The art of timing

Στη ζωή είναι όλα θέμα timing. Όχι τυχαίου όμως. Δεν κάθεσαι απλά κάπου και κάπως και απλά περιμένεις. Όχι φυσικά.

Το timing συμβαίνει αφού γνωρίζεις πέντε πράγματα για τον εαυτό σου και αφού θέτεις τις σωστές συνθήκες. Θέλουν όλα δουλειά, τι νόμιζες; Αναίμακτα θα βγάλεις αυτή τη ζωή;

Να σου δώσω ένα παράδειγμα περί timing.

Σήμερα ξύπνησα κανονικά αλλά δεν βιάστηκα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Είχα φύγει από το γραφείο στις οκτώ, όπως και τις προηγούμενες δέκα μέρες. Έτσι αποφάσισα σήμερα, ότι δικαιούμαι να πάω γραφείο στις δέκα. Και όποιος έχει θέμα, ας έρθει να μου μιλήσει.

Να μην στα πολυλογώ, τελικά επειδή δεν είχα γάλα σπίτι, ήρθα γραφείο να φάω το πρόγευμα μου. Παραγγέλνω το τοστ μου, κάνω τον καφέ μου και κάθομαι στην καρέκλα μου να τα απολαύσω.

Αμ δε. Μπαίνει μέσα το μπος, ορεξάτο και μου λέει "τουλίπα έλα να δούμε κάτι νέα θέματα που έχουν προκύψει", "δεν γίνεται μετά;", ρωτάω εγώ με θράσος και χωρίς να έχω πιει ούτε μια γουλιά καφέ - δώσε βάση εδώ. "Αφού μου είπες σήμερα ότι είσαι χαλαρή, άρα έλα. Τώρα." Και με κοιτάζει κάπως. Αφήνω ζεστό τοστ και αχνιστό καφέ και πάω μέσα. Για μια ώρα.

Με είχε στην τσίτα οπότε δεν είχα επιλογή παρά να είμαι σαν άλογο κούρσας.

Όμως με το που βγαίνω έξω - με 100 νέα πράματα να κάνω- συνειδητοποιώ ότι δεν έχω πιει καφέ και ότι ο οργανισμός μου ουσιαστικά πήρε τον κατήφορο της χειμέριας νάρκης.

Πίνω καφέ, τρώω κρύο τοστ. Τίποτα. Πίνω ακόμα μια γουλιά καφέ. Ξανά τίποτα.

Είμαι καταδικασμένη. Θα βρίσκομαι σε χειμέρια νάρκη ολόκληρη τη μέρα. Και δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Το έχω ξαναπάθει, δεν είναι καν αστείο.

Για αυτό σου λέω. Υπάρχει timing.

Δεν υποτιμούμε την καφεΐνη. Εγώ πρέπει να την βάζω στο σύστημα πριν από τις 9, αλλιώς είμαι...όπως τώρα.

Επιστρέφω στη νάρκη μου. Ελπίζω να μην χρειαστεί κάτι το μπος σήμερα γιατί το βρίσκω αδύνατον να κάνω οποιαδήποτε κίνηση εκτός των τετραγωνικών του γραφείου μου.

Y.Γ1 Εκπληκτικοί καινούριοι Scissor Sisters. Fun, disco, so very gay και το ιδανικό soundtrack του καλοκαιριού. Δες το video clip του Fire with Fire. Έτσι είναι οι ζωές στην πόλη.

Υ.Γ2 Ψες στις 11, ήταν άδεια η Μακαρίου και μισοάδεια τα cafe. Είναι μόνο λόγω Μουντιάλ;

Υ.Γ3 Το φετινό καλοκαίρι είναι κάπως. Θα το έλεγα, βαρετό. Βαριέμαι ακόμα και να μπαίνω σε διαλογικές συζητήσεις με φίλους ή να βγάζω τα σώψυχα μου.

Prenez soin de vous

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή γιατί τότε είναι που βρίσκω τον πραγματικό μου εαυτό. Εκτός από τα έντονα χρώματα, τις βεράντες, την παραλία, τις μεγάλες φωτεινές μέρες, που μου ανεβάζουν τη διάθεση νιώθω πως τα πράγματα παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις αυτή την περίοδο.

Για παράδειγμα. Δεν έχω απωθημένα πλέον. Θυμάσαι τα τρία που είχα; Δεν τα έχω ( οκ, προσπαθώ ακόμα να πετάξω το δεύτερο, αλλά καλά πάει). Βαριέμαι να ασχοληθώ. Το παρελθόν, μπήκε σε ένα κουτάκι και το κουτάκι αυτό πετάχτηκε στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Όποιος γουστάρει θα κάνει κίνηση. Μπορεί να είναι διακριτική, μπορεί να είναι loud. Το θέμα είναι πως θα κάνει. Μεγάλη βλακεία να θες κάτι που δεν σε θέλει τόσο ώστε να κάνει ένα μικρό βηματάκι.

Επίσης, θέλω για παράδειγμα να βγω με ένα φίλο ή μια φίλη έξω. Στέλνω το μήνυμά μου ή παίρνω τηλέφωνο. Όταν ακούω την ατάκα "ναι, άσε να δούμε", δεν ξανασχολούμαι. Χέστηκα. Δεν έχω τόση αδειάση να σε τρέχω από πίσω σαν λυσσάρα γκόμενα. Πάντως αυτό δουλεύει, γιατί εκείνοι που θέλουν να σε δουν καταβάλλουν την ίδια προσπάθεια. Άρα δεν νιώθεις ο μαλάκας της υπόθεσης.

Και το άλλο, ξαναμετρώ τη ζωή μου. Κάνω όνειρα - ή μάλλον επιτρέπω στον εαυτό μου να μπαίνει στη διαδικασία. Άρχισα αυτές τις μέρες να σκέφτομαι τι πραγματικά θέλω. Άσε, άσε τρόμαξα. Είναι τόσο διαφορετικά από όλα όσα κάνω και ζω αυτούς τους μήνες. Δηλαδή, αν θέλω να το παίξω ηρωίδα αμερικάνικης ταινίας, όπου συνήθως στο τέλος, τα παρατά όλα και κάνει εκείνο που θέλει, θα πρέπει να αναποδογυρίσω το σύμπαν μου.

Τελοσπάντων δεν μπορώ να σκεφτώ πολύ. Βαριέμαι.

Υ.Γ1 Η γαλλική φράση του τίτλου είναι παρμένη από το ομώνυμο project της Γαλλίδας Sophie Calle. Της την είπε ένας πρώην γκόμενος όταν της έγραψε ένα γράμμα για να τη χωρίσει. Αυτή ακολούθως το μετάτρεψε σε ολόκληρο project το οποίο παρουσίασε στην Μπιενάλε Βενετίας πριν από τρία χρόνια νομίζω. Σημαίνει "take care of yourself". Αφιερώνω αυτή την φράση στα πρώην απωθημένα και στους πρώην φίλους.

Υ.Γ2 Θέλω μια δουλειά όπου δεν θα είμαι πίσω από ένα γραφείο όλη μέρα. Κρίμα δεν είναι;

Lighten up, will you?

Σήμερα. Στο πατρικό. Έχει μέρες να πάω.

Μαμά: Πώς θα σου φαινόταν ο τάδε; Καλό παιδί μου έχουν πει.

Εγώ: Μαμά, είναι gay.

Μαμά: Όπως πάντα υπερβάλλεις. Δεν είναι όλοι gay.

Εγώ: Όχι δεν είναι, αλλά έχει τιγκάρει το νησί ΚΑΙ αυτός ο τύπος είναι. Επίσης τι θες να κάνω; Να παντρευτώ, έναν, να προκύψει gay και όταν μου λέει " τουλίπα, φέρε το μπιμπερό του μωρού", να σπάει ο καρπός του;

Μαμά: Ε! Και τί πειράζει;

Ουδέν σχόλιο. Δεν θα με χάλαγε πλάκα πλάκα. Έτσι και αλλιώς, οι καλύτεροι άνδρες είναι gay και είναι οι κολλητοί μου. Και δεν σπάει ο καρπός τους. Αγόρια, σας κάνω πρόταση γάμου. Αλλά θα με αφήνετε να γκομενιάζω ε;

Υ.Γ1 Οδηγώντας αργότερα προς το σπίτι μου, διαπίστωσα ότι σε αυτή τη φάση με τρομάζει αφάνταστα η ιδέα του να είμαι κάπου, με κάποιον. Νιώθω ανέτοιμη ρε παιδί μου. Από την άλλη, υπάρχει η θεωρία, πως όταν σου κάνει κλικ κάποιος, αλλάζουν οι κοσμοθεωρίες σου. Ξέρω και γω...

Υ.Γ2 Αγαπώ καλοκαίρι, βεράντα και φίλους μου. Αυτή ειναι η ουσία της ζωής, μαμά. Της δικής μου.

Bring the summer back

Βράδια του καλοκαιριού, αμάνικα μπλουζάκια, θάλασσα, γέλιο, light μουσική, light συναισθήματα, χαμόγελα, βόλτες με τα πόδια στο κέντρο της πόλης, καφές στα Καλά Καθούμενα, ΚΕΟ με κολλητή, χαλαρά χωρίς υποχρεώσεις και άγχη της δουλειάς, summer bar, ήλιος, αντηλιακό, καμένη πλάτη, "καμένη" από το μεθύσι αλλά καλά, φλέρτ, έρωτες, φιλιά, ματιές, the lightness of being.

Πού είναι αυτό το σενάριο και γιατί οι μέρες του φετινού καλοκαιριού έχουν βροχές, το πρωί συννεφιά και το βράδι βαρεμάρα;

Δεν μπορώ να πω. Άρχισε καλά. Αλλά όχι γιατί συνέβηκαν τα πιο πάνω.

Αλλά γιατί έτυχε να είμαι στο σωστό σημείο, τη σωστή ώρα. Καλά, άσε σου εξηγώ άλλη φορά.

Και αυτό όμως, διήρκησε πολύ λίγο.

Εύχομαι, ελπίζω, θα πεθάνω αν δεν συμβεί, το πιο πάνω σενάριο να αρχίσει να γίνεται.

Βαριέμαι αφόρητα.

Επίσης θέλω πολύ να ερωτευτώ.

Ανταλλάζω μηνύματα στο facebook με την Ο. αυτές τις μέρες. Διαβάζω τώρα αυτά που μου γράφει. Λέει σε κάποιο σημείο " Να μάθω να αποζητώ την αγάπη εκεί που μου χαρίζεται και όχι εκεί που μου δίνεται κατόπιν άιτησης μου. Διότι ότι χαρίζεται έχει, μεγαλύτερη αξία από αυτό που μου δίνεται".

Και κάθομαι και σκέφτομαι, σε συνδυασμό με κάτι ιστορίες που έχουν γίνει ή δεν έχουν γίνει αυτό τον καιρό.

Τι ωραίο συναίσθημα, να έρθει ο άλλος να σε βρει και να σου ΧΑΡΙΣΕΙ κάτι από αυτόν. Και όχι να ψάχνεις, να αναλύεις sms για να δεις αν κρύβεται κάτι πίσω από τις τελείες, τα αποσιωπητικά και τις λεξούλες. Μου έχει λείψει πάρα πολύ αυτό. Το απλό, αυτό για το οποίο δεν χρειάζεται να κάθομαι με τις ώρες με φίλους και να το αναλύουμε γιατί "μπορεί να γουστάρει". Μπορει...Ναι καλά. Καλαμάκια.

Σκέφτομαι κι άλλα, πάλι με αφορμή πράγματα που έχουν συμβεί και ατάκες που έχουν ειπωθεί.

Μου έχουν πει κι άλλοι πως όταν βλέπουν φωτό μου από ταξίδια στο εξωτερικό φαίνομαι εντελώς διαφορετική, αλλάζει το πρόσωπο μου, γίνεται πιο ευτυχισμένο. Με προβληματίζει αυτό. Μήπως σημαίνει ότι δεν μου έκατσε η Κύπρος ποτέ; Σημαίνει ότι χάνω το χρόνο μου; Ή μήπως σημαίνει πως πρέπει να κάτσω να βρω την ευτυχία εδω;

Δεν ξέρω. Βαριές σκέψεις πρωινιάτικα.

Υ.Γ1 Το post γράφτηκε ακούγοντας αρχικά Starsailor και "You never know what you get" και καταλήγοντας σε Regina Spektor και "Folding Chair".

Υ.Γ2 Ξέρω πολύ καλά πως το να κλειστώ σπίτι, να ταβανιάζομαι δεν είναι η λύση σε όλα όσα έχω πει. Ειδικά όταν είμαι σε φάση που θέλω να γνωρίσω κόσμο. Όμως κουράστηκα να μην παίρνω αυτά που θέλω.

Υ.Γ3 Για το μόνο που είμαι σίγουρη και το γράφω εδώ για να το θυμάμαι είναι πως πλέον θα είμαι αληθινή, ο εαυτός μου. Και σε οποιο αρέσει.

Υ.Γ4 Let's dive.

Μακριά από μένα ο ωρυλάς!

Έχω μύξα. Και ξερόβηχα και πυρετό και πρησμένα μάτια από το πολύ φτάρνισμα.

Είναι Ιούνης for God's sake!

Ως τώρα μόνο μια φορά έχω πάει παραλία και ευτυχώς σε όχι αυτό το χάλι.

Νέα; Χμ, όχι δεν έχω. Εκτός από τα 12ωρα που τα δίνω - απλόχερα- στην προσωπική μου ανέλιξη aka γραφείο, δεν βρίσκω και κάτι άλλο.

Α, αύριο μάλλον θα πάω Αλκίνοο. Μόλις έπεσε τηλεφώνημα. Θα πάω και για την παρέα γιατί μεταξύ μας καλός ήταν ο Αλκίνοος όταν ήμουν 19 και ήθελα να κυλιέμαι στα πατώματα. Τώρα όμως, το πιο "κουλτουρέ" που ακούω είναι Γαλάνη και αυτή σε ηλεκτρονικά remix.

Αλλά καλοκαίρι, Σκαλί Αγλαντζιάς, ουρανός, καλή παρεούλα, μπίρες...not bad!

Από την άλλη, κρυολόγημα που θα γίνει περισσότερο...θα μπορούσα να μείνω σπίτι. Όμως, δεν βαριέσαι. Το πολύ πολύ να κλείσει κι άλλο η φωνή και να μην μιλώ ή να κλείσουν κι άλλο τα αυτιά και να μην ακούω. Τα οποία και στις δύο περιπτώσεις, είναι καλά πράγματα να μου συμβούν αυτή την περίοδο.

Ήμουν κουφή πριν από μια βδομάδα - κρυολόγημα- και δεν άκουγα, ούτε το κωλόπαιδο στο διπλανό τραπέζι που τσίριζε, ούτε τον καθένα στη δουλειά που ότι θυμόταν έλεγε, ούτε το βλάκα στην ουρά μπροστά από το μηχάνημα της ATM που έβριζε τον μπροστινό του.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Βγες γυμνός/η στη βεράντα απόψε. Και μείνε αρκετή ώρα, ώσπου να γίνεις μπλε. Δεν θα το μετανιώσεις.