Λίγο πριν φύγω για το ταξίδι μου, ήμουν έξαλλη με όλα όσα συμβαίνουν στη δουλειά αλλά και με μένα που δεν τολμάω να πάρω βαθιά αναπνοή και να βγω έξω από τη φούσκα της εικονικής ασφάλειας.
Η κολλητή μου - σαφώς πιο σοφή από μένα - με έβλεπε που νευριάζα, που έκανα ακραίες δηλώσεις και μια μέρα γύρισε και μου είπε "φύγε, πήγαινε το ταξίδι σου, άλλαξε παραστάσεις και τότε σκέψου και κάνε ότι θες. Δεν διαφωνώ με τίποτα από όσα λες, αλλά ότι είναι να κάνεις, κάνε το αφού το αποφασίσεις ήρεμα".
Έτσι και έκανα. Θα έσκαγα και όταν θα βρισκόμουν στη Μονεμβασιά και θα αντίκριζα τη θάλασσα θα σκεφτόμουν.
Τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού, παρκάραμε έξω από το Κάστρο της υπέροχης Μονεμβασιάς. Ανηφορίσαμε το δρόμο, μπήκαμε από την πύλη, περπατήσαμε στα στενά πετρόκτιστα σοκάκια, πιάσαμε κουβέντα με ντόπιους και σε κάποια φάση άφησα τους άλλους για να βρω τη θάλασσα.
Άρχισα να κατεβαίνω προς τα κάτω, να διασχίζω επίπεδα με ξενώνες, σπίτια για να βρεθώ μετά από 5 λεπτά, σε έναν ανοικτό χώρο όπου μπροστά μου βρισκόταν μόνο το μπλε της θάλασσας.
Η ώρα είχε πάει 6 και ο ήλιος άρχισε να κατεβαίνει δίνοντας ένα πιο σκούρο χρώμα στη θάλασσα.
Στάθηκα μπροστά από το τοιχαράκι. Ήταν η στιγμή που περιμένα ένα μήνα. Να αποφασίσω. Μα μπορείς να προ-αποφασίσεις πότε θα αποφασίσεις; Μέσα μου όμως ήξερα πως δεν είχα να πάρω μια μεγάλη απόφαση. Τα πράγματα ήταν απλά.
Όταν είδα μπροστά μου το μπλε, πίσω μου είχα το βουνό, ήμουν μόνη, το μόνο που άκουγα ήταν την αναπνοή μου, το μόνο που μύριζα ήταν τα λουλούδια, ήξερα.
Η ζωή είναι απλή. Είναι όμορφη. Είναι μόνο μία.
Το να επιδιώκεις την ευτυχία είναι κάτι που επιβάλλεται να κάνεις.
Η ευτυχία έρχεται όταν νιώθεις ελεύθερος.
Η ελευθερία έρχεται όταν βλέπεις καθαρά.
Και έτσι αποφάσισα.
Τίποτε από ότι κάνω πλέον δεν θα είναι τυχαίο. Στο μυαλό μου έχω ξεκάθαρο πλάνο.
Και η ευτυχία θα είναι ο στόχος.
Στείλε θετική ενέργεια, αυτό μόνο χρειάζομαι.
Υ.Γ : Διαβάζω στο doctv.gr το κείμενο του Marlo de Andrade με τίτλο " Ο Χρόνος των Ώριμων Ανθρώπων". Λέει σε ένα σημείο: " Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω τη ψυχή μου να βιάζεται".
