Έχω μια λέξη να σου πω

1,2,3

Sound check

Ναι, μ ακούς; φφφφ ( φύσημα μικροφώνου)

Οκ, μ ακούς.

Βασικά, ήθελα να στο πω εδώ και καιρό, αλλά τη μια δεν έβρισκα τον τρόπο, την άλλη δεν είχα ώρα, μετά είχα κάτι άλλα διάφορα δικά μου και μερικές φορές που προσπάθησα, δεν δούλευε το μικρόφωνο.

Σήμερα, το μικρόφωνο δουλεύει, βρήκα λίγη ώρα από το πήξιμο της δουλειά και συνειδητοποίησα πως με το νου που έχω, πάντα θα έχω κάτι στο μυαλό μου , άρα αυτό δεν παίζει.

Άρα όχι άλλες δικαιολογίες. Απλά θα στο πω.

Λοιπόν άκου, περάσαμε ωραία ως τώρα. Σ αγάπησα, με συμπάθησες θέλω να ελπίζω.

Κάτι νευράκια που είχα κατά καιρούς, προσπαθούσα να μην τα βγάλω πάνω σου ( δύσκολο, γιατί ως γνωστό στους κύκλους μου, είμαι ευέξαπτος χαρακτήρας). 

Έξι χρόνια. Από εκείνο το ζεστό βράδι στο γραφειάκι ενός σπιτιού στο κέντρο της Λευκωσίας που βαφτίστηκα και άρχισα να γράφω ανώνυμα. Ήταν ένα μεγάλο, ωραίο, απίστευτο ταξίδι.

Τα τελευταία 1-2 χρόνια όμως δυσκολευόμουνα να γράψω εδώ. Όχι γιατί δεν είχα κάτι να πω, καλά μερικές φορές ( μέρες, μήνες) όντως δεν είχα κάτι να πω. Αυτό ήταν καλό γιατί σήμαινε πως περνούσα κάλα ως μη-τουλίπα.

Η αλήθεια είναι όμως, πως τελικά δεν με βολεύει πολύ να ξέρω πως υπάρχουν 10 άτομα που ξέρουν πραγματικά ποια είμαι, όταν δεν είμαι ο εαυτός μου, δηλαδή η τουλίπα. Και αυτό μου είναι δύσκολο. Όχι πως έχω πρόβλημα να πω τα σωψυχά μου, αλλά γιατί σε μερικούς δεν θα τα έλεγα ποτέ (πια).

Και τώρα, ήρθε η ώρα να στο πω.

θα κάνω ένα μικρό (μεγάλο) διάλειμμα.

Για τους λόγους που σου είπα πιο πάνω. Αλλά και για τους πιο κάτω.

Γιατί έχω πολλά δικά μου και η ζωή μου δυσκολεύει δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός.  

Αναγκάζομαι να δουλεύω περισσότερο και να ονειρεύομαι λιγότερο. Και όταν δεν ονειρεύομαι γίνομαι ένας πολύ βαρετός άνθρωπος, καλή ώρα σαν τους τελευταίους μήνες.

Γιατί, δεν θέλω απλά να γκρινιάζω εδώ. Και τον τελευταίο καιρό μόνο αυτό κάνω και σκέφτομαι.

Γιατί δεν μου συμβαίνουν πράγματα όπως παλιά. Η ζωή απλά κυλάει. Και οι σκέψεις μόνο, δεν είναι αρκετές για να κρατήσουν ένα blog ενδιαφέρον.

Το  κυριότερο όμως.

Γιατί, πήρα την απόφαση να γράψω κάτι δικό μου. Εδώ, ευχήσου μου καλή τύχη (και πειθαρχεία).

Μπορεί να είμαι around, να διαβάζω, να πετάγω κανένα σχόλιο.

Υπόσχομαι πως αν έχω κάτι να πω, θα έρθω πρώτα εδώ να το γράψω ( και μετά σε γκράφιτι σε τοίχο).

Σε φιλώ, 

Να προσέχεις. Να περνάς καλά. Να πίνεις καθαρά ποτά. Να ντύνεσαι καλά. Να ερωτεύεσαι. Να κάνεις πολύ σεξ. Να έχεις χεσμένη την κοινωνία. Να σκέφτεσαι πως όλα γίνονται για καλό ( ακόμα και αν μόνο κακά σου συμβαίνουν).

UT.

Υ.Γ Το email ισχύει.

Βάλε μου δύσκολα

Είναι τόσο εύκολο να χάσεις το παιχνίδι.

Παιχνίδι = Τι είναι ζωή για σένα.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να μπλεχτείς μέσα στα «πρέπει» της κοινωνίας που ζεις, να μάθεις να απαντάς μίζερα στην ερώτηση «είσαι καλά;» με ένα ξερό «κρίση», «ε, τι να σου πω τώρα» και να επιδιώκεις να ζεις μέσα στα καλούπια γιατί έτσι νομίζεις, αφελώς, πως είσαι ασφαλής.

Ναι είναι πολύ εύκολα όλα αυτά, τις μέρες που ζούμε.

Νιώθω πως ζω με αυτού του είδους την «ευκολία».

Εδώ και μήνες ψάχνω την ασφάλεια, ψάχνω το εύκολο.

Και από την άλλη να σκέφτομαι «που πας;», «τι κάνεις» «πότε θα παντρευτείς, πότε θα κάνεις οικογένεια; Είσαι 35 κιόλας.». Να τα σκέφτομαι, να πανικοβάλλομαι, να ενεργοποιώ μηχανισμούς για να ηρεμώ. Όσο περνούν οι μήνες, ενεργοποιούνται όλο και πιο εύκολα και γρήγορα αυτοί οι μηχανισμοί.

Νομίζεις είναι δύσκολο αυτό που σου περιγράφω;

Δεν είναι. Δύσκολο θα ήταν να έκανα τη ζωή μου με θάρρος και τόλμη. Χωρίς να ζω με το φόβο του ότι θα χάσω το τραίνο ( ποιο τραίνο;). Χωρίς να σκεφτόμαστε όλα εκείνα που οφείλουμε να κάνουμε σαν βιολογικά όντα.

Δύσκολο θα ήταν να ζούμε απόλυτα ελεύθεροι.

Η ευθύνη των πράξεων. Αυτό είναι το δύσκολο.

Ακόμα και όταν επιλέξεις τον «εύκολο» δρόμο να κάνεις εκείνο που αναμένεται από σένα. Να επωμιστείς ευθύνες, να πεις πως το έκανες γιατί το ήθελες, όχι γιατί δεν είχες επιλογή ( πάντα υπάρχει η επιλογή μιας πιο εύκολης ή πιο δύσκολης ζωής, αναλόγως του πως ορίζεις τα δικά σου μέτρα).

Αυτή είναι η ευχή για τη νέα χρονιά που μόλις μπήκε.

Να μάθουμε στα δύσκολά μας.