Monday, January 04, 2010

Μια βραδιά στην μπάρα.


Ψες πήγα New με έναν φίλο που είχα καιρό να δω. Καθίσαμε στο μπαρ, παραγγείλαμε κρασί και και αμέσως άρχισε. "Θέλω να αλλάξω, δεν πάει άλλο. Δεν με θέλω". Ξαφνιάστικα. Νομίζω είναι η πρώτη φορά που τον ακούω να κάνει τέτοιες παραδοχές. Είναι ο τύπος που δεν μιλάει πολύ, είναι ντροπαλός αν και πρέπει να τον ξέρεις καλά για να το καταλάβεις αυτό και γενικά δεν ξανοίγεται. Θα τον έλεγες the strong silent type και πολύ cool. Η σχέση μας, εξελίχθηκε με τα χρόνια και μόλις πριν από 2-3 χρόνια άρχισε να μου λέει τι πραγματικά αισθάνεται.

Αλλά αυτή τη φορά ήταν εντελώς διαφορετικός. Έτοιμος να εκραγεί. Έχεις δει ποτέ άντρα να θέλει να τα ανατρέψει όλα; Να αλλάξει εμφάνιση, να γίνει πιο τολμηρός και να σταματήσει να σκέφεται το μαύρο μόνο; Αυτός έτσι ήταν. Έτσι η νύκτα πέρασε με εξομολογήσεις, από την πλευρά του.

Του αρέσει κάποια. Του λέω να επικοινωνήσει γιατί προφανώς της αρέσει και αυτής από αυτά που άκουσα. "Και αν πει όχι; Και αν με πάρει για απεγνωσμένο; Μήπως να στείλω μήνυμα και να μην τηλεφωνήσω για να μην ξαφνιαστεί;". Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ούτε εγώ δεν έκανα έτσι. Τέτοια υπερανάλυση από άντρα...πρώτη φορά.

Τελικά οι άνδρες δεν είναι από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη. Από τον ίδιο φοβισμένο/ανασφαλή πλανήτη είμαστε όλοι.

Σκέψου πως εμείς οι γυναίκες περιμένουμε τις περισσότερες φορές από αυτούς να κάνουν το πρώτο βήμα. Δεν είμαστε σίγουρες αν τους αρέσουμε, δεν θέλουμε να φανούμε needy γκόμενες και είμαστε σίγουρες πως μόνο εμείς σκεφτόμαστε πολύπλοκα.

Μήπως όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι; Μήπως και οι άνδρες έχουν ανασφάλεια και την φοβία της απόρριψης;

Ο φίλος μου φοβάται μην μείνει μόνος. Μου το 'πε κι αυτό. Φοβάται λέει όταν κοιτάζει συνομίληκους του να βολτάρουν με τις γυναίκες τους στους δρόμους και μετά σκέφτεται πως αυτός δεν θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε μια στο πλάι του.

Φόβος ενός άνδρα.
Φόβος ενός ανθρώπου.
Είμαστε πολύ πιο όμοιοι άνδρες και γυναίκες.


Υ.Γ1 Δεν πίστευα πως θα έφτανα ακόμα μια φορά στο σημείο να περιμένω να "σκεφτεί για το μέλλον μας". Επειδή απλά πιστεύει ότι γουστάρω τον συγκεκριμένο φίλο. Ποτέ δεν μ΄άρεσε κάποιος φίλος μου. Τους φίλους μου τους αγαπώ, τους αγκαλιάζω και τους αγγίζω. Δεν το ήξερα πως υπάρχει λογοκρισία και στο body language.
Υ.Γ2 Είναι πολύ εκνευριστικό να λες την αλήθεια και να μην σε πιστεύουν. Πάρα πολύ. Όμως τα πράγματα πάντα παίρνουν το δρόμο τους. Απλά λες ότι είναι να πεις, αν θέλουν σε πιστεύουν και κάνεις πίσω. Γιατί να προσπαθείς τόσο να αποδείξεις τα αισθήματα σου; Δεν θα το κάνω. Τα λέω καθημερινά και προσπαθώ να τα δείχνω. Σόρι αν μερικές φορές είμαι στην κοσμάρα μου. Είναι για το μόνο που θα απολογηθώ.

13 comments:

  1. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είσαι το ιντερνετικό μου alter ego, τουλάχιστον του ευατού που είχα πριν 2-3 χρόνια. Δε σε γλείφω, ούτε σε κολακεύω, απλά αναγνωρίζω μεγαααλα κομμάτια του ευατού μου. Όσο για τις ομοιότητες αντρών-γυναικών, κάτσε να το προχωρήσεις το θέμα και παρακάτω (αν τσουλήσει) και θα το δεις και μόνη σου. Ναι, είμαστε πολύ πιο όμοιοι απ' ότι πιστεύουμε. Όσο needy είμαστε εμείς, τόσο κι αυτοί

    ReplyDelete
  2. pink, ξέρεις ότι μόλις πέρσι έμαθα ότι το "γλείφω" δεν γράφεται με "υ"; Άσχετο. Ποιο θέμα να προχωρήσω και ποιο να τσουλήσει όμως; Δεν κατάλαβα.

    ReplyDelete
  3. λέτε μου τέτοια...μ΄αρέσουν! άρα μπορώ να καταλάβω έναν άντρα πολύ πιο εύκολα απ'όσο νόμιζα! great!

    ReplyDelete
  4. Well i guess, it is the evolutionary need not to stay alone. We just love being taken care of and being important for someone out there. And reciprocal feelings...priceless!

    I assume that men and women have developed together hence we have the same emotional needs (but perhaps each gender has more pronounced 'seeking' behavior at some of these needs).

    interestingly enough today i was told that men do really have a head in between their legs as a a sort of gene found in their brain is found in their genitalia (don't know more about it, neither precise info).

    ReplyDelete
  5. The Passenger1/05/2010 12:41 AM

    Πε του παρέα σου ότι αν μείνει μόνος του να μεν το πολλοσκέφτεται, η γαλέρα φορεί πολλύν κόσμον.

    Ακούεις το τύμπανο;

    Ντουμ! Ντουμ! Ντουμ! Ντουμ!

    Οκ σοβαρά τωρά.


    Για να αλλάξει κάποιος εν μεγάλη ιστορία,ένεν θκυο κουβέντες τζιαι ετέλειωσε, θέλει επιμονή τζιαι υπομονή. Νεύρο τζιαι φλάγκαν που λέμεν.

    Εγώ ακόμα μάχουμαι πας σε τούτο.

    Αλλά όταν πηαίννει που κάτω ο παρέας σου πε του το γνωστόν:

    Two tears in a bucket motherfuck it.

    ReplyDelete
  6. @tulip:εννοούσα να "τσουλήσει" η σχέση, να πάει παρακάτω, όποιο κι αν είναι αυτό το παρακάτω. Τελικά, ανακαλύπτεις περισσότερα κοινά σε πολλά θέματα παρά διαφορές. Και δεν εννοώ σε θέματα χαρακτήρα ή νοοτροπίας, εννοώ σε ανασφάλειες και φόβους. Τα ίδια πράγματα που φοβόμαστε κι ελπίζουμε εμείς οι γυναίκες, τα ίδια είναι πάνω-κάτω και για τους άντρες. Όσον αφορά τις σχέσεις πάντα, έτσι? Καλημέρα :)

    ReplyDelete
  7. καλημέρα τουλιπάκι :)

    υγ1.. αφού ρε συ αναγνωρίζεις ότι μοιάζουν άντρες και γυναίκες.. τι σε παραξενεύει η ανασφάλεια του παιθκού;!
    υγ2.. ...εδώ το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να αποδέχτει την ανασφάλεια του άλλου.. ..δεν έχω να αποδείξω κάτι..

    ReplyDelete
  8. O kosmos fobatai tin aporipsi kai gia ayto den tolmaei. Kyriws giati h aporripsh mporei na shmanei kapoio xtyphma ston egwismo tou. Telika kaneis den katalabainei ton Duchovny...to na ponas synais8hmatika mporei na sou kanei kai kalo....

    ReplyDelete
  9. Τα τελευταία χρόνια το ανακάλυψα κι εγώ αυτό... Τα ίδια νιώθουμε, τα ίδια θέλουμε, τα ίδια σκεφτόμαστε, τα ίδια φοβόμαστε... Αρκεί να μας αφήσουν να τα δούμε και να θέλουν να δούν τα δικά μας... Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί όταν παίζει έρως! Μόνο με τους άντρες-φίλους μπορούμε να το παραδεχτούμε αυτό...
    Οι πλανήτες Άρης και Αφροδίτη είναι κατοικημένοι κι από άντρες κι από γυναίκες νομίζω...
    Δεν ξέρω βέβαια ποιός είναι αυτός που ζώ εγώ... Μάλλον για Άρης μου κάνει... Και στα διαλείματα Αφροδιτίζει λίγο... 'Η αντίστροφα???

    ReplyDelete
  10. έχεις απόλυτο δίκιο σ'όσα λες. είμαστε ίδιοι αφού είμαστε όλοι μα όλοι άνθρωποι.
    και ναι τα συναισθήματα δεν χρειάζονται αποδείξεις. αν ο άλλος δεν τα αισθάνεται ή δεν τα εισπράττει πρόβλημα του ή δικό μας αν δεν περνούμε το μήνυμα όπως θέλουμε. αν όμως το περνούμε τότε είναι δικό θέμα του κατά καιρούς δέκτη να το πάρει και να το κάνει ό,τι θέλει

    ReplyDelete
  11. marcella, οι άνθρωποι γενικά ειναι πολύ πιό εύκολο να τους αποκωδικοποιήσουμε απ ότι νομίζουμε!

    roam, τώρα έχουμε και την επιστημονική σου προσέγγιση να το αποδείξουμε!


    the passenger, συμφωνώ απόλυτα. η πολλή σκέψη βλάπτει. Η πάει το θέμα ή δεν πάει.

    ReplyDelete
  12. pink_fish, όπως είπα και πριν, οι πατέρνες συμπερφιφοράς δεν είναι και τόσες πολλές ώστε να μην βγάζουμε άκρη :)


    mary, τώρα άρχισα να συνειδητοποιώ τα κοινά μας! Για το Υ.Γ2...όταν δεν αποδέχεσαι τις ανασφάλειες του άλλου, επέρχεται η λύση.

    zappa, συμφωνώ απόλυτα. Η απορρίψη αλλά και η νίκη πρέπει να έρχονται αναλογικά. όχι μόνο το ένα

    ReplyDelete
  13. Αλλη, καλωσόρισες! Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που ζούμε ο καθένας στον πλανήτη του άλλου. Ζούμε σε μια εποχή που τα περισσότερα στερεότυπα έχουν ανατραπεί.


    DaisyCrazy, ναι οι αποδείξεις, ιδιαίτερα όσο αφορά στα συναισθηματικά δεν χρειάζονται. Η το νιώθεις ή όχι. είναι πολύ απλό.

    ReplyDelete