Wet Dreams - Η Πρεμιέρα

Ακατάλληλο για δήθεν!

Η πραγματικότητα Ι

Ο Σ. είναι Διευθυντής ενός τμήματος στην εταιρία που δουλεύω. Οι σχέσεις μας ενώ φαίνονται καλές πάντα κρέμονται από ένα τεντωμένο σχοινί. Είναι θέμα εξουσίας. Ποιος θα επιβληθεί σε ποιον. Έχει καταπληκτικά μπλε μάτια. Είναι πιο ψηλός από μένα. Με ωραίο σώμα. Αδύνατος. Χωρίς γούστο βέβαια. Δεν ξέρει να ντυθεί. Είναι ετεροφυλόφιλος, ή τουλάχιστον έτσι δηλώνει, ενώ οι παλιές καραβάνες στη δουλειά πιστεύουν ότι είναι gay και δεν το ξέρει. Εγώ πάλι πιστεύω ότι το ξέρει αλλά κάνει τον Κινέζο. Όπως επίσης πιστεύω ότι θα ήθελε πάρα πολύ να ήμασταν κολλητοί και ενίοτε να κάναμε όσα οι άντρες κάνουν μεταξύ τους χωρίς να το ομολογούμε. Αλλά το φίδι από την τρύπα δεν θέλησα να το βγάλω. Γιατί είναι ένα έργο που δεν θέλω να δω. Όσοι το έχουν δει πάντως έχουμε πληγωθεί. Τέλος πάντων, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.

Το όνειρο

Πρέπει να είναι 9 το πρωί. Κοιμάμαι ανυποψίαστος στο art deco κρεβάτι μου. Τώρα τελευταία τα όνειρά μου έχουν ερωτικά υπονοούμενα, αλλά light. Τίποτα συγκλονιστικό. Στο μεταξύ, είχα πολύ καιρό να δω όνειρα, οπότε τώρα που έκαναν την επανεμφάνισή τους έχω εντυπωσιαστεί. Βλέπω λοιπόν ότι είμαι με το σακίδιό μου σε μια μικρή παραλία. Ένα κολπίσκο, όπου έχει αράξει ένα σκάφος. Περπατώ παράλληλα με τη θάλασσα ώσπου ξαφνικά βλέπω τον Σ. να με πλησιάζει. Πως από εδώ μου λέει. Κάνω διακοπές του απαντώ. Εσύ; Ήρθαμε με το ταχύπλοο ενός φίλου για ένα γάμο. Αλλά όλοι έχουν πάει στην ταβέρνα κι έμεινα μόνος εδώ να προσέχω το σκάφος. Έλα να στο δείξω είναι σούπερ μου λέει. Πηγαίνω κι εγώ να κάνω την κοινωνική υποχρέωσή μου. Κι όταν ανεβαίνω στο σκάφος με πηγαίνει στο πλάι προς τη μεριά της θάλασσας. Και χωρίς να το καταλάβω αρχίζουν τα γλωσσόφιλα. Η αλήθεια είναι ότι φιλούσε ωραία. Ξεκινά ένα απίστευτο μπαλαμούτι όπου ούτε λίγο ούτε πολύ βρίσκομαι μπροστά στο θαύμα. Ένα τεράστιο καβλί, με λίγες ξανθές τρίχες. Καλοσχηματισμένο και όμορφο. Από εκείνα που δεν συναντάς συχνά. Κοίτα να δεις σκέφτομαι και δεν του το είχα. Τόσο μεγάλο και ωραίο πουλί. Σαν κυπριακός βίλλος που λέει μια φίλη μου. Μεταξύ μας δε μιλάμε. Απλά χουφτωνόμαστε κι επειδή νιώθω ότι αισθάνεται κάπως άβολα του παίρνω πίπα. Καταπληκτική αίσθηση. Δε χωρούσε όλο στο στόμα μου, αλλά αμέσως αντιλαμβάνομαι ότι είναι η πιο ωραία πίπα που του είχαν κάνει. Έβαλα κι εγώ τα δυνατά μου. Δεν το συνηθίζω αλλά όταν προκύψει έχω τον τρόπο μου. Όλα κι όλα imitation πράγματα δεν κάνω. Ή το κάνεις σωστά ή καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου. Δεν σου περιγράφω την ένταση και το πάθος. Όλα τέλεια. Του χουφτώνω και τ’ αρχίδια και τρελαίνεται. Την ώρα που πάει να χώσει τη μούρη του στον πούτσο μου για να κάνει το ίδιο βλέπουμε μια βάρκα στα 2 μέτρα να πλησιάζει. Ήταν κάποια άσχετη γκόμενα μέσα με κάτι νεαρά κορίτσια. Πανικοβαλλόμαστε και εγώ γλιστράω και πέφτω στη θάλασσα. Ρε μαλάκα του φωνάζω πιάσε με να ανέβω πάλι. Κι αυτός πατάει ένα κουμπί και το σκάφος πηγαίνει πιο κάτω. Κολυμπώ και σκέφτομαι. Ρε πούστη μου, ήθελα τόσο πολύ να τον ψήσω για να τον γαμίσω στο τέλος. Φρικάρω με τις χαζογκόμενες που έχουν μείνει εμβρόντητες ενώ βλέπω το σακίδιο μου να γλιστρά κι αυτό στο νερό. Μένω λοιπόν με το σακίδιο να κολυμπώ μέχρι τη στεριά. Και με το πουλί στο χέρι. Τρόπος του λέγειν γιατί κολυμπούσα κιόλας.

Η πραγματικότητα ΙΙ

Ξυπνάω και σκέφτομαι πόσο πολύ καβλωμένος ήταν ο τύπος και πως τόσο καιρό θέλω να τον γαμίσω όταν με νευριάζει στη δουλειά και δεν μου κάθεται. Ξέρω βέβαια ότι θέλει ειδικό χειρισμό για να γαμίσεις έναν str8 που δεν παραδέχεται ότι το πλάθει το γιουβαρλάκι. Και ήμουν τόσο κοντά. Θα του έμενα αξέχαστος. Έπρεπε να έρθουν αυτές οι καρακάξες; Ξανακοιμάμαι με την αίσθηση ότι έχασα μια παρτίδα μπιρίμπα και έχω νεύρα.

Το συμπέρασμα

Είναι ένα. Όσο κι αν δεν παραδέχομαι ότι θέλω να μπλέξω μαζί του, λόγω του γεγονότος ότι είναι ειδικών «αναγκών», θα ήθελα πάρα πολύ να παιχτεί ένα σκηνικό. Γιατί τελικά τα παιχνίδια εξουσίας έχουν πολύ κάβλα.

One of the People.

Τουλιποανάλυση

• «Είναι ετεροφυλόφιλος, ή τουλάχιστον έτσι δηλώνει, ενώ οι παλιές καραβάνες στη δουλειά πιστεύουν ότι είναι gay και δεν το ξέρει» Δεν έχω γνωρίσει ένα γκει που να μην πιστεύει πως όλος ο κόσμος είναι γκει!
• «Και χωρίς να το καταλάβω αρχίζουν τα γλωσσόφιλα». Ma ούτε ένα κόλλημα; Τώρα θα μου πεις, στο όνειρο ότι βλέπει ο καθένας.
• «Ένα τεράστιο καβλί, με λίγες ξανθές τρίχες». Και μεις αυτό ονειρευόμαστε χρυσέ μου. Να είναι τεράστιο και να μην είναι τίγκα στον θάμνο.
• «Τόσο μεγάλο και ωραίο πουλί. Σαν κυπριακός βίλλος που λέει μια φίλη μου» Προφανώς δεν είμαι εγώ η φίλη που στο είπε. Γιατί αν ήταν έτσι ο τυπικός κυπριακός βίλλος, οι πιο διάσημοι πορνοσταρ θα ήταν Κύπριοι.
• «Απλά χουφτωνόμαστε κι επειδή νιώθω ότι αισθάνεται κάπως άβολα του παίρνω πίπα.» Επειδή αισθάνεται άβολα…λοιπόν μου βάζεις ιδέες. Θα δείχνω και γω ότι αισθάνομαι άβολα για να κάνω τον άλλο να κάνει ότι – πραγματικά- θέλω. Κορίτσια, καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάω.
• «Ή το κάνεις σωστά ή καλύτερα να μην το κάνεις καθόλου.» Α γεια σου! Τέλεια ατάκα!
• «Την ώρα που πάει να χώσει τη μούρη του στον πούτσο μου για να κάνει το ίδιο βλέπουμε μια βάρκα στα 2 μέτρα να πλησιάζει.» Συγγνώμη, σε δικό σου όνειρο, σε κόψανε στο καλύτερο; Είναι αυτό μάλλον, το ότι αυτός δεν θα το έκανε στην πραγματικότητα. Αχ, αυτό το υποσυνείδητο, να μην μας αφήνει να χαρούμε.
• «Κι αυτός πατάει ένα κουμπί και το σκάφος πηγαίνει πιο κάτω». Τι μαλάκας.
• «…θέλω να τον γαμίσω όταν με νευριάζει στη δουλειά και δεν μου κάθεται». Έτσι, έτσι. Χμ, τώρα που το σκέφτομαι δεν υπάρχει κανείς στη δουλειά μου, που να μου το προκαλεί.

Lost in MSN

Πριν από 10 λεπτά, μπήκα αφηρημένα στο msn. Συνήθως το έχω κλειστό γιατί από τη μια έχουμε και δουλειές και από την άλλη, με βγάζει συνέχεια από εδώ στη δουλειά.

Πληκτρολογώ στοιχεία, μπαίνει από την πρώτη και χαίρομαι. Και εκεί που είμαι online, γίνεται κάτι τρελό και εξαφανίζονται όλα μου τα contacts! Μα όλα όμως.

Και έτσι τώρα δεν έχω κανέναν απολύτως στο msn μου.

Μου ξανάτυχε πριν από κανά χρονο. Μάλλον ήταν ιός ή καμιά άλλη βλακεία. Δεν θυμάμαι πως τα κατάφερα την περασμένη φορά και βρήκα ξανά τις περισσότερες επαφές μου. Νομίζω απλά έκανα add όσους θυμόμουνα και από κει και πέρα, όποιος μου μιλούσε από τους υπόλοιπους, εμφανιζόταν αυτόματα το όνομά του στη λίστα μου. Προφανώς με έβλεπαν online ενώ εγώ δεν τους έβλεπα.

Σου έχει τύχει; Αν ναι, πώς το έλυσες;

Και το άλλο...μήπως να το δω συμβολικά; Σαν ένα 'ξεκαθάρισμα" ;

Μήπως όσοι μου μιλήσουν στο msn και άρα με σκεφτούν, αυτόματα μπουν και στη λίστα μου και τη ζωή μου;

Αμ το άλλο...μέσα στα contacts που έχουν χαθεί είναι και το γνωστό απωθημένο Νο.2 ( βλέπε κινηματογραφική σκηνή, πέρσι το χειμώνα στην Αθήνα). Με το οποίο αν και είναι online σχεδόν ποτέ δεν μιλάμε. Ούτε που θυμάμαι την διεύθυνσή του για να τον κάνω add. Μήπως είναι ένα σημάδι ότι το παρελθόν ( που δεν είναι παρόν και δεν θα γίνει ποτέ μέλλον) είναι καλά να χάνεται στα πλοκάμια του ίντερνετ και στη μαύρη τρύπα του msn;

Υ.Γ1 Έχω στα χέρια μου, τρία όνειρα από τρεις σέξι blogger. Οι υπόλοιποι δεν βλέπετε ερωτικά όνειρα ή δεν τους δίνετε αρκετή σημασία. Κακώς. Το πρώτο όνειρο θα δημοσιευτεί first thing, την ερχόμενη Δευτέρα.

Υ.Γ2 Πόσο παχυντικά είναι τα παξιμάδια; Νομίζω περιέχουν μια ουσία που τα κάνει εθιστικά και δεν μπορείς να φας μόνο ένα. Ειδικά τα κριτσίνια.

Dream on

Ο καιρός αλλάζει, ο ήλιος αρχίζει να ζεσταίνει τις καρδιές - και τα λοιπά μέρη του σώματος-, το καλοκαίρι πλησιάζει και...η libido, βγαίνει επιτέλους από την χειμέρια νάρκη.

Ως αποτέλεσμα αυτού του φυσικού φαινομένου, ο κόσμος - όλος, μην ακούσω μυξοπαρθένικες μπούρδες ότι εσένα "δεν σου συμβαίνουν τέτοια πράματα"- βλέπει όνειρα.

Όμως όχι οποιαδήποτε όνειρα. Αλλά ερωτικά και σεξουαλικά όνειρα.

Επειδή σε αυτό το blog είμαστε όλοι ερωτικά όντα και όχι ξενέρωτοι - αρνούμαι να δεκτώ ότι υπάρχει κάποιος που διαβάζει αυτό το blog και δεν είναι ένα υπέροχο, θερμόαιμο πλάσμα- θα κάνουμε το εξής project, μαζί.

Θα βάλεις ένα ποτήρι κρασί/βότκα/ουίσκι/, θα διαλέξεις σέξι μουσική, θα καθίσεις μπροστά από το κομπιούτερ και με όλη σου την ειλικρίνεια και χωρίς καμία αναστολή θα γράψεις για ένα ερωτικό σου όνειρο.

Μπορεί να είναι ρομαντικό/ ερωτικό/σεξουαλικό/ τσόντα. Ότι σου βγει.

Ακολούθως, θα το βάλεις σε ένα word κείμενο και θα το στείλεις με περιστέρι στο

espresso317@hotmail.com.

Θα τα δημοσιεύω ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο blog. Με το όνομα του blogger ( εκτός και αν δεν θες οπότε θα βάλω "Jane Doe" ή "John Doe").

Ήδη έχω ένα στο τσεπάκι - αρκετά τσοντέ ( εύγε χρυσέ μου).

Περιμένω σύντομα και τα δικά σου.

Υ.Γ Και επειδή είναι δικό μου το blog, μετά την παρουσίαση του κάθε ονείρου θα ακολουθεί τουλιπένια ανάλυση του περιεχομένου του.

Έλα να σου τιτιβίσω κάτι στο αυτί.

Πριν από κάτι μέρες αποφάσισα να «ξεκλειδώσω» το twitter μου και να το κάνω public. Ο λόγος που το είχα προστατεύσει, ήταν ότι πίστευα πως ότι δεν μπορώ να πω εδώ, θα μπορούσα να το λέω εκεί. Αλλά τελικά, αυτό δεν έγινε. Γιατί πολύ απλά, ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω την λογική του twitter.

Ίσως το twitter να είναι «χρήσιμο» μόνο για να διαβάζεις τι λένε οι διάσημοι. Για παράδειγμα, έχει πλάκα το twitter της Demi Moore γιατί βάζει και φωτό από εκεί που κάθεται. Έχει μια καρέκλα στο βάθος, σούπερ. Και ωραίο δάσος πίσω από την τζαμαρία. Αυτό. Μετά είναι το twitter του Gordon Ramsay που γράφει για τα νέα του εστιατόρια. Επειδή έχω ένα έρωτα με τον αγροίκο, τα διαβάζω με ευχαρίστηση. Σήμερα έγραψε ότι πήγε σε έναν αγώνα των Lakers και ένιωσε «πολύ κοντός».

Είναι και το twitter του Alain De Botton και του Coelho που γράφουν φιλοσοφίες και είναι πολύ βολικό γιατί δεν χρειάζεται να αγοράζεις τα βιβλία τους, αφού τους διαβάζεις δωρεάν! Από την άλλη έχεις το twitter φίλων blogger που αναπαράγουν links με ενδιαφέρουσες ειδήσεις. Να ‘ναι καλά τα παιδιά, μαθαίνουμε και κάτι χρήσιμο.

Και μετά είμαι εγώ. Που μετά από τόσους μήνες, είναι το μόνο μέσο στο ίντερνετ που μου προκαλεί τόση αμηχανία. Πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω. Να «θάψω» κόσμο; Γνωστούς και αγνώστους; Να γράψω τι κάνω κάθε πέντε λεπτά; « έκανα καφέ», «έληξε το γάλα», «είδα ένα γκόμενο στον διπλανό αυτοκίνητο», «τον θέλω», «βαριέμαι, « ακόμα βαριέμαι». Ή να βρίσκω ατάκες και να τις πετάω όπως τον Coehlo; Και οι φίλοι μου δεν είναι στο twitter, να είχαμε πες, καμιά επικοινωνία και να σπάγαμε πλάκα. Άσχετο το ότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν ποια είναι η μπλογκερική μου ταυτότητα.

Twitter troubles me.

Υ.Γ1 Θα επανέλθω και με άλλα "ερωτικά" όνειρα. Τσόντα θα το κάνουμε εδώ μέσα. Όποτε νιώσεις την ανάγκη να μοιραστείς τα ερωτικά σου όνειρα μαζί μας, feel free. Θα το δημοσιεύσω εδώ αν είναι όντως very sexy.

Υ.Γ2 Θα τσεκάρω το Little Buddha εντός της βδομάδας και θα σου πω.

dream a little

Χμ, τώρα συνειδητοποίησα πόσο σέξι ειναι το τραγούδι που παίζει στο ipod του blog.

Οπότε δανείζομαι την ιδέα του one of the people και θα σου πω ένα όνειρο που είδα την περασμένη βδομάδα.

Όπως ξέρεις είμαι single σαν λεμόνι και επίσης αρνούμαι να κάνω κάτι , απλά για να έχω σχέση. Όχι πως τώρα είμαι σε φάση. Αλλά είναι και άνοιξη, μπαίνει το καλοκαίρι και όσο νάναι αυτή η libido ώρες ώρες ( παράξενες - στ' αυτοκίνητο για παράδειγμα) κτυπάει την πόρτα με θράσος. Επειδή όμως δεν μ΄ αρέσει κάποιος συγκεκριμένα, δεν έχω και ένα άτομο να φαντασιωθώ ( επίσης αγαπημένο σπόρ σε πιο light εποχές).

Οπότε όταν κοιμάται ο άνθρωπος και βλέπει όνειρα, συνήθως έχουν να κάνουν με απωθημένα, επιθυμίες κλπ.

Εγώ η άμοιρη που απλά δουλεύω, που στο παρελθόν είχα 3 απωθημένα και 2 έρωτες, είδα το εξής όνειρο την περασμένη βδομάδα.

Ήμουν λέει σε ένα πολύ φωτεινό υπνοδωμάτιο. Στο κρεβάτι λευκά σεντόνια, στα παράθυρα λευκές κουρτίνες. Ήταν απόγευμα, ο ήλιος έμπαινε μέσα και σκέπαζε τα πάντα με ένα ζεστό πορτοκαλί χρώμα.

Στεκόμουν κοντά στο παράθυρο, δίπλα στο κρεβάτι. Απέναντι μου... ο πρώτος έρωτας ( εκείνος που επανήλθε μετά από 10 χρόνια και έστειλε email).

Δεν έγινε κάτι. Ούτε φιλιόμασταν. Απλά άγγιζε ο ένας τον άλλον. Στα χέρια, στο λαιμό. Θυμάμαι εκείνη την άισθηση που του ζούλαγα τα χέρια, εκείνο το δέρμα το λευκό-ηλιοκαμένο ( ήταν και ξανθός). Πολύ έντονη. Έτσι όπως ήταν πριν 10 χρόνια ακριβώς.

Και απλά άγγιζα, άγγιζα και τον κοίταζα στα μάτια. Και εκείνος το ίδιο. Δεν θυμάμαι το πρόσωπό του στο όνειρο, ούτε άλλες λεπτομέρειες. Μόνο εκείνη την επαφή.

Ξύπνησα το πρωί με την αίσθηση ότι όντως έγινε. Ένιωθα στο σώμα μου εκείνο το άγγιγμα.

Δεν είναι πολύ παράξενο;

Το σύμπαν δεν με πάει.

Είμαι πεπεισμένη. Δεν ξέρω ποιος μαλακισμένος πλανήτης είναι ανάδρομος, αλλά τέτοια γκαντεμιά...

1. Πέρασα ΟΛΑ τα βράδια της βδομάδας σπίτι, στον καναπέ με κουβέρτα. Αυτό αποτέλεσμα της κούρασης από την κόλαση-δουλειά. Οποιαδήποτε σχέδια προέκυπταν- αυτή τη βδομάδα όχι και κάτι ιδιαίτερο-, απλά τα ακύρωνα γιατί δεν άντεχα σωματικά. Το αποτέλεσμα...νιώθω down και ακοινώνητη.

2. Είχα καφέ σήμερα το απόγευμα και ποτά το βράδυ και μάντεψε...ακυρώθηκαν ΚΑΙ αυτά. Επιμένεις να διατηρώ τη ψυχραιμία μου;

3. Δεν έχω κάτι κανονισμένο για αύριο και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια...τώρα θα μου πεις υπερβάλλω. Ναι αλλά...αν δεν βγω πάλι; Άσε που τρώω τη φλασιά αυτό τον καιρό ότι για να βγω θέλω να γουστάρω πραγματικά την παρέα. Και επειδή είμαι στριμμένο άντερο, αυτό σημαίνει ότι δεν γουστάρω να βγω με πολλούς από τους φίλους μου. Είμαι κακιά φίλη. Δεν φτάνει που εξαφανίζομαι...

4. Νιώθω ότι δουλεύω μόνο και ότι είμαι χωμένη/χαμένη σε μια μαύρη τρύπα. Ότι δεν είμαι καριερίστας, απλά ηλίθιο πιόνι/παιχνιδάκι/δουλάκι του συστήματος. Και το δηλώνω. Δεν είμαι ευτυχισμένη.

5. Βαρέθηκα να είμαι μόνη χωρίς έρωτα σε αυτή την ζωή. Πρόσεξε, δεν επιζητώ νέο απωθημένο. Τρία είναι αρκετά για μια ζωή. Δηλαδή, τι πείραζε τώρα, να πήγαινα σπίτι και να έκανα σεξ ολόκληρο το σαββατοκύριακο; Και καλύτερα θα περνούσα και δεν θα ήθελα ποτά για να "ανέβω" και καλύτερη επιδερμίδα θα έκανα και , που το πας αυτό, δεν θα γκρίνιαζα!

6. Νιώθω χοντρή και ντουλάπα του ΙΚΕΑ. Και δεν έχω ρούχα!

7. Είμαι περιτριγυρισμένη από ζευγάρια και από γονείς. Και αυτοί είναι οι φίλοι μου. Οι single που μου απόμειναν, είναι γκέι ( ευτυχώς που είναι και αυτοί και δεν βαριέμαι δεν λες).

8. Οι κολλητοί μου δεν είναι Κύπρο. Συνειδητοποίησα ότι δεν είναι τυχαίο που ο κόσμος κυκλοφορεί σε δυάδες. Όταν έχεις ένα κολλητό, πας παντού. Δεν χρειάζεται να τηλεφωνάς σε άλλους. Είναι το "date" σου. Ποτέ δεν ήθελα να νιώθω ότι είμαι "κολλημένη" με ένα άτομο. Έλα που όμως συνειδητοποίησα ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολες οι νύκτες μου...

9. Δεν ξέρω αν είμαι μόνη κατ' επιλογήν. Πιθανόν. Αφού είπα τόσα "όχι". Από την άλλη , όσο περνάει ο καιρός, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι κουράστηκα να προσπαθώ να οργανώνω τη μέρα και τη νύκτα μου. Πολύ planning, απλά επειδή έτσι είναι το να είσαι "single".

10. Το ότι ξέρω πως πολύς κόσμος είναι μαζί επειδή απλά δεν μπορούνε να είναι μόνοι τους. Δεν σημαίνει ότι θα το κάνω. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με κάτι πιο λίγο από τα όνειρά μου.

Υ.Γ1 Πότε ήταν η τελευταία φορά που με άκουσες light;

Υ.Γ2 Ντρέπομαι να παίρνω τηλέφωνα για έξω. Τι κόλλημα και αυτό. Σαν να είμαι needy.

Υ.Γ3 Νύκτες στον καναπέ, με κουβέρτα. Έτσι θα είναι η ζωή μου από δω και πέρα; Το 32 δεν είναι too old;

Υ.Γ4 Η καρέκλα είναι η "One for two" by Tonon. Μια για δύο...

Zen, κρασί και όνειρα ηλεκτρονικά

Δεν έμεινα τελικά τόσο μακρυά από το blogging. Μπορεί να μην μπορώ ακόμα να γράψω τα εμπνευσμένα κείμενα ή έστω να έχουν μια συνοχή όλα όσα λέω, αλλά μου έλειψε η αίσθηση επικοινωνίας και επαφής με το ίντερνετ.

Αφορμή για την επιστροφή μου στο blogging, ήταν το νέο ποστ του Μαρίνου. Occhio ή "Little Buddha", ο τίτλος του. Για όσους δεν ξέρουν, αυτά είναι δυο μπαρ στην Λευκωσία, σχετικά καινούρια. Το ένα λειτούργησε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, το άλλο δεν έχει ούτε μήνα.

Στο πρώτο έχω πάει, το δεύτερο θέλω να το επισκεφτώ γιατί έχω μια αδυναμία στην μουσική του Buddha Bar.

Διαφωνώ με εκείνα που γράφτηκαν για το Occhio. Γιατί είναι απλά ένα στημένο μπαράκι και είμαι κάθετη σ' αυτό. Γιατί οι 30 συν πλην, πάνε και στέκονται εκεί και η μόνη τους έννοια είναι να τους δουν. Δεν είναι τόσο μα τόσο ξεπερασμένη αυτή η στάση; Να πιστέψω ότι πραγματικά ακούς μουσική, πίνεις τα ποτά σου και περνάς καλά; Χωρίς να σε ενδιαφέρει να σε δουν οι γύρω; Δεν πήρα αυτή την εντύπωση όταν πήγα. Ούτε και εγώ φυσικά ήμουν χαλαρή. Πώς θα σταθώ όταν η ξανθιά 25αρα δίπλα μου ( που φαίνεται ανοργασμική 35αρα) κοιτάει με ένα απλανές βλέμμα και το body language της λέει "κοίτα με, φοράω μάρκες και είμαι hot hot"; Ή οι άνδρες. Ξενέρα ρε αγόρια. Ούτε ένα χαμογελάκι της προκοπής. Φορέσατε τα ωραία επώνυμα πουκαμισάκια σας και ντυθήκατε σαν Ken. Life in plastic, is fantastic ε;

Τι διαφορά δηλαδή έχει από το Zoo, το Mo και τα σχετικά; Καμιά. Η ίδια φιλοσοφία του αρχοντοχωριατισμού των 'oos.

Όσο αφορά στο Little Buddha, εμπιστεύομαι τα σχόλια του Μαρίνου και έχω ήδη φανταστεί την εικόνα. Το "status" του BMW X6, του Rolex και του D&G τζιν συμπληρώνει μια (πολυπόθητη) κράτηση στο Little Buddha. Έτσι πάει και μεταξύ μας έτσι είναι και σε πολλά άλλα Buddha Bar όπως είναι για παράδειγμα εκείνο του Λιβάνου που είναι τίγκα στο επώνυμο κιτσαριό. Άρα τι διαφορετικό περιμέναμε εδώ; Και αυτό το λέω, χωρίς να υπονοώ κάτι για την Κύπρο.

Tώρα θα μου πεις, "εσύ που πας δηλαδή;".

Έχω ανακαλύψει το vinyl και όταν βγαίνω, εκεί πάω. Θα δεις τους πάντες. Από "καθωσπρέπει" μέχρι το crowd της New και bikers. Μουσική cool, ωραίο περιβάλλον και καμιά αίσθηση δήθεν. Μια βραδιά, πέρασε από δίπλα μου, ένας τύπος με τζιν και σακάκι κουστουμιού και οι διπλανές τύπισσες είπαν " Πω πω, τι γυρεύουν εδώ οι φλώροι;" Όσο για τα ποτά, δεν ξέρω πολλά αφού κάθε φορά πίνω κρασί ( μια χαρά είναι).

Και η New μ αρέσει, ειδικά το καλοκαίρι στη μικρή βεράντα. Και το Stranger than Paradise, όταν καθόμαστε στα σκαλιά έξω. Και πλέον, όπου νιώθω καλά με το τζιν και το μπλουζάκι μου. Τα υπόλοιπα τα βαριέμαι. Και ας έχω πει στην "κοσμικιά" κολλητή μου την επόμενη φορά που θα πάει Little Buddha να κρατήσει μια θέση και για μένα. Να δεις που απλά θα εκνευριστώ...τουλάχιστον θα είναι καλή η μουσική.

Απόψε θα πάω σε ένα νέο μπαράκι, το Nano. Κάνουνε ένα κοκτέιλ που το ονομάζουν "κρακ". Θα το πιω και θα σου πω.

Υ.Γ1 O Μonsieur Minimal, αλλάζει όνομα, γίνεται Μεσιέ Μινιμάλ, τραγουδάει ελληνικά και βγάζει μίνι δίσκο, με την ονομασία "Πάστα Φλώρα". Συμμετέχει σε ένα όμορφο τραγούδι η Δήμητρα Γαλάνη. Βρες τις μουσικές του στο myspace. Μυρίζει ήδη καλοκαίρι :)

Υ.Γ2 Ο Πολίτης θα δίνει ένθετο το Nitro. Χμ...θα παίρνω Πολίτη. Το People μου είναι αδιάφορο.

Υ.Γ3 Περνώ φάση εσωστρέφειας. Το οποίο σημαίνει πολύ διάβασμα, μουσικές και θέατρο.

Υ.Γ4 Έίχες δίκιο. Καλύτερα να άφηνα το facebook παρά το blogging.