Zen, κρασί και όνειρα ηλεκτρονικά

Δεν έμεινα τελικά τόσο μακρυά από το blogging. Μπορεί να μην μπορώ ακόμα να γράψω τα εμπνευσμένα κείμενα ή έστω να έχουν μια συνοχή όλα όσα λέω, αλλά μου έλειψε η αίσθηση επικοινωνίας και επαφής με το ίντερνετ.

Αφορμή για την επιστροφή μου στο blogging, ήταν το νέο ποστ του Μαρίνου. Occhio ή "Little Buddha", ο τίτλος του. Για όσους δεν ξέρουν, αυτά είναι δυο μπαρ στην Λευκωσία, σχετικά καινούρια. Το ένα λειτούργησε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, το άλλο δεν έχει ούτε μήνα.

Στο πρώτο έχω πάει, το δεύτερο θέλω να το επισκεφτώ γιατί έχω μια αδυναμία στην μουσική του Buddha Bar.

Διαφωνώ με εκείνα που γράφτηκαν για το Occhio. Γιατί είναι απλά ένα στημένο μπαράκι και είμαι κάθετη σ' αυτό. Γιατί οι 30 συν πλην, πάνε και στέκονται εκεί και η μόνη τους έννοια είναι να τους δουν. Δεν είναι τόσο μα τόσο ξεπερασμένη αυτή η στάση; Να πιστέψω ότι πραγματικά ακούς μουσική, πίνεις τα ποτά σου και περνάς καλά; Χωρίς να σε ενδιαφέρει να σε δουν οι γύρω; Δεν πήρα αυτή την εντύπωση όταν πήγα. Ούτε και εγώ φυσικά ήμουν χαλαρή. Πώς θα σταθώ όταν η ξανθιά 25αρα δίπλα μου ( που φαίνεται ανοργασμική 35αρα) κοιτάει με ένα απλανές βλέμμα και το body language της λέει "κοίτα με, φοράω μάρκες και είμαι hot hot"; Ή οι άνδρες. Ξενέρα ρε αγόρια. Ούτε ένα χαμογελάκι της προκοπής. Φορέσατε τα ωραία επώνυμα πουκαμισάκια σας και ντυθήκατε σαν Ken. Life in plastic, is fantastic ε;

Τι διαφορά δηλαδή έχει από το Zoo, το Mo και τα σχετικά; Καμιά. Η ίδια φιλοσοφία του αρχοντοχωριατισμού των 'oos.

Όσο αφορά στο Little Buddha, εμπιστεύομαι τα σχόλια του Μαρίνου και έχω ήδη φανταστεί την εικόνα. Το "status" του BMW X6, του Rolex και του D&G τζιν συμπληρώνει μια (πολυπόθητη) κράτηση στο Little Buddha. Έτσι πάει και μεταξύ μας έτσι είναι και σε πολλά άλλα Buddha Bar όπως είναι για παράδειγμα εκείνο του Λιβάνου που είναι τίγκα στο επώνυμο κιτσαριό. Άρα τι διαφορετικό περιμέναμε εδώ; Και αυτό το λέω, χωρίς να υπονοώ κάτι για την Κύπρο.

Tώρα θα μου πεις, "εσύ που πας δηλαδή;".

Έχω ανακαλύψει το vinyl και όταν βγαίνω, εκεί πάω. Θα δεις τους πάντες. Από "καθωσπρέπει" μέχρι το crowd της New και bikers. Μουσική cool, ωραίο περιβάλλον και καμιά αίσθηση δήθεν. Μια βραδιά, πέρασε από δίπλα μου, ένας τύπος με τζιν και σακάκι κουστουμιού και οι διπλανές τύπισσες είπαν " Πω πω, τι γυρεύουν εδώ οι φλώροι;" Όσο για τα ποτά, δεν ξέρω πολλά αφού κάθε φορά πίνω κρασί ( μια χαρά είναι).

Και η New μ αρέσει, ειδικά το καλοκαίρι στη μικρή βεράντα. Και το Stranger than Paradise, όταν καθόμαστε στα σκαλιά έξω. Και πλέον, όπου νιώθω καλά με το τζιν και το μπλουζάκι μου. Τα υπόλοιπα τα βαριέμαι. Και ας έχω πει στην "κοσμικιά" κολλητή μου την επόμενη φορά που θα πάει Little Buddha να κρατήσει μια θέση και για μένα. Να δεις που απλά θα εκνευριστώ...τουλάχιστον θα είναι καλή η μουσική.

Απόψε θα πάω σε ένα νέο μπαράκι, το Nano. Κάνουνε ένα κοκτέιλ που το ονομάζουν "κρακ". Θα το πιω και θα σου πω.

Υ.Γ1 O Μonsieur Minimal, αλλάζει όνομα, γίνεται Μεσιέ Μινιμάλ, τραγουδάει ελληνικά και βγάζει μίνι δίσκο, με την ονομασία "Πάστα Φλώρα". Συμμετέχει σε ένα όμορφο τραγούδι η Δήμητρα Γαλάνη. Βρες τις μουσικές του στο myspace. Μυρίζει ήδη καλοκαίρι :)

Υ.Γ2 Ο Πολίτης θα δίνει ένθετο το Nitro. Χμ...θα παίρνω Πολίτη. Το People μου είναι αδιάφορο.

Υ.Γ3 Περνώ φάση εσωστρέφειας. Το οποίο σημαίνει πολύ διάβασμα, μουσικές και θέατρο.

Υ.Γ4 Έίχες δίκιο. Καλύτερα να άφηνα το facebook παρά το blogging.