Παιχνιδάκια

Έχει καιρό να παίξω παιχνιδάκια. Όπως επίσης έχει καιρό να διαβάσω βιβλία.
Ο street spirit μου έκανε την εξής πάσα:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

"A Woman with long Spanish hair sang a couple of songs, accompanied by two men who played guitars."

"The guitarists were grey-haired, neatly dressed in sports jackets and ties."

"Luke loved this tradition - and anything he loved, automatically became part of some 'tradition' or other - of the soberly dressed guitarist in polished shoes revealing a slight gap of the pale flesh between turn-up and sock".

(Paris Trance - A romance , Geoff Dyer)

Κάνω πάσα στους Φτερό, keimgreek, Allitnil, Trilian και November

Υ.Γ1 Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό δεν διαβάζω βιβλία. Μόνο το καλοκαίρι στις διακοπές. Αυτό το άρχισα το Οκτώβρη. Για να δούμε.
Υ.Γ2 Από δω και πέρα τα λόγια θα μένουν εκεί που ανήκουν. Στις σελίδες.

Πίσω από το τιμόνι και μπροστά από τους τροχούς + Οι φυλές των τροχών.

Επιτέλους παράγγειλα αυτοκίνητο. Μετά από ένα χρόνο ψάξιμο, ατέλειωτες συζητήσεις με πιο "έμπειρους" από μένα, οδήγημα μερικών μοντέλων, σερφάρισμα σε ιστοσελίδες να ζουμάρω στους τροχούς των μοντέλων, στο εσωτερικό, να ψάχνω τη σύνθεση από τη οποία είναι φτιαγμένο το κάθισμα, επιτέλους αποφάσισα να κάνω κάτι!
Δεν είμαι τελείως ενθουσιασμένη με την αγορά μου αλλά αυτό μας έλειπε, να κάνω και πανηγύρια για τέσσερις τροχούς! Τα ηχεία να είναι γαμάτα και τα υπόλοιπα δεν με ενδιαφέρουν (και να μην μένει στη μέση του δρόμου)
Φυσικά εδώ, το τι αυτοκίνητο οδηγείς παίζει για μερικούς (πολλούς) σημαντικό ρόλο.
Για παράδειγμα, ψες το βράδι πήγαμε σε μια όχι και τόσο high γειτονιά να φάμε σουβλάκια. Παρκάρω πάνω σε ένα πεζοδρόμιο, άδειο. Μετά από ούτε μια ώρα τελειώνουμε και πάμε προς το αυτοκίνητο. Όπου πλησιάζοντας βλέπω πάνω στον κώλο μου ( του αυτοκινήτου δηλαδή) παρκαρισμένο ένα BMW. Από την οποία μάρκα έχει γεμίσει το νησί. Οκ, σκέφτομαι, με χωράει να κάνω όπισθεν. Μπαίνουμε μέσα, κάνω να ξεκινήσω και από το πουθενά ξεπετάγεται ένας 55άρης , λίγο γυφτόφατσα. "Μα εν σέβεστε το παρκινκ του άλλου;". Αντιδρώ ψύχραιμα, βαριέμαι και στην τελική όντως ανέβηκα πάνω σε πεζοδρόμιο. "Απολογούμαι, φεύγω τώρα", απαντώ ΠΑΡΑ πολύ ευγενικά. Δεν πτοείται ο βλάκας "Προσέχετε τωρά που εννα φεύκετε να μεν χτάρετε το αυτοκίνητο". Εγώ έξαλλη. Ε σιγά ρε φίλε που πήρες και εσύ ένα BMW και νομίζεις πως έχεις γίνει ο χλίδας. Γύφτε!
Ξέφυγα. Αυτά που λες. Με εκνευρίζει που το status μετριέται σε τροχούς και την αξία τους. Και αν ήταν δύο τροχούς να πω, οκ είναι όντως χλίδα να είσαι περιβαλλοντιστής στην Κύπρο. Αλλά παλιοσίδερα; Αρνούμαι.
Τελικά όντως ισχύει το "δείξε μου το αυτοκίνητο σου να σου πω ποιος είσαι". Για παράδειγμα.
Cabrio Mercedes, Saab = 40άρα κυράτσα, ενδεχομένως αγάμητη και σίγουρα χάλια οδηγός (παρατήρηση του "ντογκ μου".)
BMW = Από 55άρηδες γύφτους μέχρι 30άρηδες χωρίς ίχνος αισθητικής και πιθανόν μουρόχαυλοι που νομίζουν οτι έτσι θα γίνουν περιζήτητοι γαμπροί και γαμάτοι γκόμενοι
(μου α χα χα... καλά).
4x4 = Όσοι έχουν μείνει στην περασμένη δεκαετία, εκείνοι που την έχουν μικρή, εκείνοι που θέλουν να κάνουν αισθητοί την παρουσία τους στο δρόμο και ελάχιστοι που κάνουν κάτι θαλάσσια σπορτ και σκι και θέλουν να χωράνε τα διάφορά τους. ( Έτσι για να ξέρετε, χωράνε και σε πιο μικρά αυτοκίνητα αν σπρώξετε κάτω τα πίσω καθίσματα).
Διπλοκάμπινα = Έχεις παρατηρήσει ότι έχουν λιγοστέψει μέσα στις πόλεις; Επιτέλους συνειδητοποίησαν ότι τα διπλοκάμπινα πρέπει να κυκλοφορούν εκεί που πρέπει, στα χωράφια κ αι τους αγρούς.
Γαλλικά = Ενδεχομένως έχουν σπουδάσει Γαλλία ή είναι από εκείνους που δεν έχουν πτοηθεί από τους υπόλοιπους που δηλωνουν "μακριά από γαλλικά".
Ιταλικά = Μερακλήδες του ωραίου αυτοκινήτου. Δεν νικάει τίποτα το design μιας Brera και η Spider makes my heart beat. Δυστυχώς δεν τα προτιμάνε πολλοί γιατί έχουν αποκτήσει τη φήμη του "νευρικού εραστή".
Toyota, Honda κτλ = Δεν έχουν πτοηθεί από το trend των χλιδάτων γερμανικών. Ευτυχώς. Γιατί όπως και να το κάνεις είναι αυτοκίνητα που ποτέ δεν θα σου μείνουν στο δρόμο.

Ο έρωτας...και όλα εκείνα γύρω του.

Ο πληθυντικός αριθμός

Ο έρωτας,

όνομα ουσιασιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός :
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από εδώ και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη,
Η μνήμη, η μνήμη , η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από εδώ και πέρα.

(Κική Δημουλά από το «Λίγο του κόσμου»)

Y.Γ1 Δεν ξέρω γιατί κολλάω και μερικές φορές δεν βλέπω την ουσία. Ότι δηλαδή σημασία έχει αυτό που νιώθω, που νιώθεις, που μου δείχνεις, που σου δείχνω όταν είμαστε μαζί. Να ξέρεις, πως μαθαίνω ακόμα...κάνε λίγη υπόμονη. Μόνο μαζί σου θέλω να είμαι κολλημένη.

Υ.Γ2 Πριν από μερικά χρόνια, έκανα ένα φεγγάρι ψυχανάλυση λόγω προσωπικού μπερδέματος. Η ψυχολόγος μου είχε πει " Έχεις άμυνες. Στην προσπάθεια σου να είσαι συναισθηματικά αποστασιοποιημένη, για να μην πληγωθείς, κλείνεις και τα παράθυρα και τις πόρτες." Τέσσερα χρόνια μετά, ένα έχω να πω : Να πάνε να γαμηθούνε και οι άμυνες και οι κλειστές οι πόρτες!

Υ.Γ3 Ο έρωτας είναι απλός, ε;

Από άνοιξη βλέπουμε

Επιτέλους, σήμερα έβρεξε και νιώσαμε λίγο χειμώνα. Μη νομίσεις, δεν είμαι παιδί του κρύου καιρού. Φανατική του καλοκαιριού και του mojito και μάλιστα σκληροπυρηνική. Τόσο πολύ που αν είχα την οικονομική άνεση, θα πήγαινα όπου υπάρχει ήλιος και παραλία όλο το χρόνο. Απλά η σπαστική μη εναλλαγή των εποχών μου τη δίνει. Πάνω που πας να αποδεκτείς ότι το μαύρισμά σου θα φύγει, ότι θα φυλάξεις τα αμάνικα, ότι θα κλειστείς σπίτι σου και ότι θα έχεις μια πιο «εσωτερική» ματιά στα πράγματα, τσουπ, να και τον ήλιο στο μέσο του χειμώνα! Ε πώς να σου βγει η ατμόσφαιρα! Ρε γαμώτο, το έχω καημό να φοράω γάντια, σάρπα, σκουφάκι και να τυλίγομαι σαν κρεμμύδι. Μόνο για τρεις μήνες.

Φέτος μου έτυχε καλός χειμώνας. Πολλές βραδιές εντός με καλή παρέα, κουβερτούλα και dvd. Πόσο το είχα ανάγκη. Τις προηγούμενες χρονιές ήμουν κάθε βράδι έξω. Σαν κυνηγημένη, από μπαράκι σε μπαράκι, μόνο και μόνο για να πιστεύω στην ψευδαίσθηση πως έτσι ζει ο κόσμος στα νιάτα του! Δεν είναι αστείο; Μεγάλη απελευθέρωση να συνειδητοποιείς ότι δεν χάθηκε ο κόσμος αν δεν βγεις ένα Σάββατο βράδι. Φέτος όμως ξεμυτίζω μόνο άμα ξέρω πως πραγματικά γουστάρω. Φτάνει πια ρόλους και καλούπια. Άσε που με εξιτάρει περισσότερο η ιδέα ενός τέλειου προγεύματος ή μόνη με καφέδες και εφημερίδες ή με την κατάλληλη παρέα και εφημερίδες.

Μα τι έλεγα; Α, ναι ο χειμώνας. Σήμερα που λες που είναι ψιλοχάλια, θα κλειστώ σπίτι. Και αύριο. Και μ αρέσει η ιδέα. Βαριέμαι να βγαίνω, στο ξανάπα ε; Περνώ φάση. Η ιδέα του να κανονίσω να βγω μου κάνει κάτι, κουραστικό. Άσε που απομυθοποίησα τη σκηνή «παίζει φάση στο μπαρ». Οποιαδήποτε φάση, όχι κατανάγκη ερωτική. Δεν ξέρω αν σου έτυχε πολλές φορές, αλλά εμένα και όλων όσων ξέρω, εδώ στην Κύπρο, σπάνια και μετρημένα. Μπορεί και να φταίει το υφάκι μας του τύπου «καλύτερα να έχεις έτοιμη ατάκα που θα με στείλει αλλιώς μην πλησιάσεις» ή ακόμα και η στάση του κόσμου «κρατώ ποτό, τσιγάρο και δεν το κουνάω ρούπι γιατί δεν είναι cool να χορεύω και φυσικά δεν σε καρφώνω γιατί είμαι υπεράνω».

Αλλά επειδή είναι χειμώνας, δεν θα το αναλύσω άλλο. Από άνοιξη, βλέπουμε!

Υ.Γ1 To post γράφτηκε με μουσική υπόκρουση το δίσκο των 1550..."φτάνει γι απόψε τι λες, μη σκοτώσεις άλλες λέξεις, ούτε και γώ...μόνο θυμήσου..."

Υ.Γ2 Το soundtrack του υπόλοιπου χειμώνα προβλέπεται να είναι το compilation του Rock 'n' Roll για τα 20χρονά του (να μας ζήσει - πολύ το γουστάρω - αγαπημένο χειμωνιάτικο μπαράκι - εκεί θυμάμαι σούπερ φάσεις)