Summer snapshots & shots

8 μέρες, 7 νύκτες, μια μπύρα (στο μπαλκόνι), 6Χ8 ώρες δουλειάς μετά.
Περνάω 192 φωτογραφίες στο pc. Μια μικρή περίληψη του Αυγούστου και των φετινών διακοπών. Θυμάμαι που έβγαλα την κάθε φωτό, θυμάμαι τι λέγαμε σε κάθε παραλία, θυμάμαι τι πίναμε σε κάθε μπαράκι, θυμάμαι τι σκεφτόμουνα καθώς περπατούσα σε κάθε σοκάκι.
Θυμάμαι πολλά, φοβάμαι όμως πως θα τα ξεχάσω, έτσι όπως η καθημερινότητα προσγειώθηκε μπροστά μου. Πριν να συμβεί αυτό θα κάτσω να τα γράψω εδώ. Και θα τα βλέπω και θα τα διαβάζω ώσπου τελικά να γίνουν κάποιες άλλες όμορφες φωτό και εικόνες.

ΕΙΚΟΝΕΣ

1. Στο Αέρινο, το μπαράκι στη Χώρα. Παραγγέλνουμε mojito (με φρέσκια μέντα), ανεβαίνουμε στην ταράτσα. Είμαστε γύρω στα 15 άτομα. Η τελευταία νύκτα όλοι μαζί. Ο Β. βρίσκεται ήδη στο 3ο ποτό, εγώ στο 2ο. Η Α. κλασικά νυστάζει (μα τι έπαθες παιδάκι μου στις διακοπές σου και σύ!). Αποφασίζω να γίνω πολύ κοινωνική (γενικά το έπαιξα πολύ μινιμάλ στις διακοπές μου και δεν μίλαγα πολύ- ναι εγώ!). Μιλάω συνέχεια και με όλους. Πάνω μας, ένας ουρανός με τ' άστρα. Σκέφτομαι πως αν απλώσω το χέρι μου, σχεδόν τα φτάνω ( αυτό, με το τέλος και του δεύτερου mojito). Στο δρόμο προς το σπίτι, σταματάμε στο φούρνο κάτω από το Αέρινο. Τέλειες τυρόπιττες, η ιδανική γουρουνιά στις 2 το πρωί. Τις τρώμε μισομεθυσμένοι και παραπατώντας στα σοκάκια. Αυτό είναι ΑΝΕΜΕΛΙΑ.

2. Στο Καλό Αμπέλι, την πιο όμορφη ίσως παραλία της Σερίφου. Χρυσή άμμος, σμαραγδένια νερά. Τέλεια. Η διαδρομή για να φτάσουμε εκεί, όχι και τόσο τέλεια. Παρκάρουμε κάπου πάρα πολύ μακριά και περπατάμε μεταξύ κατσαβράχων, τσουκνίδων και βράχων. Γκρινιάζω από μέσα μου. Μαζί μας κουβαλάμε ότι πιο trash περιοδικό υπάρχει, από Ciao μέχρι Very Sorry (ιδανικά για καλοκαίρι - μην ακούσω σχόλια - απενεχοποίηση τώρα!). Η διαδρομή τύπου Παρίσι - Ντακάρ τελικά αξίζει τον κόπο. Χώνω τα πόδια μου στην άμμο και κοιτάω την τέλεια θάλασα. Ο διπλανός μου πετυχαίνει στο ραδιόφωνό του μουσική από ξένες ταινίες, ακούω και theme από αλμοδοβαρική ταινία. Ιδανικό soundtrack!

3. Στο Γάνεμα, 3η αγαπημένη παραλία. Κολυμπάμε με Μ. Μου λέει για την παρομοίωση περί ανδρών και γοργονών. Οι άνδρες λένε ότι η ιδανική γυναίκα είναι "ανάποδη γοργόνα", δηλαδή άνθρωπος από τη μέση και κάτω (για λόγους ευνόητους) και ψάρι από τη μέση και πάνω για να μην μιλάει. Σκάω στα γέλια. Αυτός είναι και ο ορισμός του ιδανικού άνδρα συμφωνούμε! Της υπόσχομαι να το γράψω στο blog.

4. Στον Πλατύ Γιαλό, η 2η αγαπημένη παραλία. Βοτσαλάκια σε λευκό χρώμα, εκεί που σπάει το κύμα. Η παραλία άντε να έχει το πολύ δέκα άτομα. Αφήστε που η κατάβαση δεν ήταν και πολύ επεισοδιακή, μόνο καμιά δεκαριά κατσάβραχα και τσουκνίδες. Το νερό Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο.

5. Στο Yacht Club, κάτω στο Λιμάνι. Δεν μου πολυαρέσει. Το mojito τους ούτε καν το δοκιμάζω (αμα έχεις πιει το mojito από το Αέρικο και από το δίπλα tap...) και το daquiri τους επίσης μέτριο. Με δουλεύουν γιατί ενώ πίνω υποτίθεται daquiri λεμόνι, μάλλον προς λεμονάδα και μάλιστα μπλιαξ φέρνει (όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά πως το λεμόνι και γώ βρισκόμαστε σε μόνιμη διάσταση). Αφήστε που αρχίζουν να μου την σπάνε οι διάφοροι σκαφάτοι με τα ριγέ lacoste μπλουζάκια ( και κλασικά με το γιακά σηκωμένο) και τις πλατινέ- γκόμενες ( μερικές εικόνες είναι τελικά διαχρονικές). Από την 5η μέρα αρχίζω να τη βγάζω πια στη Χώρα ( όπου η ξανθιές γλάστρες δυσκολέυονται να ανέβουν λόγω σκαλιών - θα λιώσει και η μάσκαρα από τον ιδρώτα λόγω ανάβασης).

6. Στον Στράτο, το καλύτερο καφενείο στην πλατεία της Χώρας. Ο Στράτος που λέτε, είναι ένας ντόπιος ο οποίος το καλοκαίρι κάνει χρυσές δουλειές. Όποιος γνωρίζει από Σέριφο ξέρει πως στον Στράτο θα φάει τον καλύτερο κορμό ( αυτό που εμείς στην Κύπρο λέμε "δούκισσα"). Φέτος λοιπόν έμαθα πως ο Στράτος φτιάχνει τα γλυκά μόνος του (!). Κορμός και κέηκ σολοκάτας to die for! Τα συστήνω! Επίσης συστήνω Στράτο αμέσως μετά την παραλία και με τα μαγιό, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε comme il faut και εκεί! Α, επίσης στη Σέριφο, δεν φοράμε τακούνι...εκτός και αν θέλετε να το παίξετε ξυλοπόδαρες και τελικά να γκρεμοτσακιστείτε.

ΦΩΤΟ

Μέσα από τα σοκάκια της Χώρας, γυρνώντας απο την παραλία.



Υπέροχο αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα φεύγοντας από τον Πλατύ Γιαλό



Αχ η χρυσαφένια άμμος στο Καλό Αμπέλι & μαυρισμένο τουλιπένιο πόδι



Καθημερινή διαδρομή από το σπίτι - το αγαπημένο μου σοκάκι στη Χώρα.



Οι σκαφάτοι που λέγαμε ( μεταξύ μας, γαμάτο σκάφος και πολύ θα το ήθελα - αλλά πλατινέ ξανθιά δεν γίνομαι με τίποτα!)



Σοκάκια, σοκάκια πολλά.



Ναι, το street art υπάρχει και στη Χώρα της Σερίφου!



Οκ, έχω μανία με τα δρομάκια της Χώρας. Στο βάθος το "Στέκι" με τα ωραιότατα σουβλάκια την θεϊκή ψητή πατάτα με γεύση " πίτσα-μαγειρίτσα "



House on top of the rock!



View from the top - στο βάθος το λιμάνι και τα Λειβαδάκια (τέλεια φωτό ε;)




Η καλύτερη παραλία του νησιού, το Καλό Αμπέλι! (αν και μου βγήκε ο κ... να κατέβω και να ανέβω - μόνο αναρρίχηση με σχοινιά δεν έκανα)




Στην ταβέρνα στον Πλατύ Γιαλό (αχ εκείνα τα ρεβίθια στη γάστρα που καταφέραμε ως εκ θαύματος να πάρουμε την τελευταία μερίδα)



The leg of a very happy tulip - στον Πλατύ Γιαλό ( προσέξτε τα λευκά βοτσαλάκια εκεί που σπάει το κύμα - οκ σταματώ, άρχισα να γίνομαι γραφική)

Υ.Γ Πρόσεξα μια αλλαγή σήμερα στην ατμόσφαιρα - μήπως το παρακάναμε με την (ηλίθια κατ' εμένα) φράση"κεφάλια μέσα"; Αρνούμαι!