Γιατί δεν ανυπομονώ για το τριήμερο

• Όπου εκατοστό και πετσέτα. Ενίοτε και χωρίς καν να υπάρχει αυτό το ένα εκατοστό. Οι δήμοι όπου βλέπουν τετραγωνικό μέτρο άδειο, φυτρώνουν ομπρέλα και δύο ξαπλώστρες με αποτέλεσμα το χρώμα της άμμου να έχει εξαφανιστεί. Σε παραλίες που δεν είναι οργανωμένες, όλοι κάθονται πάνω σου. Συνήθως οι ομάδες ανθρώπων που δεν θες ( στη δική μου περίπτωση "αππωμένοι").
• Όλα τα εστιατόρια και τα μπαρ ξεχειλίζουν. Πρέπει τώρα εσύ καλοκαιριάτικα να μπεις στο τριπάκι να κάνεις κράτηση για να πάς στο "χαλαρό, παραθαλάσσιο στέκι". 
• Δεν τρως καλό φαγητό. Δες πιο πάνω. Τώρα θα με πεις και ιδιότροπη που δεν αντέχω το πλαστικό καλαμαράκι και στην άγευστη τσιπούρα.
• Οι αυτοκινητόδρομοι μετατρέπονται σε σκηνικό από ταινεία τρόμου. Βασικά ζεις μέσα στο αυτοκίνητο.
• Δεν μπορείς να πας να βρεις τους φίλους σου σε άλλη παραλία. Πρώτον, που να ξεπαρκάρεις τώρα, δεύτερον που να βρεις να ξαναπαρκάρεις.
•  Αν πας Πρωταρά και Αγία Νάπα, οι πεζόδρομοι είναι τίγκα στα καροτσάκια μωρών. 
•  Αν πας Λεμεσό, ούτε για αστείο δεν θα βρεις χώρο να αράξεις σε beach bar.
•  Επειδή μάλλον είναι η πρώτη φορά φέτος που φοράς μαγιώ, παθαίνεις ένα σοκ που διαπιστώνεις ότι για άλλη μια χρονιά δεν είσαι γυμνασμένη/ος ενώ το 90% των γύρω σου είναι οι άνδρες φετωμένοι και οι γυναίκες σαν Τουίγκι.
•  Υπάρχει κόσμος που έχει σεταρισμένη την πετσέτα, την τσάντα, το μαγιό. Τόση τελειότητα στις κυπριακές παραλίες δεν αντέχεται!