Οδηγός Γείωσης Καταστάσεων ή αλλιώς "Μαμά κοίτα με, μεγάλωσα"

 Αυτό μπορεί να είναι το πιο σημαντικό Post που έχω γράψει εδώ και πολύ καιρό. 

Πώς να γειώσεις καταστάσεις, με λίγα λόγια, πως να βάζεις ανθρώπους και καταστάσεις στις σωστές τους διαστάσεις. Βαθιά αναπνοή και πάμε.

Ναι, θέλεις να δείχνεις το καλύτερο σου εαυτό για κάποιους ανθρώπους, ναι πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι τριγύρω γιατί έτσι είναι οι φίλοι (και τα φλερτ). Με λίγα λόγια είσαι διαθέσιμη. Όμως υπάρχει ένα θέμα. Η ανθρώπινη φύση είναι αχάριστη, τουτέστιν θέλουμε και λίγο φτύσιμο ή με απλά λόγια να νιώθουμε ότι ο άλλος δεν είναι πάντα διαθέσιμος. Άρα: Παρατηρείς αν καταβάλεις την ίδια προσπάθεια όσο και εκείνοι. Κάνε ένα (ή και δέκα βήματα) βήμα πίσω και δες με απόλυτη ειλικρίνεια αν κάνετε περίπου τα ίδια βήματα. Σαν το ταγκό δηλαδή. Δεν έιναι εγωιστικό, απλά κάποτε θα κάνεις πολλά εσύ, κάποτε όμως ειναι καλά να  κάνει και ο άλλος. Αν δεν είναι χορος δύο ατόμων αλλά σόλο, τότε κάνε μια διαφορετική χορογραφία, αν χρειαστεί με άλλο παρτενέρ.

 Όλα είναι αλισβερίσι. Δεν είναι εγωιστικό. Προσπαθούμε μαζί για μια σχέση. Υπάρχει περίοδος που προσπαθεί ο άλλος περισσότερο; Ναι, γιατί ίσως δεν μπορεί το άλλο άτομο εκείνη τη φάση. Αν προσπαθεί όμως μόνο το ένα άτομο για πολύ καιρό; Τότε βλέπεις τι είδους προσπάθεια κάνεις, γιατί την κάνεις και αν είναι όντως μια ισορροπία σχέσεων. Χωρίς "μα θα ήθελα" και "ποτέ δεν ξέρεις, ίσως στο μέλλον να...". Δεν υπάρχουν ίσως, τα δεδομένα είναι πάντα ξεκάθαρα μπροστά μας. Αν δεν σου πει ο άλλος "κοίτα τώρα δεν μπορώ αλλά αυτό δεν ειναι για πάντα", τότε υπέθεσε ότι αυτού το είδους σχέση που καθορίσατε, είναι αυτή και όχι κρυμμένα σενάρια. Δες το αλισβερίσι με τους σωστούς όρους, ακόμα και αν δεν είναι αυτοί που θες.

Τίποτα δεν ειναι δεδομένο. Ούτε καν το πρόγραμμα της ημέρας. Αν κάποτε πίστευα ότι μπορώ να κάνω 5 πράγματα μέσα στη μέρα χωρίς ανατροπές, τώρα διαπιστώνω ότι δεν ισχύει. Τώρα θα μου πεις, τι σχέση έχει τη σωστή διάσταση αυτό; Έχει γιατί όταν εμπεδώνεις ότι δεν μπορεί να είναι όλα συγυρισμένα σαν καλοδιπλωμένα εσώρουχα και όταν αποδέχεσαι ότι αυτό μάλλον είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας, αποδέχεσαι και το ρευστό της ζωής. Και αυτή είναι η σωστή διάσταση των πραγμάτων.

Γείωση αριθμός τέσσερα. Πρέπει να ερμηνεύσεις τον άλλο, ως είναι και όχι ως ότι θέλεις εσύ να είναι. Είναι στην κοσμάρα του και γενικά σε γράφει; Καλώς. Αυτή ειναι η αλήθεια. Δεν ισχύει το "δεν εχει χρόνο μωρε". Όλοι μπορούμε να βρούμε χρόνο αν θέλουμε. Αν εσύ έβαλες τον άλλο ή την άλλη πάνω σε βάθρο, εν άγνοια του, δεν φταίει. Εσύ φταις και μετά υποφέρεις γιατί δεν υποδύεται το ρόλο που εσύ μόνη/ος όρισες. Άρα; Άρα γείωση και κοιτάμε τον άλλο όπως πραγματικά είναι. Τα παραμύθια καλό είναι να μένουν στα βιβλία.

Εκπνοή.