Πως να μην τα κάνεις θάλασσα στον έρωτα και πως να καταφέρνεις να επιπλέεις

Αν μου έλεγαν να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο "Πως να έχετε μια πετυχημένη σχέση", το πιο πιθανόν όχι μόνο να μην πούλαγε ούτε ένα αντίτυπο αλλά θα μου έκαναν και μήνυση όσοι θα το διάβαζαν.
Είμαι χάλια στο θέμα. Πάντα ήμουν single. Ακόμα και όταν έβγαινα με κάποιο, η αντιμετώπισή μου επί του θέματος ήταν αυτή του άνθρωπου που έμαθε μόνος του. Δεν ξέρω γιατί είμαι έτσι. Ίσως είναι το σύνδρομο της μεγάλης αδελφής που όταν έγινε δύο χρονών γύρισε η μάνα της της είπε "άντε τώρα να φροντίσεις τον εαυτό σου είσαι μεγάλη, έχουμε να κοιτάξουμε και τη νεογέννητη αδελφή σου". Είδες ζημιά που κάνει η παιδική ηλικία;
Έφτασα στο σημείο ούτε τη λέξη "σχέση" να μην μπορώ να πω ( τη γράφω τώρα και διακρίνω ένα τρέμουλο στο χέρι μου).
Φυσικά στην πορεία ερωτεύτηκα. Και έγιναν διάφορα. Τις περισσότερες φορές δεν τα χειρίστηκα καλά, ούτε τον άνθρωπο δίπλα μου. Χμ, τώρα που το σκέφτομαι ίσως να φταίει η ίδια η λέξη "χειρίζομαι". Ποτέ δεν μπορείς να ελέγξεις κάποιο άλλο, σύμφωνα με τα δικά σου ΄θέλω'. Ούτε μπορείς να του πεις τι να σου λέει για να νιώθεις καλά, ούτε να περιμένεις να σου δείξει εκείνο που θες. Είναι όλα ένα ρίσκο, δεν υπάρχει συνταγή και δεν ξέρεις που θα οδηγήσει. Απλά είσαι εκεί. Και αυτό πίστεψε το έμαθα και από την καλή και από την ανάποδη.
Όταν είσαι στις αρχές και υπάρχει το πάθος και οι έρωτες δεν σκέφτεσαι τίποτα απολύτως. Ζεις σε ένα άσπρο συννεφάκι ( σε σχήμα κρεβατιού).
Μετά σε κάποια φάση θα έλθει η καθημερινότητα (και στην προκειμένη το φθινόπωρο και τα "κεφάλια μέσα"). Εκεί κάτι πάει να αλλάξει αλλά δεν το διακρίνεις.
Ώσπου μια μέρα γίνεται κάτι και κάνει μια τρυπούλα το συννεφάκι. Σκέφτεσαι "λες να ανοίξει κι άλλο και να πέσω κάτω;". Και σε πιάνει το άγχος. Εκεί αρχίζει μια άλλη ιστορία.
Ένα panic attack. Σε αυτή ειδικά τη φάση το χειρότερο πράγμα είναι να έχεις πολλή φαντασία. Αυτό μόνο έχω να πω.
Όπως και να χει, αντε και ξεπερνάς αυτή τη μεγάλη κρίση. Και τελικά τα βρίσκεις. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς ακόμα να αρθρώσεις τη λέξη "σχέση" χωρίς να σου έλθει μια σκοταδίνη. Η δικιά μου αγαπημένη φράση είναι το "είμαστε μαζί". Γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι απαρνείσαι το singleness της ζωής σου. Είναι έτσι και αλλιώς στάση ζωής όχι ερωτικό status.

Πάντως θέλω να μοιραστώ μαζί σου τα όσα έμαθα (με τον καλό και τον κακό τρόπο) για το θέμα. Όχι δεν είναι κανόνες, ούτε ο δεκάλογος. Είναι παρατηρήσεις μια γυναίκας που δεν έμαθε να κάνει σχέσεις.

1. Δεν προσπαθούμε να κάνουμε τον άλλο να σκέφτεται ή να ενεργεί όπως θέλουμε εμείς. Και αν φαίνεται στις αρχές ότι είμαστε πλήρως συμβατοί, η αλήθεια είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου βλέπεις διαφορές. Αλλά δεν είναι κακό. Απλά μαθαίνεις τις μανούβρες και να αποδέχεσαι τον άλλο όπως είναι.
2. Προσπαθούμε να μην σκαλίζουμε το ερωτικό παρελθόν του. Η ουσία είναι ότι είναι εδώ, τώρα. Και στην τελική ναι σίγουρα θα ξαναείπε σε άλλο "σ αγαπώ" και όλα εκείνα τα γλυκόλογα που νομίζεις ότι μόνο σε σένα τα είπε. Αλλά και συ δεν έκανες κάποτε το ίδιο με κάποιο άλλο άτομο;
3. Δεν είμαστε αυτοκόλλητοι (δεν ξέρω πως γίνεται αυτό - πάντα τα έδινα όλα). Είναι ωραίο να πεθυμάς. Και να έχει ο καθένας τη ζωή του. Σ' αυτό προσθέτεις και μια γερή δόση εμπιστοσύνης για να δέσει.
4. Κάνουμε πράγματα μαζί. Μια βόλτα, μια εκδρομή, ακόμα και ένα παιχνίδι στο xbox. Ειδικά όταν περνούμε περίοδο άγχους από τη δουλειά. Γιατί αν δεν έχεις την αγκαλιά σου, τι σκατά να την κάνεις την καριέρα;
5. Όσο ωραίο είναι να κάνεις τη ζωή σου χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανένα, άλλο τόσο όμορφο είναι να νιώθεις ένα sense of belonginess.
6. Δεν παίζουμε με τις λέξεις. Γιατί ενώ εσύ δίνεις σημασία ως στον τελευταίο τόνο, και στο τι ακριβώς σου είπε στο e-mail, μπορεί ο άλλος να μην το σκέφτεται τόσο πολύπλοκα. Μπορεί.
7. Γενικά δεν δίνουμε πολλή σημασία. Τα λόγια είναι λόγια. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει ( η να μην λέει καν) γιατί μπορεί να έχει το κόλλημα του. Το μόνο που μένουν είναι οι πράξεις. Αν ο άλλος είναι "εκεί" μόνο αυτό έχει σημασία. Μάθε να ακούς αλλά να δίνεις σημασία σε πολύ λίγα.
8. Συζητούμε. Αν ο άλλος έχει πάθει παράνοια για κάτι , το μιλάς. Μια φορά. Για να κλείνει το θέμα. Αλλά δεν τον γράφεις.
9. Κατεβάζουμε άμυνες και δεν το παίζουμε μάγκες. Ξέρεις. Δεν θα ζήσουμε γι πάντα.
10.Άκου το "I melt with you" των Nouvelle Vague πριν να κάνεις καυγά.
11. Το σενάριο "μένω κάπου γιατί δεν μπορώ να μαι μόνος", δεν παίζει. Ο άλλος που ΘΕΛΕΙ να είναι μαζί σου δεν είναι μαλάκας να κάνει έκπτωση στα αισθήματά του.
12. Όπως είπε και η Edith Piaf όταν την ρώτησαν ποιες τρεις συμβουλές θέλει να δώσει, "aimer, aimer, aimer".

Δεν τα έχω μάθει όλα. Σίγουρα δεν εφάρμοσα και τα δώδεκα. Αλλά διαβάζοντας τα, τα καταλαβαίνω. Είναι μια καλή αρχή.

Εσύ τι έχεις μάθει;