Happy New Year

Πώς πέρασες το φετινό καλοκαίρι; Ήταν όπως το περίμενες;

Γιατί μου φαίνεται ότι ήταν πολύ σύντομο; Ακόμα μια φορά δεν χορταίνω ήλιο, θάλασσα και χύμα καταστάσεις.

Αν υπάρχει μια εικόνα που να περιγράφει το φετινό μου καλοκαίρι είναι "θάλασσα". Κάθε σαββατοκύριακο και μετά ελληνικά νησιά. Το φετινό καλοκαίρι όμως ήταν και πολύ κίτρινο. Κίτρινη ψάθα, κίτρινες havaianas, κίτρινα γιαλάκια. Μπλε θέα, μπλε ρούχα, μπλε ποτό ( north).

Όμορφο καλοκαίρι. Πολύ έντονο, ευχάριστα έντονο. Χωρίς πολλές λύπες. Με ανατροπές, εκπλήξεις, με λίγα "μια από τα ίδια", μια σούμα της χρονιάς που πέρασε.

Έτσι μετράω εγώ το χρόνο. Σε σχολικές χρονιές. Από Σεπτέμβρη σε Σεπτέβρη.

Ανυπομονώ να αρχίσει αύριο η νέα χρονιά.

Να μπω σε καινούριες φάσεις. Νέα πρόσωπα, νέες καταστάσεις. Να αφήσω πίσω ανθρώπους που με στεναχώρησαν έστω για λίγο, θέματα άλυτα, απορίες επίσης άλυτες. Θέλω να αλλάξω ωράρια, να ξυπνάω πρωί, να πηγαίνω στη δουλειά και να βρίσκω πάρκιγκ, να παίρνω καφέ από σπίτι, να σχολνάω νωρίς, να πηγαίνω γυμναστήριο και μετά βόλτες με τους ανθρώπους που αγαπώ βαθιά. Θέλω να ανακαλύψω νέα στέκια, νέους φίλους. Να είναι όλα όμορφα και απλά. Ναι αυτό θέλω για φέτος.

Δεν θέλω δράματα, ούτε να τραβιέμαι από μπαρ σε μπαρ γιατί μπορεί να είναι κάποιος που μ αρέσει εκεί, ούτε να διερωτούμαι "αν" και "αν". Ούτε θέλω να χάνω ώρες σε ηλίθιες σκέψεις και ανθρώπους που δεν "λένε".

Σήμερα είχα στο μυαλό μου μια φράση που μου είπε μια φίλη αρχές του καλοκαιριού όταν μιλούσαμε για γκομενικά, χυλόπιτες, πιθανά "σημάδια" και ερμηνείες sms:

"Αγαπάμε αυτούς που μας αγαπάνε".

Τι λες εσύ;

Υ.Γ1 Το facebook είναι μεγάλο χάσιμο χρόνου.

Υ.Γ2 Ποιο είναι το ποτό του φθινοπώρου; Ποιο θα αντικαταστήσει το mojito; Η απάντηση στα καυτά αυτά ερωτήματα, σύντομα!

Υ.Γ3 Τι λέει εκεί κάτω στα "Καλά Καθούμενα";

Back to back

Επιστροφή λοιπόν. Μετά από δεκαπέντε ολόκληρες μέρες. Με ένα τρελλό μεταδιακοπικό σύνδρομο. Τελείως spaced out.

Οι διακοπές ήταν σούπερ. Όμορφα, με φίλους, τελείως χαλαρωτικά και αναζωογονητικά στο νησί με το τρίπτυχο ύπνος-θάλασσα-φαγητό να είναι το καθημερινό πρόγραμμα. Προέκυψε και μια μονοήμερη εκδρομή στη Σίφνο (αχ εκείνη η καπαροσαλάτα). Το μυαλό μου όλες εκείνες τις μέρες είχε μπει σε pause, σκεφτόμουν ελάχιστα, τόσο λίγο που ούτε και γω το περίμενα. Διάβασα ένα light βιβλίο, άρχισα το καινούριο της Ζατέλη που μου φάνηκε εκτός της φάσης μου και δεν άκουσα σχεδόν καθόλου μουσική από το shuffle μου.
Είναι αυτό που είσαι αποφασισμένος να χαλαρώσεις, τόσο ώστε να αποβάλεις από πάνω σου οτιδήποτε σου θυμίζει την καθημερινότητά σου. Μόνο μπλε. But I wasn't feeling blue.

Οι μέρες στο νησί πέρασαν πολύ γρήγορα. Στην επιστροφή έκατσα και κάτι μέρες Αθήνα. Ήθελα να περάσω ώρα με κολλητό, να δω φίλους που έμειναν πίσω και να απολαύσω αστικές διακοπές. Ακόμα και εκεί ήμουν στην καρακοσμάρα μου. Περπατούσα με τις ώρες σε μια άδεια πόλη, άραζα σε καφέ, έπινα πράσινο τσάι, έτρωγα φρούτα - στο Starbucks σερβίρουν φρουτοσαλάτα, σταφύλι και πεπόνι- και διάβαζα βιβλία. Πήρα τρία cd ( Moby, Orishas και compilation από Klik Records) , ένα βιβλίο, γκρί και μαύρες μπλούζες από H & M και ένα ζευγάρι γκρι havaianas. Φύλαξα λεφτά για να πληρώσω λογαριασμούς.
Πήγα και στο καινούριο Μουσείο ( φανταστικό). Γεμάτο Αμερικάνους, Πολωνούς, Ρουμάνους, Ρώσους και λίγους Έλληνες , μάλλον δεν ήταν Αθηναίοι. Και εγώ που δεν είμαι γενικά λάτρης του αρχαίου πολιτισμού, έπαθα την πλάκα μου.
Εννοείται ξημεροβραδιαζόμουν στο Γκάζι. Φαγητό σε Sardelles, Butcher, Tirbuson, Mataora, ποτό σε Cabana41, Hoxton κλπ. Από ένα σημείο και μετά έβλεπα γνωστές- νυκτερινές- φάτσες.


Όλο αυτό το διάστημα, δεν είχα σκεφτεί πολλά πράματα. Ούτε πως θα είναι όταν έρθω πίσω, ούτε τα γκομενικά μου, ούτε πόσο πνίγομαι γενικά. Είδες τι κάνουν οι μέρες χαλάρωσης; Θαύματα.

Επέστρεψα, βγήκα μια βραδιά έξω, το μυαλό ακόμα θολό όμως. Ακόμα να δω όλους μου τους φίλους, τους έχω πεθυμήσει. Προσπαθώ να προσαρμοστώ στα πιο "πεζά" ωράρια. Να μην βγαίνω για φαί στις 10, να μην είμαι έξω ως τις 3 και τις 7 και να μην κοιμάμαι ως τις 1 το μεσημέρι. Δύσκολο. Αν δεις μια, να γυρίζει στους δρόμους της πόλης στις δύο το πρωί με eyes wide open, είμαι εγώ.
Νιώθω out of focus. Δεν είναι κακό ε;


Υ.Γ1 Ξέρει κανείς ένα music player /site που μπορώ να βρίσκω πολλά τραγούδια ή να ανεβάζω δικά μου στο blog; Το playlist.com τα έχει παίξει.
Y.Γ2 Το photoblog θα φιλοξενήσει πολύ σύντομα φωτό από τις διακοπές
Υ.Γ3 Νέα πώρωση, Lie to me. Καταπληκτική σειρά, από δημιουργούς House MD με τον εκπληκτικό Tim Roth στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Υ.Γ4 Πρέπει να αρχίσει το detox. Δεν έχω αίμα στον οργανισμό μου αλλά βότκα...

Παραλήρημα διακοπών

Τόσα πολλά στο μυαλό, τόσα λίγα που θέλω να πω. Let's give it a shot.

Ακόμα διακοπές ( αν και έχω να κολυμπήσω κάτι μέρες ). Μετά το νησί, Αθήνα για λίγες μέρες.

Έχω κάνει το "λάθος" να φέρω λαπτοπ μαζί μου ( ευτυχώς όχι στο νησί).

Ψες ήμουν σε ένα κλαμπ στο Γκαζι με τον κολλητό μου. Πήγαμε να τσεκάρουμε την κατάσταση. Ένιωθα τόσο εκτός και τόσο αμήχανα. Ένας φίλος του - που τον γνώρισα μόλις τρεις μέρες πριν - με ρωτησε " σ' άρεσε κάποιος από δω μέσα; "Απάντησα αρνητικά και τον κοίταξα με ένα ύφος βρεγμένης γάτας. "Δεν πειράζει, εκεί που δεν το περιμένεις θα έρθει το κλικ".

Άμα μου το είπε και ένας σχεδόν άγνωστος και τελείως μεθυσμένος, ε κάτι θα ξέρει.

Ουφ βαρέθηκα αυτή τη κουβέντα. Βαρέθηκα και μένα να ασχολούμαι με ΑΥΤΟ.

Έρωτες και μαλακίες...πραγματικά.

Πάω βόλτα downtown. Το ότι είμαι σχεδόν απένταρη δεν βοηθάει για shopping therapy.

Υ.Γ1 Είναι επίσημο, δεν ξέρω να φλερτάρω

Υ.Γ2 Για τις υπέροχες διακοπές θα τα πούμε εκτενώς με την επιστροφή στο νησί και σε φάση που θα τα έχω παίξει στο γραφείο.

Υ.Γ3 Σκοπός νέας χρονίας, να αυξήσω κύκλο ή τους single φίλους. Δεν λέει διαφορετικά.

Garden Closed for the Summer

"Αμα σκεφτεσαι είναι λες και βάζεις μικρά τουβλα σε ένα ρυάκι και δεν το αφήνεις να φτάσει μέχρι τη θάλασσα…."



Υ.Γ1 Ατάκα Φίλης.
Υ.Γ2 Flow
Y.Γ3 Καλό καλοκαίρι, καλά να περάσεις, πολλές βουτιές, ηλιοβασιλέματα, μοχιτο, μπίρες, κρασιά, αγάπη, όνειρα, χαλαρά.

Full Moon - once again.

Μωρά μου,

Καταστροφή με τη cute φατσούλα. Ή δεν ενδιαφέρεται ή δεν είναι σε τέτοια φάση. Υπέροχα ε;

Χρειάστηκαν 4 ώρες για να το καταλάβω. Είπαμε πολλά και ωραία - έχει ένα ενδιαφέρον σαν άνθρωπος- αλλά...ένα μεγάλο αλλά.

Καπάκι, γίνεται και κάτι άλλο με πρώην. Ούτε να προσπαθήσω να συζητήσω δεν θέλω. Δεν έχω την ενέργεια.

Εμ, πανσέληνος , τι περιμένεις.

Νιώθω μια κούραση ψυχής. Ρε παιδί μου, από τις αρχές του χρόνου, τίποτα δεν δουλεύει. Μάλλον μ΄αρέσουν οι λάθος άνθρωποι. Ναι, ως και εδώ φταίω.

Με ξεπροβόδισε και με αγκάλιασε σφικτά για αρκετή ώρα. Ήθελα να μείνω κι άλλο εκεί. Αλλά νομίζω δεν με έπαιρνε.

Πω πω κουράστηκα να κάνω σενάρια, εικασία ΚΑΙ κινήσεις. Αν θέλει ο άλλος, δεν θα κάνει κάτι;

Εξάντληση.

Με όλα και με όλους. Έρωτες, φίλους, ανθρώπους.

Άντε φτάνει. Φτάνει προσπάθεια για τα πράγματα που το σύμπαν το φωνάζει από μακριά "αν αξίζουν θα ρθουν, αλλιώς θα προσπεράσουν".

Εκείνο το βλέμμα...

Χμ....

Καληνύκτα.

Συστατικά: Σόδα

Γεμίζεις ως πάνω το ποτήρι με σόδα.

Σε μια βδομάδα από τώρα, θα είμαι σε ένα ολόλευκο σπίτι, σε κυκλαδίτικο νησί. Θα κοιτάζω το φεγγάρι που θα βουτάει στη θάλασσα, θα πίνω mojito ή κρασί και θα σκέφτομαι. Ή μάλλον δεν θα σκέφτομαι, θα νιώθω. Και το πρωί θα ξυπνάω, θα προγευματίζουμε με θέα το απέραντο γαλάζιο, θα πηγαίνουμε θάλασσα, θα λέμε βλακειούλες και φιλοσοφίες ( από εκείνες που λες με τον ήλιο να σε κτυπάει κατακέφαλα), θα διαβάζω βιβλία ( τι να πάρω άραγε; - μάλλον το καινούριο της Ζυράνα Ζατέλη, ο Τζούμας δεν με κέρδισε) και θα κολυμπώ.

Ανυπομονώ. Νιώθω ότι τελειώνει μια σχολική χρονιά.

Νομίζω τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα από Σεπτέμβρη. Από άποψη δουλειάς. Αλλά διαισθάνομαι ότι αυτή η χρονιά θα είναι καθοριστική και σε άλλους τομείς. Μακάρι. Είμαι έτοιμη για καινούριους δρόμους, πιο αληθινούς και κοντά σε μένα.

Το βράδι της Πέμπτης που γύριζε η ώρα και ήταν μέρα των γενεθλίων μου πήγα στο μπαράκι που συχνάζει η cute φατσούλα. Πήρα την κολλητή μου να τον δει και να δούμε τι σκατά θα κάνω γιατί από τη μια είχα αρχίσει να βαριέμαι και από την άλλη είχα αποφασίσει τις θεωρίες και τα σενάρια να τα κάνω πράξη επιτέλους. Μετά από το σπρώξιμο της κολλητής ( κυριολεκτικά όμως - καθόμουν σαν ηλίθια και κοίταζα τα φύλλα), κατάφερα και έπιασα κουβέντα με τον τύπο. Σκέψου με εμένα που ποτέ δεν σκάω, να είμαι μέσα στην μούγκα. Και ηλίθια. Και να χαμογελάω σαν βλαμμένο. Άσε. Ευτυχώς ο μικρός ήταν πιο κοινωνικός από μένα. Να φανταστείς σε κάποια φάση ένιωσα ένα χέρι στο γονατό μου και γύρισα με απορία στην κολλητή μου γιατί μου φάνηκε λίγο μακρύ το χέρι της. Και όχι δεν ήταν το δικό της ( δεν είχα πιει), ήταν το δικό του. Ντράπηκα. Τέλοσπαντων, να μην στα πολυλογώ, κατάφερα μετά από 3-4 βότκες να μιλήσω κανονικά. Και με κοίταζε. Στα χείλη. Εκεί κόμπλαρα. Άσε. Και τελικά, κατά τις 2 ξεστομίζω την ατάκα "άκου να δεις, επειδή βαριέμαι να έρχομαι συνέχεια εδώ, δώσε μου το τηλέφωνό σου". Μάλιστα. Αυτό είπα. Ευτυχώς δεν φάνηκε να το επεξεργάζεται ιδιαίτερα. Χαμογελούσε συνέχεια πάντως. Και κοίταζε. Και ερχόταν συνέχεια κοντά μας. Χμ.

Αυτά. Έχω 5 μέρες πριν το νησί να κάνω κάτι. Είμαι περιέργη να δω τι κίνηση θα κάνει - αν κάνει.

Υ.Γ1 Όμορφο καλοκαίρι το φετινό. Τα σαββατοκύριακα του Ιούλη μου ήταν πανέμορφα. Τα δικά σου;

Υ.Γ2 Πως βαριέμαι να δουλεύω. Θα ήθελα απλά να αράζω κάπου με μπιρούλα ή μοχίτο , καλή και ενδιαφέρουσα παρέα και να ακούμε μουσική. Εντελώς χαλαρά και σιωπηλά.

Υ.Γ3 Αυτό το σ/κ είδα τρεις ταινίες. Επιτέλους το Billy Elliot. Τι όμορφο!