"Το χρόνο εμείς τον δημιουργούμε" μου είπε μια φίλη ψυχολόγος και γω σκέφτομαι ότι αυτό ισχύει μάλλον γιατί η άλλη φράση " δεν έχω χρόνο" δεν ισχύει. Ισχύει το "δεν θέλω να έχω χρόνο για το τάδε πράγματα ή τον τάδε άνθρωπο". Άρα τα πιο κάτω είναι μερικά από τα πράγματα που δεν θέλω να έχω χρόνο το 2022 και απλα δηλώνω εδώ και στον έξω κόσμο "Δεν έχω χρόνο".
Δεν έχω χρόνο για οτιδήποτε δεν μου προσφέρει εμένα το χρόνο του. Επιμένω στη λέξη "αλισβερίσι" αν και ο Τέλσον διαφώνησε σε προηγούμενο post. Δεν έχω χρόνο για ανθρώπους που δεν θέλουν να μου προσφέρουν και εκείνοι χρόνο.
Δεν έχω χρόνο για καριέρα. Αυτή την περίοδο διαβάζω για εκείνη την τρομερή τελική εξέταση του φθινοπώρου. Άρα τώρα μένω στάσιμη και απλά παίρνω ένα μισθό. Αποδοχή και βαθιές ανάσες μέχρι το τέλος το χρόνου.
Δεν έχω χρόνο για φιλίες που χρειάζονται πολλή προσπάθεια εκ μέρους μου. Δυστυχώς το moleskine είναι ο καλύτερος μου φίλος και όλα μπαίνουν σε πρόγραμμα.
Δεν έχω χρόνο για πολλά έξω. Εδώ όμως δεν έχει να κάνει μόνο όμως με το ότι κάνω 2 δουλειές, έχω αναλάβει 1-2 εξτραδάκια και είναι και το διάβασμα. Έχει να κάνει με το οτι μπούκτισα. Εδώ και 20 χρόνια, βγαίνω λες και δεν υπάρχει αύριο. Και δεν υπήρχε κανένα αύριο ελεύθερο με το πρόγραμμά μου. Νιώθω ότι θέλω να κάνω μια όπισθεν, να δω το σπίτι μου μεταφορικά και κυριολεκτικά. Είναι μια διαδικασία που απολαμβάνω.
Δεν έχω χρόνο για πάθη. Εκείνα τα πάθη όμως που εσύ παθιάζεσαι, ειδωλοποιείς τον άλλο, τον βάζεις σε ένα βάθρο και στην πορεία διερωτάσαι γιατί δεν είσαι εκεί πάνω, δίπλα στο βάθρο μαζί του. Έχω χρόνο για πραγματικούς έρωτες, που όταν κάνω ένα βήμα, θα κάνει και ο άλλος ακόμα ένα. Έχω χρόνο για αμφίδρομες συνανα(σ)τροφές.
Δεν έχω χρόνο για οικογενειακά δράματα. Τα έζησα 2 και χρόνια. Διαπίστωσα ότι μόνη μου στεναχωριόμουν, μόνη μου φώναζα. Κανείς δεν με άκουσε ποτέ. Τελικά, το σπίτι μου εδώ είναι όντως το σπίτι μου.
Δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο, είπε ο Χατζηγιάννης. Χρόνια μετά, ψυχαναλύσεις πολλές μετά αρχίζω να το εμπεδώνω.
Δεν έχω χρόνο για εκδρομές στο νησί. Έχω όμως χρόνο για ταξίδια στο εξωτερικό. Διψάει ο νους μου και όλες μου οι αισθήσεις για άλλες ιστορίες.
Δεν έχω χρόνο για social media. Ζω την απόλυτη απελευθέρωση από τη μέρα που άφησα το instagram. Το να μην βλέπω τι κάνει ο άλλος, το να μην ποστάρω για να το δουν συγκεκριμένοι, το να μην δίνω λογαριασμό για το που πήγα, τι έφαγα και τι ήπια, είναι λυτρωτικό.
Δεν έχω χρόνο να αποδείξω ποια είμαι. Έχω χρόνο να ανακαλύψω αυτούς που θέλω εγώ.
