Αυτή τη στιγμή που σου γράφω, είμαι στο νέο μου γραφείο, το οποίο είναι δροσερό - ας είναι καλά ο ανεμιστήρας - , από τα ηχεία ακούγεται Εν Λευκώ, Pepper ή ότι προκύψει στο Spotify. Ανά τακτά διαστήματα φτιάχνω freddo espresso ή αν βαριέμαι απλά φραπέ, το μεσημέρι τρώω από το φαγητό που μου φέρνουν οι γονείς μου - πήραν σοβαρά την ελεύθερη πτώση μου και μου συμπαραστέκονται -, κατά τις 2 με πιάνει μια τρελλή νύστα, καμιά φορά κοιμάμαι κανένα μισάωρο. Το απόγευμα δουλεύω πάλι και κατά τις 7-8 σταματώ.
Λοιπόν , το freelance, δυο βδομάδες περίπου μετά - μια βδομάδα αν υπολογίσεις τα τρεχάματα των πρώτων ημερών - το περίμενα λίγο πιο...free. Δεν γκρινιάζω, αλλά δουλεύω non stop.
Εντάξει, σπίτι μου, με τη μουσική μου, με την ηρεμία μου. Ειναι πολύ καλό αυτό.
Περιμένω να στρώσουν λίγο τα πράγματα να πάω να δουλέψω από κανένα cafe.
Και το στρώσιμο , σημαίνει κι άλλο τρέξιμο για να βρω τις δουλειές που θα κάνουν το παζλ για να έχω εισόδημα. Ναι, το ξέρω ακούγεται αγχωτικό και ίσως είναι. Αλλά δεν έχω επιλογή. Αφού αυτό ήθελα να κάνω.
Τέλοσπάντων ΔΕΝ κλαίγομαι.
Θέλω διακοπές όμως. Απλά να σου πω, πως δεν έχω πάει θάλασσα ακόμα. Ω, ναι.
Αλλά ξέρεις κάτι; Μόνο και μόνο ότι τα πράγματα από εδώ και πέρα θα είναι πιο περιπετειώδη , μου αρέσει. Σε μια βαρετή χώρα, να έχω κάτι που να μην είναι σίγουρο...ναι, είναι σημαντικό.
Από τη λίστα του προηγούμενου ποστ, με τα πράγματα που είπα ότι θα κάνω, η σούμα μετά από 2 βδομάδες είναι η εξής:
- Νέα πρότζεκτ, κλείσιμο εκκρεμοτήτων. Αυτό, έντονο για όλο τον Ιούλη. Ναι, ναι, ναι , αλλά δύσκολα γιατί ο χρόνος κυλά απίστευτα
- Σκέψη και προβληματισμός για νέες προσφορές δουλειάς . Ευτυχώς ναι, και το τοπίο θα ξεκαθαρίσει σε λίγες βδομάδες.
- Συνειδητοποίηση της αλλαγής και απανωτά σοκ ανά τακτά διαστήματα κατά τη διάρκεια της μέρας. Ναι, είναι απίστευτο. Καμιά φορά σκέφτομαι " αμάν τι έχεις κάνεις", αλλά τις πιο πολλές φορές είμαι οκ.
- Καθημερινές στην παραλία , μια φορά τη βδομάδα. Με το λαπτοπ ανά χείρας. Μπα....Έχω κολλήσει σπίτι, κάπως τρομοκρατημένη μήπως δεν προλάβω. Άρα, όχι δεν είμαι ακόμα cool freelancer
- Από καφέ σε καφέ στη Λευκωσία με το λαπτοπ ανά χείρας. Ούτε αυτό το έχω κάνει για τον πιο πάνω λόγο.
- Ώρα με την γιαγιά μου, χωρίς να πρέπει να της πω " πρέπει να πάω να δουλέψω". Νιώθω άσχημα αλλά ούτε αυτό το έχω κάνει. Θα το κάνω την Πέμπτη όπως. Και θέλω πιο συχνά.
- Ποτά με φίλους μέχρι αργά, όχι πολύ αργά, αλλά αργά. Ναι, αυτό επιτέλους έχει αρχίσει. Τώρα συνειδητοποιώ τι χρονιά δύσκολη ήταν αυτή που με έκλεισε σπίτι.
- Φλερτ. Εξάσκηση. Μπας και αλλάξει το παιχνίδι. Ελαφρώς, αλλά ναι και εδώ θα επιμείνω.
- Να προγραμματίσω ταξίδια το Φθινόπωρο. Ένα Μαρόκο δεν θα με χάλαγε. Ναι, ναι, ναι αυτό θέλω να το κάνω πολύ.
- Αθήνα. 3 μέρες. Μπα....
