Η αλήθεια είναι πως...

...είμαι καλά. Και δεν έχω ιδιαίτερους λόγους να γκρινιάζω.

Γιατί:

Το καλοκαίρι ως τώρα είναι θάλασσα, άμμος και αλμύρα.

Έχω όλους όσους θέλω στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου.

Υπάρχει κάποιος εκεί ψηλά που με προσέχει από τις κακοτοπιές.

Ο τροχός σε μερικά πράγματα άρχισε να γυρίζει. Καιρός ήτανε.

Μπορεί να μην κρατάω μία, αλλά τουλάχιστον κάνω τα 5 από τα 10 που θέλω. Παρά το τίποτα...

Το σενάριο "διακοπές" άρχισε να ξεκαθαρίζει. Αν βρω άκρη και με τα εισιτήρια θα είναι ακόμα καλύτερα.

Κάτι μηνύματα, κάτι βλέμματα, κάτι αγκαλιές, κάτι φιλιά.

Θα δω τον κολλητό μου σε λίγες βδομάδες.

Το κεφάλαιο "μαύρισμα" οδεύει καλώς και σωστά.

Τα καρπούζια που έχω φάει ως τώρα είναι ζουμερά και κατακόκκινα.

Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του θερινού κινηματογράφου στο Κωνστάντια και θα δείξει Godard και την Pina!

Η καλοκαιρινή Λευκωσία τα βράδια είναι μια κούκλα! Αν πάω και για σουβλάκια στο Αιγαίο θα συμπληρωθεί η εικόνα. (δεν κάνει τα καλύτερα σουβλάκια - σε προλαβαίνω - αλλά έχει την πιο όμορφη αυλή)

Προσπαθώ και μένω μακριά από εκείνα που δεν με κάνουν καλά. Ακόμα και αν αυτό έχει να κάνει με την οικογένεια και λοιπούς συγγενείς. Σόρι, πίεσις. Δεν αντέχεται.

Έχω επίγνωση της φάσης μου. 

Θα αρχίσει σε λίγες μέρες το Φεστιβάλ έθνικ μουσικής. Αγαπώ πλατεία Φανερωμένης :)

"Τα ήσυχα βράδια η Αθήνα θα ανάβει σαν μεγάλο καράβι..." Έχω πεθυμήσει.

Ακόμα δεν έχω πεθάνει από την υγρασία. 

Δεν με "καίει" κάτι. Φτάνει όμως. Χόρτασα από πάθη τη φετινή σεζόν.

Αυτά για τον Ιούνη. Ο Ιούλης να δούμε τι θα μας δείξει.


** Η φωτό από το Los Bandidos. Και τι δεν θα 'δινα τώρα για ένα καραφάκι μαργαρίτας φράουλας.