Monday, November 11, 2019

Uncomfortably Numb

"Δεν είσαι numb", έγραψε πίσω ο κολλητός σήμερα, Δευτέρα πρωί καθώς βγήκα από ένα ραντεβού δουλειάς και ετοιμαζόμουν για το επόμενο, στην άλλη άκρη της Λευκωσίας. Του έστειλα μήνυμα " Νιώθω uncomfortably numb".
" Γιατί το λες αυτό΄;" απάντησα κοιτώντας γύρω μου και νιώθοντας ψυχολογικά εντελώς μουδιασμένη.
"Γιατί έαν ήσουν δεν θα μου το έλεγες". Χμ, άρα εαν εκφράζομαι υπάρχει ακόμα σωτηρία; Ότι με ενδιαφέρει ακόμα, ότι υπάρχει ελπίδα;
Δεν ξέρω.
Δεν νιώθω καλύτερα στα ταξίδια. Ναι, βοηθάει η εναλλαγή σκηνικού, αλλά ξέρω πως είναι προσωρινό και πως ουσιαστικά δεν θα συμβεί κάτι στο ταξίδι για να αλλάξει κάτι ερχόμενη πίσω στην Κύπρο. Δεν είναι ότι φαντάζομαι σενάρια "Before Sunrise", αλλά μου έχει λείψει κάτι σε αυτό το κομμάτι. Είμαι μουδιασμένη.
Το ότι στη δουλειά, δεν ξέρω εαν βαδίζω καλά, ή αν θα οδηγήσει κάπου όλο αυτό, δεν βοηθάει.
Το ότι αλλάζουν πολλά γύρω μου, σχέσεις φίλων και συγγενών αλλά εγώ μένω ίδια επίσης δεν βοηθάει.
Μήπως το Uncomfortably Numb είναι επειδή νιώθω πως είμαι η σταθερή αναφορά; Τόσο σταθερή που νιώθω ότι έχω τσιμεντοποιηθεί;
Δεν συμβαίνει κάτι. Γνωρίζω πως υπάρχει κόσμος που του αρέσει η ζωή μου. Ταξίδια, εστιατόρια, μπαρ- αν και πιο αραιά- και μια δουλειά κοντά σε αυτό που θέλω να κάνω, φίλοι καλοί κλπ.
Ουφ φτάνει να τα εξηγώ και να προσπαθώ να βγάλω άκρη, 13 χρόνια αυτό το blog τα ίδια και τα ίδια.
Από την άλλη, όταν δεν περιμένεις κάτι, είναι ανακούφιση. Δεν περιμένεις ένα τηλέφωνο, δεν περιμένεις να φλερτάρει πίσω κάποιος, δεν περιμένεις πχ να σου κάνουν έκπτωση σε ένα λογαριασμό. Δεν περιμένεις, άρα δεν έχεις να χάσεις.
Στέλνεις ένα μήνυμα και δεν σε ενδιαφέρει πως θα απαντήσει κάποιος.
Σε πολεμάει κάποιος στη δουλειά και σκέφτεσαι "χμμ ναι καλά, βαριέμαι και να ασχοληθώ".
Τελικά μήπως είναι καλή φάση αυτή;


No comments:

Post a Comment