Πάρε βαθια αναπνοή

Δεν τελειώνει αυτός ο Οκτώβρης. Μέχρι την τελευταία στιγμή, θα μου βγάλει τη ψυχή.

Να δεις που τελικά όλο αυτό σε κάποια φάση θα βγει σε καλό.

Ένα καλό που προς το παρόν μου φαντάζει απίθανο να συμβεί. 

Μου τέλειωσε και η πίστη αυτές τις μέρες...

Μια αλλαγή. Αυτό θέλω. Αλλά σε όλα.

Στη δουλεια, στην καθημερινοτητα, στις σχεσεις. Σε όλα. Να γινει η σελιδα μου λευκη.

Να διαλεξω το στυλο που θελω να γραψω. Να ειμαι σιγουρη για το καθε φωνηεν και το καθε συμφωνο που θα γράψω.

Πάντως το μάθημα μου το έμαθα. Όταν δεν είσαι καλά κάπου, κάνεις το άλμα. Δεν φεύγεις επειδή δειλιάζεις ή σκέφτεσαι τις επιπτώσεις. Φεύγεις. Παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και βουτάς. Ακόμα και αν δεν προλάβεις να βάλεις μάσκα. Δεν πειράζει. Εδώ πνίγεσαι καθημερινά, τη μια φορά, τη μεγάλη να κινδυνέψεις λίγο, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Δειλία. Ναι υπήρξα δειλή τη φετινή χρονιά. Σε όλα. Και να πεις, δεν είχα τα σημάδια;

Μα τα έβλεπα, τα αντίκρυζα κιόλας. Αλλά τα αγνοούσα. Φοβόμουν την αλλαγή.

Και ξέρεις τι τελικά έγινε;

Ήλθε η αλλαγή μόνη της και με βρήκε πολύ απροετοίμαστη. Νιώθω ότι τιμωρήθηκα γι αυτό.

Γι' αυτό σου λέω. 

Πάρε μια βαθιά, γενναία αναπνοή και βούτα.

Wake me up when October ends

Ο Σεπτέμβρης δεν είναι ο πιο αγαπητός μήνας. Ίσως επειδή είναι ο μήνας τον αλλαγών. Και πόσοι από εμάς μπορούν να χειριστούν καλά τις αλλαγές; Οποιεσδήποτε κι αν είναι αυτες. Καλές ή κακές.

Μεγάλη παγίδα, η "φούσκα της ασφάλειας", ακόμα και αν είσαι σε κακή φάση. Που να ξεβολεύεσαι τώρα...

Εκεί που λες, οκ ήλθε η 30 του Σεπτέμβρη και τελειώνουν οι ανακατατάξεις, οι αλλαγές, τα κλεισίματα και τα ανοίγματα, συνειδητοποιείς, ότι ούτε και ο Οκτώβρης θα στη χαρίσει.

Μέχρι το τέλος του, υπολογίζεται η περίδος της "νέας σεζόν και των αλλαγών". 

Έχουμε 21 Οκτωβρίου. Χθες έγινε μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Μακροπρόθεσμα θα είναι για καλό το ξέρω. Τώρα θρηνώ. Όχι, την ίδια την αλλαγή - αυτή μια μέρα, θα τη συνειδητοποιήσω και θα διαλυθώ -, αλλά την ιδέα της. Που θα πρέπει να ξαναλλάξω τη ζωή μου. Την καθημερινότητα μου, τις σκέψεις μου, τα σχέδια μου ( που δεν τολμώ πια να κάνω , αφού με έναν μαγικό τρόπο, ανατρέπονται όλα). 

Σε κάποια φάση υποθέτω θα είμαι εντάξει. Θα επιστρέψω στα παλιά; Στις παλιές συνήθειες, τις παλιές σκέψεις, την παλιά νοοτρόπία; Δεν ξέρω. Δεν νομίζω.

Θα ήταν και κρίμα να μην αλλάζεις μετά από κάθε εμπειρία.

Δεν ξέρω αν έχω γίνει καλύτερη. Σίγουρα έχω μάθει κάποια πράγματα. Μην με ρωτήσεις, τώρα δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει κιόλας.

Είμαι πολύ απασχολημένη να προσπαθώ να αποβάλλω το look της χαμένης από το βλέμμα μου.

Κάτι μου λέει, ότι θα ξανάλθω εδώ. Να γράφω ώσπου να γίνω πάλι καλά.

Υ.Γ. Μιλώ με γρίφους. Εμ τι να κάνω, η ανωνυμία μας άφησε χρόνους εδώ και καιρό.