Σκόρπιες και όχι τόσο σκόρπιες σκέψεις του Ιούλη

Σε αυτο το blog για πολλα χρόνια έγραφα όταν είχα πολλές εικόνες να αφηγηθώ ή κάποια αστεία ιστορία να πω. Για αρκετά χρόνια μετά, έγραφα όταν ήμουν λυπημένη οπότε το αποτέλεσμα ήταν μίζερα post. Εδώ και ένα χρόνο περίπου, γράφω εδώ ως μια επέκταση ψυχανάλυσης και σκέψεων που κάνω. Αυτή η διαδικασία μου αρέσει πολύ, νιώθω προνομιούχα που μπορώ να κάνω αυτό το self-discovery, που είναι και μια από τις αρχές του self-care. 

Οπότε ας μην το καθυστερώ, ας απαριθμίσω σε συγυρισμένα bullet point, τις τελευταίες σκέψεις μου.

•  Θεωρώ μεγάλη απελευθέρωση να μπορώ να εξηγώ γιατί δρω σε κάποια πράγματα με τον τρόπο που αντιδρώ. Είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξω ότι δεν μου αρέσει. Πρώτο στην ατζέντα, την γκρίνια. Με περηφάνια μπορώ να πω πως δεν πολυγκρινιάζω - και ας λέει η μάνα μου το αντίθετο, αν δεν το έλεγε θα αγχωνόμουνα ότι έπαθε κάτι. Δηλαδή όταν λέω ότι κάτι με στεναχωρεί ή με προβληματίζει ή κάτι δεν μου αρέσει, το εννοώ. Δεν είναι γκρίνια. Απλά είναι αυτό.
• Τι ωραίο που είναι το φλερτ! Όταν ξαναφλερτάρω - συνειδητά, γιατί ασυνείδητα όλοι φλερτάρουμε όταν είμαστε χαλαροί - θα σε ενημερώσω αν έτσι για αλλαγή παίξει παιχνίδι της προκοπής. Το οποίο ιδανικά θα εξελιχθεί σε φάση της προκοπής.
• Είναι τόσο σημαντικό να μην μπλεκόμαστε στις ιστορίες των άλλων που μας λένε τα προβλήματα τους. Εσυναίσθηση με μέτρο. Να είσαι εκεί, να ακους, αλλά να μην προσπαθείς να γίνεις μέρος της ιστορίας. Δεν είναι η δική σου ιστορία να πεις, είναι των άλλων και εσύ απλά είσαι ένας θεατής που καμιά φορά, όπως το interactive theatre, σε ρωτάνε κάτι. Ως εκεί. Βρες δική σου ιστορία να πρωταγωνιστείς.
• Θέλει μεγάλη προσπάθεια να είσαι δίπλα στον άλλο στα προβλήματά του. Η καθημερινότητα μας τραβάει, οι σκέψεις μας ακόμα περισσότερο. Αλλά αν καταφέρεις και είσαι πάρον όταν ο άλλος περνά κάτι ζόρικο, έστω και ως επίσκεψη, εκτιμάται πάρα πολύ. Αυτό το σημείο με το προηγούμενο, διαχωρίζονται από μια λεπτή γραμμή.
• Το χιούμορ να το εκτιμάμε περισσότερο. Το δικό μας, του φίλου μας, του εραστή μας. Δεν είναι δεδομένο ότι μπορείς να κάνεις τον άλλο να γελάει και αυτός εσένα. Τώρα που το σκέφτομαι...δεν θυμάμαι πότε με έκανε αντικείμενο του πόθου να γελάσω.
• "Εχω μετανιώσει που δεν έχω ζήσει μια ερωτική ιστορίας της προκοπής", ξεστόμισα τις προάλλες. Η απάντηση " η λέξη μετάνοια όμως, σημαίνει αλλάζω νου". Ανακουφίστηκα. Θέλω να αλλάξω νου, ο έρωτας (ειδικά της προκοπής) είναι μια υπέροχη στιγμή στη διάρκεια της ζωής μας.
• Έχω πολύ δρόμο ακόμα να κάνω στις σκέψεις μου αλλά αυτό δεν με τρομάζει. Ίσα ίσα με χαροποιεί. Είναι ένα ταξίδι που το εκτίμω βαθιά, η κάθε στιγμή, η κάθε διαπίστωση, η κάθε connecting the dots φάση, μου είναι πολύτιμα.

Το κείμενο γράφτηκε με μουσική υπόκρουση το To The End (La Comedie) των Blur.