Αυτή την ώρα, σε μια βδομάδα ακριβώς θα βρίσκομαι στο αεροπλάνο για τον καλοκαιρινό μου προορισμό. Δεν το συνειδητοποιώ. Έχει καιρό να κάνω τόσο μεγάλο ταξίδι.
Με έπιασε μια μανία να βρω tips και να σημειώνω που θα πάω, τι θα δω. Νέες πόλεις βλέπεις. Και από την άλλη σκέφτομαι, ότι το αυθόρμητο είναι το πιο ωραίο και απλά θα βασικά. Να πάω σε κάτι μουσεία και γκαλερί που θέλω, να δω κάποια αξιοθέατα, να δώ κανα live, να παω σε 3-4 εστιατόρια και μπαράκια που σημείωσα και φτάνει. Και μετά αυθόρμητα.
14 μέρες, άλλος αέρας. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έχω πεθυμήσει αυτόν τον άλλο αέρα.
Πέρασα το περισσότερο μέρος του 2017 και του 2018 να βαριέμαι αφόρητα. Την καθημερινότητα μου, τις συνήθειες μου, τον κόσμο γύρω μου. Βαρέθηκα εμένα πάρα πολύ.
Εδώ και 2 μήνες περίπου κάπως άλλαξε αυτό. Δεν ξέρω τι έγινε και το σύμπαν αποφάσισε να με αφήσει να ηρεμήσω. Απλά όλα είναι κάπως καλύτερα.
Βαριέμαι; Ναι. Έχω θλίψη; Ναι, αλλά όχι κάθε μέρα. Κάτι είναι και αυτό.
Άρα αυτό το ταξίδι, αγαπητέ/ή φίλε/η ίσως, λέω ίσως, να με κάνει να δω κάποια πράγματα αλλιώς, να αναθεωρήσω, να τολμήσω.
Συνήθως έτσι παθαίνω σε μεγάλα ταξίδια ή σε ταξίδια στα οποία πάω όταν θέλω να ξεκαθαρίσω καταστάσεις. Μου δίνουν ένα "σπρώξιμο" αλλά και εικόνες.
Ανυπομονώ για αυτό το αίσθημα/αποτέλσμα, περισσότερο ίσως απ' ότι για το ίδιο το ταξίδι.
΄
Ξέρεις, όσο μεγαλώνω, συνηθίζω την καθημερινότητά μου και "κολλάω". Ίσως είναι θέμα ηλικίας, ίσως είναι επειδή μεγαλώνοντας έχουμε περισσότερες εκκρεμότητες και ευθύνες. Δεν ξέρω. Αλλά δεν μου αρέσει που το βρίσκω πιο δύσκολο να ξεσηκωθώ. Βόλεμα, γαμώτο.
Πάλι μιλάω σκόρπια. Όπως και στα τελευταία εκατόν ποστ. Έτσι ειναι το μυαλό μου τα τελευταία 4-5 χρόνια. Σκόρπιο. Σίγουρα πιο ήρεμο και πιο κατασταλαγμένο σε πολλά πράγματα αλλά γενικά "αλλου".
Ίσως αυτό το ταξίδι να με "μαζέψει" λίγο.
Πολύ θα το ήθελα.
Καλό καλοκαίρι παιδιά,
X,
Ut
