Monday, August 20, 2012

Ας φύγουν τα σύννεφα. Μου λείπει ο ουρανός.

Αν έχεις κτυπήσει τα 35, θα ξέρεις σίγουρα τι εννοώ με την "κρίση των 35".
Με κτύπησε λίγο πριν τα γενέθλιά μου τον περασμένο μήνα.
Μια μέρα απλά, ξέσπασα σε κλάματα. Δεν μπορούσα να σταματήσω. Δεν ανάπνεα και δεν μπορούσα να βρω λύση ή έστω κάτι να με καθησυχάσει σε αυτό που γυροφέρνει στο μυαλό μου εδώ και καιρό.

35. Single και χωρίς παιδιά. Το χειρότερο...σε ένα μικρό νησί με κλειστή κοινωνία.
Το ακόμα πιο χειρότερο, με γονείς να περιμένουν και να περιμένουν. Γάμο και εγγόνια.
Και να τσακώνεσαι. Και να μην αντέχεις άλλο.

Όλα μαύρα ήταν εκείνη τη μέρα. Ο ήχος ήταν ένα "τικ-τοκ". Η σκέψη του, 35 και μετά 36 και μετά...πότε θα κάνω παιδιά; Θέλω να κάνω οικογένεια; Δεν θέλω να μείνω μόνη. Ο έρωτας; Που πάει; Οι γονείς; Αν δεν κάνεις εγγόνια - τώρα ή καθόλου - τι σημαίνει γι αυτούς; Γιατί πρέπει να δώσω κάτι τώρα; Θέλω το "πακέτο" για μένα ή γι αυτούς;
Αν ο έρωτας ρθει χωρίς γάμο και παιδιά; Θα είναι άκυρος; 

Ερωτήσεις που δεν μπορούσα να απαντήσω. Που δεν έβρισκα λύση μάλλον.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν είπα " καλά να περνάμε και η λύση θα βρεθεί. Μετά".

Νομίζω εκείνη τη μέρα, ήταν η πρώτη φορά που έμαθα τι σημαίνει κρίση πανικού.
Δεν στο εύχομαι. Σκοτεινό.

Πέρασε ένας μήνας.
Πριν λίγες μέρες αποφάσισε η μάνα μου ότι "φταίω". Ότι "πρέπει να ξεκαθαρίσουμε καταστάσεις γιατί δεν οδηγούμαστε πουθενά".  Δεν συναντήθηκα μαζί της. Δεν έχω να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν θεωρώ ότι "οδηγούμαστε" ομαδικώς κάπου. Την αποφεύγω. Ξέρω ότι με σκέφτεται τώρα και εκνευρίζεται. Νομίζει ότι είμαι μια αναίσθητη που κάνει ότι της κατέβει στο κεφάλι. Αν ήξερε...

Φοβάμαι φίλη/φίλε.
Στο λέω εσένα που μας χωρίζει μια οθόνη του υπολογιστή.
Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Η ελευθερία της εν μέρει ανωνυμίας.


Φοβάμαι επειδή βρίσκομαι μπροστά σε μια καμπή στη ζωή μου.
Νιώθω ότι καλούμαι να αλλάξω τους κανόνες του παιχνιδιού μου.
Να αναθεωρήσω τη σχέση μου με τη μάνα μου. Ήταν εφηβική. Πρέπει να γίνει κάτι αλλιώς. Αυτή η γυναίκα απλά με πανικοβάλλει.

Από την άλλη, τί θέλω εγώ;
Μπορώ απλά να πω, ότι θα περνάω απλά καλά;
Ή να μπω στη διαδικασία να "αναλαβω ευθύνες". Βάζω εισαγωγικά σε αυτή τη φράση γιατί δεν ξέρω πως να τη χειριστώ.

Αλήθεια...δεν ξέρω.
Πες μου πως όλα θα πάνε καλά.

44 comments:

  1. Θα σου πρότεινα να κάνεις ενα ταξίδι. Μονη. Οχι κατ αναγκη μακρινό ή πολυέξοδο. Καπου μακρια απο το χωρο σου. Να μπορέσεις να βάλεις σε τάξη το μυαλό σου πρώτα. Και εκει ίσως συναντήσεις αυτό που ψάχνεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορεί... όταν ηρεμήσω κάπως. Είναι μια καλή ιδέα.

      Delete
    2. Εγω ειμαι 49 με δυο παιδια προσφάτως χωρισμένος. Υπάρχουν και δυσκολότερες καταστάσεις απότι βλέπεις. Χαμόγελο και αισιοδοξία λοιπόν.

      Delete
    3. Υπάρχουν σαφεστατα δυσκολοτερες καταστάσεις. Και από τη δική μου και από τη δική σου.
      Είναι ένα κλικ στο μυαλό ε; :)

      Delete
  2. Η μάνα σου νομίζω σε "προκαλεί" να αποφασίσεις προς τα που θέλεις να πάεις, ασχέτως αν εκείνη σε θέλει να πάεις σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν είναι κακό... Όπως ούτε κακό είναι ο έρωτας ή ο σύντροφος χωρίς τα παρελκόμενα εάν αυτό μόνο του σε καλύπτει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εχεις δίκιο. Όλα γίνονται αυτή την περίοδο γιατί αλλάζω κεφάλαιο ζωής νομίζω.

      Delete
  3. μα αν δεν ξέρεις τι μπορεί να θέλεις τότε τίποτε δεν θα πάει καλά! από την άλλη και 35 χρονων και 40 και 45 κάνεις παιδιά αν αυτό είναι που σε πανικοβάλλει! τώρα αν δεν τα θέλεις καθόλου ίσως θα πρέπει να το αποδεκτείς και να το αγκαλιάσεις, δεν είναι εύκολο να αναθεωρείς τέτοια πράγματα. Εγώ νομίζω η κρίση έρχετε όταν αφήνουμε τα πράγματα να φτάνουν στο αμήν, στο δεν πάει άλλο, πρέπει να λυθεί! αν ήσουν οκ με εκεί που είσαι τώρα δεν θα σε ένοιαζαν τα 35 (και το παίζω και ξερόλας)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορεί να θέλω και να φοβάμαι να το παραδεκτώ.
      Αγαπω παιδιά.

      το αμην...εχεις δικιο.

      Delete
    2. Μην την ακούς, το παίζει ξερόλας! :ΡΡΡ

      κι ακόμα δεν "με" βλέπω δεξιά γκρ γκρ γκρ

      (μετα-διακοπική γκρίνια λέγεται αυτό ;) )

      Delete
  4. Κι εγώ νομίζω χρειάζεσαι κάποιο χρόνο μόνη σου, να κάτσεις να τα ζυγίσεις όλα, να δεις τι γίνεται.. Κλείσε τηλέφωνα, λαπτοπς κλπ και φύγε !

    ReplyDelete
  5. ολο ειναι λαθος απο την αρχη......η ζωη των παιδιων δεν ειναι προεκταση των "θελω" των γονιων.....και το αντιστροφο η ζωη των γονιων δεν πρεπει να εχει επεκταση στα θελω των παιδιων.....
    αυτο δεν λυνεται σε μικρες κοινωνιες ουτε οταν αργησει ο απογαλακτισμος.......εισαι ακομα 35 και εχει γνωμη για την ζωη σου η μανα και ο πατερας??? Τυπικα ανευθυνο
    Πολυ καλημερα, καλως ηρθες στον κοσμο των ενηλικων....αν συνεχισεις ετσι δεν νομιζω ομως να περασεις πιο μεσα απο το κατωφλι!!! Στον κοσμο των ενηλικων λεμε τα συκα...συκα !!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Έχεις απολυτο δικιο και χαιρομαι που μου τα λες στα μουτρα.

      ζητω τα συκα!

      Delete
  6. (ας μην ξεχνάμε και την σκάφη-σκάφη ;) )

    Κοίτα, έχω συναντήσει ενήλικες κι "ενήλικες", που νομίζουν ότι είναι αλλά δεν είναι...

    Δεν θα σου πω σε ποια κατηγορία είμαι εγώ (χιχιχι) αλλά ειμί μεγαλύτερος και φέτος είναι η χρονιά-ορόσημό μου...καταλαβαίνεις ελπίζω :)

    Ναι, όλα θα πάνε καλά, εφόσον ξεκόψεις λίγο από το περιβάλλον που είσαι. Το ταξιδάκι εκτός Κύπρου είναι πολύ καλή ιδέα...εξίσου καλή είναι και να πας στην άλλη άκρη του νησιού, κάμπινγκ, μόνη σου (δεν ξέρω που είναι ή τι είναι ο Πωμός :) )

    Επίσης, και μια επαγγελματική βοήθεια δεν έβλαψε ΠΟΤΕ κανέναν, μπιλγίβ μι :)

    Άιντε, ματς-μουτς :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο Πωμός, βρίσκεται πιο μετά από κάμπιγκ.
      Δεν μ αρεσουν οι προσωρινές λύσεις...
      αλλά από την άλλη...μήπως η ηρεμία θα είναι μια καλή λύση μακροπρόθεσμα;

      σε φιλω
      χχ

      Delete
    2. Αυτό ακριβώς! :) Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού! ;)

      Delete
    3. Θα σταθώ στο θέμα της επαγγελματικής βοήθειας. Ξέρω τί έκανε για μένα και είμαι πιστή οπαδός. Χρειάζεσαι αυτό το κλίκ (ένα μικρό κλικ είναι - τίποτα τρομακτικό) που μόνο μέσα από συνεδρίες με τον κατάλληλο επαγγελματία μπορείς να επιτύχεις.
      Η ηρεμία βρίσκεται εντός. Οι γονείς ήταν και για μένα θέμα και τους έχω (σχεδόν) αποβάλλει πια, ενώ είμαστε μια πόρτα. Και βρήκα την ηρεμία μου :-)

      Delete
    4. anonymous, οι γονείς είναι η αφορμή πολλές φορές για να δεις τα θέματά σου. Τι ωραία που τα κατάφερες και βρήκες την ισορροπία με τους γονείς σου αλλά και την ηρεμία σου! :)

      Delete
  7. Δεν ζεις για τη μάνα σου. Ζεις για σένα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η μάνα σου, σου λέει αυτά που πιστεύεις και η ίδια γι αυτό και τσαντίζεσαι. Αν δεν σε αφορούσαν τα λόγια της, απλά θα τα προσπερνούσες και θα αδιαφορούσες. Το ότι σε "καίνε" σημαίνει ότι βλέπεις πως κάπου έχει δίκαιο.

    Να σου πω κάτι; Την υγεία μας να έχουμε... Οικογένειες, έρωτες, παιδιά και μαλακίες. Σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε! χχ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Chris μου, ξέρω ότι η μάνα μου απλά λέει αυτά που φοβάμαι. Και φοβάμαι πολύ να μην έιμαι "σαν όλους τους άλλους" στην Κύπρο.
      Δεν ξέρω για το αν έχει δίκιο. Το δίκιο είναι μια σχετική έννοια. Και αν ισχύει πως ο καθένας ζει για τον εαυτό του, τότε δεν έχει δίκιο.

      Να χουμε την υγεία μας, έχεις δίκιο. Κοντεύω να τη χάσω όπως πάω.

      φιλιά!

      Delete
    2. Ποιοι είναι οι όλοι, άλλοι στην Κύπρο; Ποιος τους ορίζει; Οι πλείστοι συμμαθητές μου παντρεύτηκαν από τα 20-25 και τώρα στα 37 είναι χωρισμένοι με παιδιά!
      Είναι καλό να παντρευτεί κάποιος και να κάνει παιδιά, αλλά χωρίς βεβιασμένες ενέργειες.
      Η μόνη διαφορά όταν γίνει αυτό με τα παιδιά (γύρω στα 40 και), αντί μαμά και μπαμπά... μπορεί να φωνάζουν γιαγιά και παππού. :Ρ

      Delete
    3. χΑ XA Ηeat Jo!
      Κοίτα ναι ειναι καλό να Κάνεις οικογένεια, αν το θες. Αλλά στους χρόνους σου.

      επισης οι καιροί έχουν αλλάξει. Απλά οι γονείς μας ίσως να μην κατανοούν το μεταβατικό στάδιο.

      γιαγία...α χα χα

      Delete
  8. den xero ti na su po yia na se kano na aisthantheis kalitera. thelo omos na su po oti ilikrina se katalaveno oso de fantazesai.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαρκέλα μου, Εχει πολύ κόσμό που έχει τις φοβίες που έχω εγώ. Δεν είναι κάτι καινούριο.
      απλά εγώ έχω αυτό το blog και τα λέω.
      Και ήταν σημαντικό για μένα να ακούσω τι έχετε να πείτε και σεις.

      Delete
  9. kai gw tha s pw oti se katalavainw, se niwthw apolita!!!!

    ReplyDelete
  10. Διάβασε τα σχόλια των παιδιών - λένε ωραίες κουβέντες.

    ReplyDelete
  11. Κι αν είσαι "όπως όλους τους άλλους" ποιό το κακό; Το να παραδεχθείς κάποια πράγματα για και στον εαυτό σου,είναι απλώς ακόμη ένας προορισμός που πρέπει να κατακτήσεις.
    Αν η φωνή της μάνας έχει και λίγη από τη δική σου χροιά,τότε να την ακούσεις.
    Είσαι 35 χρονών, ούτε μεγάλη ούτε μικρή. Φτάνει να το ξέρεις.
    Και να ξέρεις τί και ποιόν θέλεις στη ζωή σου.

    Όσο μακρυά και να φτάσεις, μια μικρή κυπριακή "ιδεολογία" θα υπάρχει μέσα σου. Ελαττώνει η ένταση των φωνών μόνο.
    Άκου τη δική σου. Δώσε σημασία σε αυτά που θέλεις την 45άρα Τουλίπα να έχει/ζει.

    Και μην πανικοβάλλεσαι από τη μάνα σου! Έχουν και οι πατεράδες τον πανικό τους... :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τον έχουν ε; :)

      Δεν είπα πως εγώ είμαι διαφορετική.
      Απλά μερικά πράγματα σε αυτή τη φάση δεν είναι για μένα.
      Θα ακούσω τη φωνή όταν από τσιρίδα γίνει φωνή εμπιστοσύνης.

      Delete
  12. κείμενα για παρέες, κύκλους, έρωτες, ψευδαισθήσεις που μόνη σου διέγραψες, η ζωή δεν είναι το πάρτυ που ελπίζεις, σχόλια για το επάγγελμά σου και την αδιαφορία σου για το ποια εταιρεία στηρίζεται πάνω σου, αδιαφορία για τις επιταγές της δουλειάς σου..αν νομίζεις ότι εκτός υπολογιστή θα επικοινωνήσεις έτσι όπως επικοινωνείς εδώ μέσα, σου λέω ότι θα μείνεις στον τόπο. πρόκειται για μία εταιρειοκρατία και για ψεύτικα ινδάλματα που σε έχουν κρατήσει χρόνια εγκλωβισμένη. είναι η λογική του μικρομέγαλου. κάτι ασυνάρτητα κοριτσάκια που φοράνε σακάκι και το παίζουνε στα πανεπιστήμια πολυεθνική. μάθε να ιχνηλατείς, μου είπες να διαβάσω. δεν θα περιμένουμε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι, δεν θα φθάσει ως εδώ η κατάσταση. αν ενδιαφέρεσαι για τον εαυτό σου, ο φόβος σου είναι ουτοπικός, να σου πω απλά ότι ενδιαφέρομαι και ότι 'σε αγαπώ' και περιμένω να διαβάσω πιο πραγματικά πράγματα, μην νομίζεις ότι δεν σε διαβάζω, έχω όμως μνήμη και ένστικτο

    ReplyDelete
  13. Τί θελεις πραγματικά απο εσένα; Ένα σύζυγο, ένα σύντροφο, παιδιά; Εσύ τι θέλεις; Οι γονείς στην Κύπρο έχουν πάνω κάτω την ίδια κασέτα. Αλλά δεν υποχρεούσαι να υλοποιήσεις τα θέλω τους. Τα θέλω σου πρέπει να κοιτάξεις. Τι σε κάμει ευτυχισμένη; Τι λείπει από τη ζωή σου; Τα 35 είναι ένα κομβικό σημείο. Σκέψου με τον εαυτό σου. Εσύ θα ζεις τη ζωή που θα επιλέξεις. Όχι οι άλλοι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τα 35 είναι όντως κομβικό σημείο.
      Ίσως όχι τόσο για να αποφασίσεις, αλλά για να βλέπεις τα θέλω σου.

      Και μετά είναι και οι φίλοι σου που σε αυτη την ηλικία έχουν είτε ήδη παιδιά ή παντρεύονται. Και επηρεάζεσαι και απο αυτό.

      Delete
  14. Γιατί δηλαδή τζίνοι που έχουν σχέση οικογένεια τζαι παιδιά να εν απαραίτητα ευτυχισμένοι? Το να είσαι ευτυχισμένος και ευχαριστημένος που τη ζωή σου πηγάζει από μέσα σου και εξαρτάται από τις ανάγκες ΣΟΥ. Γι'αυτό ας δούμε τι θα μας κάνει πραγματικά ήρεμους και ευτυχισμένος χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την ηλίθια κυπριακή νοοτροπία, η οποία υποστηρίζει οτι χωρίς παιδιά και άντρα είσαι μίζερη. Εγώ πάντως ξέρω πολλούς πατρεμένους που απίστευτα δυστυχισμένοι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτή την νοοτροπία έχω σιχαθεί.
      η τελευταία ατάκα είναι "θέλουμε να γίνεις ανεξάρτητη πια" και αυτό εννοούν να γίνει με έναν γάμο.

      Οντως η πραγματική ευτυχία πηγάζει από μέσα μας.
      και αυτό πρέπει να δουλέψω.

      Delete
  15. κι όμως, εμένα μου άρεσε η τελευταία ατάκα. "θέλουμε μα γίνεις ανεξάρτητη πια" ...βέβαια θα μου άρεσε πιο πολύ αν ήταν δικιά σου ατάκα.. κοίτα, εγώ θα σου πιω πώς υπάρχουν και ψεύτικα διλήμματα... όπως το να συγκρίνω την ελεύθερη φάση με τους δυστυχείς γάμους... πιο καλά είναι να συγκρίνεις με τους ευτυχείς γάμους!!!
    το ποτήρι το βλέπουμε μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο!
    όπως ψεύτικο είναι και το δίλημμα αν αυτός μου ταιριάζει αρκετά... δεν υπάρχει τέλειο και ποιος ξέρει αν θα γίνει o άλλος καλός μπαμπάς ή όχι....

    ReplyDelete
  16. το ανεξαρτητη το εννοουν να κανω δικη μου οικογενεια.
    γιατι οταν ρωτησα σε τι ειμαι εξαρτωμενη απο αυτους δεν ελαβα απαντηση.


    να σου πω κατι mary μου; απλα δεν ειμαι σε φαση γαμου και γι αυτο κλωσταω

    ReplyDelete
    Replies
    1. βρε τουλιπάκι, πήγα χτες αργά το βράδυ με ένα φίλο να βρούμε αυτό το "χαράτσι" ...μέχρι και τον στρατιώτη ρωτήσαμε στο φυλάκιο εκεί δίπλα στο RED προς λήδρας.. δεν είχε ιδέα (δε θυμόμουνα κι εγώ τό όνομα είναι η αλήθεια) ...ε δεν το βρήκαμε.. :(

      Delete
    2. Το Χαράτσι νομίζω είναι κλειστό.
      Ομως, οταν ξαναπας, θα κατευθυνθείς από το RED , με τη Στοά στα αριστερά σου. Μετά τη Στοά , υπάρχει ένα σπίτι/κτίριο και μετά ένα χωράφι.
      Θα στρίψεις αριστερά ( με τα πόδια) και θα μπεις στο χωράφι. Θα βρεις ένα μεγάλο κτίριο, το "Ξενοδοχείο Ύπνου" θα περάσεις μέσα από το δρομάκι, που κόβει το κτίριο στη μέση. Μετά από 3 μέτρα θα βρεθείς σε ένα δρόμο, θα πας δεξιά και θα βρεθείς Χαράτσι!

      Delete
    3. οκκκκ!!! πολύ κρυμμένο το έχουν!!! μόνο για τους μυημένους :))))
      θένκς τουλιπάκι :)

      Delete
    4. Ανοιξε σημερα! το δα στο facebook τώρα!

      Delete
  17. Ολα θα πανε καλα κοριτσακι αλλα παντα θελει αρετη και τολμη η ελευθερια.και δεν εννοω την αρβανιτακη :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. σε ευχαριστω πολυ πολυ πολυ για τη θετική ενέργεια :)

      ναι το ξέρω...είναι καιρός για τόλμη :))

      Delete
  18. Βρε τουλιπα! Το εχω απορια...
    Λες οτι δεν εισαι σε φαση γαμου γι αυτο και κλωτσας.
    Αναρωτιεμαι: υπαρχει κανενας υποψηφιος γαμπρος που σου εκανε προταση γαμου και αρνηθηκες? Υπαρχει καποιοσ σημαντικος στη ζωη σου? Απ οτι βλεπω οχι.
    Ε πως να εισαι σε φαση γαμου? Απο μονη σου?
    Μονο αν σου γινοταν προταση να μοιραστεις το υπολοιπο της ζωης σου με καποιον κι εσυ αρνιωσουν, τοτε μονο μπορεις να πεις αυτο(και το λεω αυτο γιατι απ οτι καταλαβαινω θα ηθελες να βρεις συντροφο καποια στιγμη).

    Μηπως το λες αυτο για να καθησυχασεις τον εαυτο σου και τους γυρω σου που εισαι ακομα μονη? (βεβαια μια χαρα νεα κο[ελα εισαι) Φιλικα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ε τι να σου πω,
      Ναι καλά τα λες.
      Δεν είμαι εναντίον του γάμου, ούτε των παιδιών, απλά με πιάνει το αντιδραστικό με το "πρέπει" των γονιών και των συγγενών. Πόσο εφηβικό εκ μέρους μου...

      Delete