Κατά τα άλλα έφυγε η ανάδρομη Αφροδίτη...

Εδώ και κάτι μέρες είμαι σε ένα συγκεκριμένο mode και mood, που δεν είναι ακριβώς καλοκαιρινό, ούτε ακριβώς χειμερινό.

Θα μπορούσε να είναι καλοκαιρινό γιατί βαριέμαι να κάνω οτιδήποτε, άνετα παίρνω το βραβείο " η άχρηστη υπάλληλος του μήνα", γκρινιάζω για τη ζέστη που δεν μ' αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια και τη βγάζω με φλιπ φλοπ. Επίσης δεν βρίσκω το λόγο γιατί να υπάρχουν οι καθημερινές, αφού το μόνο που σκέφτομαι είναι το σαββατοκύριακο στην παραλία.

Από την άλλη, θα μπορούσε να είναι και χειμερινό γιατί δεν είμαι αραχτή και λάητ, έχω πολλή δουλειά, δεν απολαμβάνω τις αυλές της Λευκωσίας ή τα καλοκαιρινά μπαράκια της Λεμεσού για έναν απροσδιόριστο λόγο και δεν πίνω φραπέ αλλά καφέ φίλτρου. Επίσης σκέφτομαι συνέχεια.

Όμως δεν είναι τίποτα από τα πιο πάνω. Είναι κάτι ενδιάμεσο.

Με πιάνει μια θλίψη ρε παιδί μου. Ότι τα χρόνια περνούν, ότι κοντεύω τα 35, ότι έχω γίνει κάπως δυσκίνητη και δύσκολη, ότι οι φίλοι μου έχουν παντρευτεί και έχουν κάνει παιδιά, ότι από τη στιγμή που δεν κάνω και εγώ αυτό το σενάριο, θα μπορούσα να είμαι μια μπον βιβέρ και να απολαμβάνω άλλες χάρες. Όμως το μόνο που κάνω, είναι να βρίσκομαι σε μια αμήχανη αδράνεια.

 Σήμερα το πρωί, μετά από την ψιλοανάκριση της μάνας μου που ακολούθησε την  εξής σπόντα "Γιατί μας ρωτάς αν θα πάμε στο εξοχικό το σαββατοκύριακο; Μήπως θες το σπίτι για να φιλοξενήσεις ΚΑΠΟΙΟΝ;", σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να πιεστώ γενικά, ούτε να με φανταστώ να έχω ευθύνες. Όχι μόνο για άλλους, αλλά και για μένα την ίδια. Και ότι αυτό το πράγμα που περιμένουν εμένα για να έχουν εγγόνια και άρα να αποκτήσει άλλο νόημα η ζωή τους, θα με αποτελειώσει μια μέρα.

Επίσης, δεν έχω φιλοδοξίες και αυτό με ενοχλεί. Τώρα θα μου πεις ότι καλοκαιριάτικα ο κόσμος δεν σκέφτεται τα της δουλειάς. 

Αλλά επειδή γενικά δεν έχω κάτι στο μυαλό που που θέλω πολύ να κάνω ( εκτός από ένα ταξίδι στην Ινδία), νιώθω ότι χάνω το παιχνίδι γενικώς.

Τέλοσπάντων. Μπορεί απλά να χρειάζομαι ακόμα έναν καφέ.

** Φώτο: Απόγευμα περασμένου Σαββάτου στον Πύργο. 

Καλοκαίρι για Πάντα! ( ακόμα και με 40 βαθμούς)

Τι ωραία που θα ήταν αν το καλοκαίρι είχαμε 3 μήνες διακοπές!

Αν το σκηνικό που βλέπαμε καθημερινά ήταν μόνο άμμος και θάλασσα.

Αν η μόνη μας έννοια ήταν να ανανεώνουμε το αντηλιακό.

Αν το "λάθος" που κάναμε ήταν που διαλέξαμε ξαπλώστρα μακριά από το κύμα.

Αν δεν μας ένοιαζε πότε θα σχολάσουμε, αφού δεν θα είχαμε ωράρια.

Αν δεν έπρεπε να ερχόμαστε γραφείο και να τρώμε στη μούρη την μαλακία του καθενός που του

τη βάρεσε η ζέστη. 

Αν μας αφήνανε επιτέλους να ερωτευτούμε με την ησυχία μας. Είναι καλοκαίρι!

Αν το μόνο σχέδιο δράσης που έπρεπε να κάνουμε δεν θα ήταν στρατηγική με πίνακες excel αλλά το πως θα γίνει επιτέλους κάτι με εκείνον/η που μας αρέσει.

Αν πεθαίναμε από τη ζέστη επειδή μας καίει η άμμος και όχι επειδή βγήκαμε - κακώς - δέκα λεπτά έξω από το κτίριο.

Αν τα μόνα μας ρούχα ήταν μαγιώ και σαγιονάρες.

Αν πίναμε μοχίτο αντί καφέδες.

Αν δεν ήταν τα νεύρα μας τσίτα. Αν ήμαστε "ευτυχισμένα φυτά".

Αν κάναμε σεξ, αντί να μας γ.... ο κάθε κομπλεξικός.

Αν βλέπαμε ταινίες σε θερινό σινεμά, αντί τις ειδήσεις των 830.

Αν διαβάζαμε βιβλία αντί reports.

Αν το summer mood δεν ήταν κάτι που πλασάρουν τα περιοδικά, αλλά κάτι που ζούσαμε εμείς.

Είναι Δευτέρα. Έχω νεύρα.

Καλοκαιράκι μου...

Ερωτήσεις προς μελλοντικό έρωτα

Έχεις απωθημένα; Έχεις εκκρεμότητες; Αλλού σε τρώει και αλλού ξύνεσαι; Αν απάντησες ναι σε όλα, τότε μην διαβάσεις πιο κάτω. Δεν με αφοράς.

Θα είσαι εδώ όταν θα είναι δύσκολη η καθημερινότητά μου; Ξέρεις, έμαθα να ζω με έντονους ρυθμούς και δεν με βλέπω να αλλάζω.   Είσαι οκ που θα δουλεύω μερικές Κυριακές; Ξέρεις πως όταν έχω πολλή δουλειά, φρικάρω, ξυπνάω στο μέσο της νύκτας και τα πρωϊνά πρέπει να περάσει μια ώρα από την ώρα που θα έχω πιει καφέ, για να μπορώ να αρθρώσω λέξη; Ακούω ότι θέλω, λέω ότι μου κατέβει και πολλές φορές το θεωρώ αυτονόητο ότι θα ζεις και εσύ το δικό μου "δράμα". Είμαι περίπτωση για γερούς λύτες.

Έχεις τη δική σου ζωή, τους δικούς σου φίλους και κύκλο; Θα είσαι οκ, όταν μερικά βράδια δεν θα θέλω να σε δω γιατί θα έχω ραντεβού με τον καναπέ μου; Θα μπορείς να συνυπάρχεις με τους φίλους μου; Θα μου γνωρίσεις τον κολλητό σου; Και ξέρεις, το θεωρώ πολύ γενναίο όταν ο άλλος περνάει καλά και μόνος του. Και μένα μ΄αρέσουν οι γενναίοι.

Σε ενοχλεί που δεν μαγειρεύω; Θα μάθω εννοείται, γιατί θα θέλω να μαγειρεύω για δύο. Αλλά σε πειράζει που θα σε κάνω πειραματόζωο και που θα ντρέπομαι όταν θα πρέπει να δοκιμάσεις την πρώτη πιρουνιά; Κάνω καλό καπουτσίνο.

Θα φρικάρεις όταν διαπιστώσεις ότι δεν είμαι τόσο σοβαρή όσο δείχνω; Πόσο παράξενο θα σου φανεί όταν μερικές φορές συμπεριφέρομαι σαν δεκαπεντάχρονο; Ξέρω πως η πρώτη εντύπωση είναι σημαντική, αλλά δεν είμαι όλη μέρα σε ένα τακούνι - που 'σαι να με δεις τα σαββατοκύριακα χαλαρή, σπίτι μου.

Πώς θα νιώσεις όταν κατεβάσω άμυνες; Όταν διαπιστώσεις ότι είμαι πολύ ρομαντική και ότι θα σε βλέπω και θα λιώνω; Θα το βρεις χαριτωμένο όταν θα μου μιλάς και εγώ θα κοκκινίζω και θα κοιτάζω το πάτωμα σαν έφηβη που ερωτεύτηκε για πρώτη φορά; 

Είσαι πρόθυμος να μπεις στη ζωή μου; Θες να δοκιμάσεις; Θα είσαι εδώ 100 %;

Αν απάντησες ΝΑΙ στα πιο πάνω, τότε έλα :)

Εγκαινιάζουμε επισήμως την καλοκαιρινή σεζόν! ( με μπόλικα μοχίτο και παγωμένες μπίρες)

Σάββατο πρωί.

Σηκώνομαι, κάνω καφέ και φοράω το μαγιώ μου.

Το καλοκαίρι είναι εδώ. Μια νέα σεζόν. Τρεις μήνες φωτεινοί.

Είμαι σίγουρη πως θα γίνουν πολλά, πως θα ζήσω πολλά.

Έτσι κι αλλιώς πάντα έτσι γίνεται.

Πώς το ξέρω;

Ακόμα και αυτό έχει τη μαθηματική του εξίσωση. Η οποία πάει κάπως ετσι:

Ένας χειμώνας που έχεις "δουλέψει" το μέσα σου, θα φέρει ένα καλοκαίρι στο οποίο θα φανούν τα αποτελέσματα.

Από την άλλη, αν δεν έχεις κάνει κάτι το χειμώνα, αν δηλαδή ήταν μια από τα ίδια ( συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες), θα φέρει ένα καλό αλλά αδιάφορο καλοκαίρι.

Τσεκαρισμένο.

Ο χειμώνας του '09 με έβγαλε από ένα ερωτικό λήθαργο. Το καλοκαίρι του '09 έγιναν πολλά στα ερωτικά. Ένα φλερτ, μια δεύτερη ευκαιρία. Χαμός σου λέω!

Ο χειμώνας του '10 ήταν σαν ζεστή σοκολάτα. Ένιωθα καλά αλλά δεν έγινε και κάτι σπουδαίο επειδή εγώ δεν ήθελα να κινήσω νήματα. Το καλοκαίρι του '10 ήταν αυτό ακριβώς. Θυμάμαι όμορφες διακοπές με τον κολλητό μου, με φίλους. Κανένα ερωτικό ενδιαφέρον όμως.

Ο χειμώνας του '11 με βρήκε σε μια διάθεση να με αλλάξω. Μπήκα στο τριπ να κόψω αλκοόλ, να κάνω διατροφή, να με δω αλλιώς. Το καλοκαίρι του '11, ήμουν εγώ σε νέες καταστάσεις. Με πόρτες που άνοιξαν και έπρεπε να επιλέξω που θέλω να μπω. Τι καλοκαίρι κι αυτό!

Και τώρα;

Ο χειμώνας του '12. Πώς ήταν; Τα πάνω κάτω, τα ίσια ανάποδα. Εγώ μια έτσι, εγώ μια αλλιώς. Θυμάσαι ε; Ένας χαμός. Τα δεδομένα μου τα ανέτρεψα θέλοντας και μη. Μια διάθεση να αλλάξω τους κανόνες του παιχνιδιού. Πολλή δυσκολία βρε παιδί μου. Αλλά και πάλι το κάθε μικρό βηματάκι το πατούσα όλο και πιο σταθερά. Ήξερα πως αν και έτσουζαν όλα, συνέβαινε κάτι καλό. 

Και τώρα το καλοκαίρι του '12...

Πολύ περίεργη. Αδιάφορο δεν θα είναι πάντως. Το νιώθω.

Κάτι θα 'ρθει. Κάτι θα το κάνω να 'ρθει.

Πάω παραλία.

Σε φιλώ.

Οι πρώτες φλασιές του καλοκαιριού (σε μια βεράντα)

Επιστρέφω χθες από Πρωταρά. Στα ηχεία η θεά Belinda Carlisle τραγουδάει το "Summer Rain".

Η πόλη μισοάδεια...έχω πεθυμήσει αυτή την εικόνα.

Πάω σπίτι, κάνω ντουζ και αράζω παρέα με το βιβλίο μου στην καταπράσινη βεράντα μου. Στο βάθος, ο Pepper FM παίζει swing και 50s.

Το πρώτο σαββατοκύριακο του καλοκαιριού. Τα τελευταία χρόνια που το θυμάμαι και που το καταγράφω, αν και δεν είναι αντιπροσωπευτικό του καλοκαιριού που ακολουθεί, εντούτοις δίνει ενδείξεις που μήνες μετά αποδεικνύονται σωστές.

Έτσι αυτό το σαββατοκύριακο μου έδειξε τα εξής:

-  Πως αν εγώ είμαι καθρέφτης των ανθρώπων που με έλκυαν ως τώρα - τότε την έβαψα. Δεν υπερβάλλω.

Κάνοντας ένα απολογισμό της ερωτικής μου ζωής των τελευταίων χρόνων, διαπιστώνω πως έκανα φάσεις ή έβγαινα με ανθρώπους που δεν ήταν συναισθηματικά διαθέσιμοι. Αλλά εμένα αυτό με βόλευε. Γιατί έτσι είχα και εγώ ένα άλλοθι να μην κάνω σχέση.

Τώρα όμως δεν φοβάμαι να είμαι με κάποιο και να είμαι καλά. Άρα;

Άρα νέο παιχνίδι. Με νέους κανόνες. Όλα καινούρια, όλα από την αρχή. Νέο είδος φλερτ. Θα μάθω να μην βιάζομαι, να μην εντυπωσιάζομαι αμέσως, να ψάχνω με υπομονή και να μάθω να παρατηρώ πίσω από την επιφάνεια. Θα αφήνω τον άλλο να με ανακαλύψει.

Σαν πρωτάρης αισθάνομαι. Μ' αρέσει :)

- Μερικοί άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας και εμείς νομίζουμε ότι πρωταγωνιστούν. Όταν όμως αυτοί αργά ή γρήγορα φεύγουν, σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, πως τους δώσαμε το πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ τελικά απλά ήταν γκεστ σταρ. Δεύτερο, πως μπήκαν για να συμβεί κάτι άλλο , μεγαλύτερο και πιο σημαντικό.

Έτσι και εγώ, αφού είδα και απόειδα με τα δύο γκομενικά των τελευταίων μηνών, σκέφτομαι πως όλα αυτά έγιναν πρώτο για να προχωρήσω τη σχέση μου με τη μάνα μου ένα βήμα παραπέρα, αφού κάθισα για πρώτη φορά και της μίλησα ( δες σχετικό ποστ πριν 5-6) και δεύτερο, πως μου έφεραν νέες φίλες. Φίλες με τις οποίες άρχισα να δένομαι και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Φίλες καινούριες με τις οποίες είμαι ο εαυτός μου γιατί δεν μας δένει κανένα παρελθόν και οι κοινές μας αναφορές, τελικά δεν είναι αυτοί οι δύο άνθρωποι, αλλά οι εμπειρίες που αρχίσαμε να δημιουργούμε μαζί.

Τις καλοκαιρινές σκέψεις χορήγησε το Ben & Jerry's New York Super Fudge Chunk.