ελευθερίας που ένιωθα μόλις έφτανα στο αεροδρόμιο.
Μετά όταν άφηνα βαλίτσα στο σπίτι και πήγαινα στο Γκάζι, για το πρώτο gin n tonic με τον κολλητό μου. Χειμώνα σε ένα μπαρ ή καλοκαίρι σε μια από τις πιο όμορφες αυλές. Οι πρώτες μας κουβέντες, τα πρώτα update των μηνών που είχαμε να βρεθούμε. 
Οι βόλτες στο κέντρο. Αρχίζοντας από την Ερμού - πολλές φορές μέχρι το τέρμα της - και συνεχίζοντας στους παραδρόμους. Μετά στη Σταδίου, στη Σόλωνος, στο Κολωνάκι.
Η στάση στο koukoutsi στη Σκουφά, για να πάρω το μπλουζάκι της σεζόν και για να πω ένα γεια στον Τ και μετά για έναν καφέ με τον Κ. σε ένα από τα χαριτωμένα cafe της πόλης.
Το μπαλκόνι στο πρώτο σπίτι της Α. Αν κοίταζες αριστερά, έβλεπες την Ακρόπολη φωτισμένη. 
Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Γκάζι με τον Κ. Να γυρίζουμε με ένα ποτό στο χέρι στην πλατεία και με την υπόσχεση, ότι η χρόνια που θα έμπαινε με έναν μαγικό τρόπο θα μας έφερνε όλα όσα επιθυμούσαμε. Έναν έρωτα, συντροφικότητα και δημιουργικότητα.
Το Tirbuson επί της Κωνσταντινουπόλεως κάποια βράδια Κυριακής με τον Β. Η κουβέντα να κυλάει σαν το κρασί στο ποτήρι. Μπόλικη. Τελικά να φεύγουμε κάπως μεθυσμένοι. Υπέροχο το χύμα ροζέ :)
Κάποια φλερτ, κάποια βλέμματα. Το "παράνομο" αίσθημα του προσωρινού. Εξάλλου την άλλη μέρα θα έφευγα.
Οι ώρες στο Metropolis για νέα cd.
Οι βόλτες στον Ελευθερουδάκη και στον Ιανό για βιβλία που δεν θα έβρισκα Κύπρο.
Τα βράδια που επιστρέφαμε από έξω, γύρω στις 3-4. Εσύ να ανάβεις το τελευταίο τσιγάρο, στο στρίψιμο πριν φτάσουμε σπίτι.
Οι νέες ανακαλύψεις. Ένα νέο μπαράκι, ένα καινούριο εστιατόριο, ένα παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο.
Οι συναυλίες στον Λυκαβητό. Patti Smith, Massive Attack. 
Οι παραστάσεις του Παπαϊωάννου. Αν και στην "Μήδεια" μας πήρε ο ύπνος...! Αχ, το "2".
Οι βόλτες στο Θησείο, συγκεκριμένα πριν το 2004. Να διαβάζω το symbol και να θέλω τόσο πολύ να μένω σε ένα από τα σπίτια εκεί.
 Εκείνο το βράδι, στο Magaze πριν από πέντε χρόνια. Η πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα. Εκείνο το βλέμμα, εκείνο το έντονο φιλί μέσα στη βροχή. Σε σκέφτομαι έντονα μερικές φορές αν και οι δύο προχωρήσαμε με άλλους ανθρώπους. Θα πεθάνω και θα σε σκέφτομαι νομίζω.
Οι μπαρότσαρκες με την Λ. Να επιμένει ότι η ντροπή μου δεν θα οδηγήσει πουθενά. Αχ φίλη μου.
Η ταράτσα του BIOS. Καλοκαίρι. Ζέστη. Να διερωτούμαστε γιατί νιώθουμε στάσιμοι.
Οι αμπελοφιλοσοφίες μετά από τα 4-5 gin 'n' tonic. 
Να ξυπνάω το πρωί και να ακούω Kosmos. 
Η Ο. Που όσοι μήνες και αν περάσουν , είναι σαν να μην πέρασε στιγμή. 

Αθήνα μου, μου λείπεις.
Τώρα που όλα γίναν "σοβαρά", ακόμα και εγώ, προτιμώ εκείνες τις μέρες και νύκτες κοντά σου, που ένιωθα οτι με πνίγει η Κύπρος.

Υ.Γ Τόσες εικόνες, τόσες αναμνήσεις, τόσος έρωτας με μια πόλη.
* Το όνομα "δανεισμένο" κάπως από ελληνική εταιρεία, την Greece is for Lovers που φτιάχνουν αντικείμενα με βάση αναφορές στην ελληνική κουλτούρα.

14 comments:

  1. Μόνο Αθήνα! Ακόμα και τώρα που βιώνει την παρακμή της, για μένα είναι η απόλυτη πόλη!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Οι ερωτες δεν γνωριζουν κριση!

      Delete
  2. Κακούργαααααααααααααααααααααααααα!

    ReplyDelete
  3. 3 λαλούν και 32 χορεύουν, πεντοζάλι, πάνω στα ερείπια των αναμνήσεων...:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. εσυ αν θες χορευε και χορο της κοιλιας. ΟΤΙ θέλω γράφω :)

      Delete
    2. Γράφε, γράφε, είπα 'γω όχι? :)

      Χορεύω κι είμαι και καλός, πανάθεμά με...

      Delete
  4. Σε καταλαμβαίνω.. 6 χρόνια εδώ με τόσες δυσκολίες και δεν το τολμώ να φύω, για κάποια από αυτά που αναφέρεις και για άλλα τόσα..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν επιβιωνεις και ζεις καλα δεν υπαρχει λογος να φυγεις.
      το ιδιο θα σου λεγα αν ησουν σε αλλη πολη.
      Και για να πω και κατι αλλο - οσοι δεν ειναι Κύπρο τώρα, δεν έχουν λόγο να επιστρέψουν. Η Κύπρος της αθωότητας πέθανε.

      Delete
  5. Athens is for lovers-μόνο αν δεν είσαι Αθηναίος. Ώντας Αθηναίος έχω αρχίσει πλεόν να πιστεύω, μιας και ζω στην πιο γκρίζα πόλη της Ευρώπης.......η Αθήνα είναι ντεκαβλέ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να αφαιρέσω από τους Αθηναίους που θεωρούν την Αθήνα ντεκαβλέ, αυτούς που διαβάζουν free-press, αλλά μάλλον είναι ελάχιστοι, πλέον

      Delete
    2. Ζορικη πολη για να ζεις - αλλα εχει και τις ομορφες αναλαμπες της!

      Delete
    3. Προτιμώ Ξεσσαλονίκη....ή Βελιγράδι... ή Σαν Σεμπαστιάν....ή Παμπλόνα...ή΄Λισαβόνα....ή Βαρκελώνη....'η Πράγα...ή Βουδαπέστη......

      Delete
  6. όσο κι αν την κακοποιήσουν, όσο κι αν ασελγήσουν πάνω της τη λατρεύω. τη λάτρευα όσα χρόνια έζησα εκεί σαν φοιτήτρια σαν εργαζόμενη. τη λατρεύω τώρα που μαι εδώ και πάντα θα’χω αυτό το αν μέσα μου.. τι θα γινόταν αν είχα μείνει. γιατί αν το’χα κάνει δε θα γυρνούσα πίσω, κρίση-ξεκρίση.
    καλά είναι και τα ταξίδια δε λέω αλλά η ζωή στην Αθήνα όπως την έζησα εγώ τέλη της δεκατίας του 90 αρχές του 2000 είναι πάντα στη σκέψη μου.
    όσα εφιαλτικα΄κι αν έχω ακούσει/διαβάσει για αυτή το αίσθηαμ δεν αλλάζει ούτε και πρόκειται ποτέ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ησουν σε μια απο τις πιο ομορφες περιοδους της! Τοτε την ειχα ανακαλυψει και γω και κολλησα.
      Μακαρι να επανελθει

      Delete